Ons madam vindt – en ik kan ze voor één keer geen ongelijk geven 😉 – dat het nog een eeuwigheid duurt voor we half juli met De Padstappers op wandelvakantie kunnen vertrekken. Ook in de lente moet het leuk zijn om een wandelvakantie te maken; tenminste… als de winter tegen dan niet begonnen is in uitgesteld relais, al hopen we uiteraard op stralend zomerweer… We trekken voor een weekje naar de kanaaleilenden : 3 dagen Jersey, 3 dagen Guernsey waarvan 1 dagje een oversteek naar Sark en tenslotte een nachtje Saint-Malo om fris en monter overdag de terugreis te kunnen aanvangen. Voor de heenreis beslisten we last-minute toch een hotel te boeken te Saint-Malo om confortabel de nacht door te brengen ipv in de auto. Jersey is een eiland op 22 kilometer voor de Franse kust van Bretagne in de baai van de Mont Saint-Michel en ongeveer 161 km ten zuiden van het Verenigd Koninkrijk. Het is het grootste en meest zuidelijk gelegen eiland van de Kanaaleilanden. Het klimaat is gematigd met milde winters en koele zomers. Guernsey is na Jersey het grootste eiland. Het is net zoals Jersey en het in de Ierse Zee gelegen Man geen onderdeel van het Verenigd Koninkrijk maar een Brits Kroonbezit, ook is het geen onderdeel van de Europese Unie. Ook de kanaaleilanden Alderney, Herm en Sark horen tot het baljuwschap Guernsey. De hoofdstad is Saint Peter Port. Sark is een rustig eiland waar gemotoriseerd vervoer verboden is. De lokale bevolking omzeilt dit verbod door hun landbouwtractoren te gebruiken als transportmiddel. Verder worden de fiets en paard en wagen gebruikt. Het eiland heeft een bevolking van rond de 600 inwoners. De economie is gebaseerd op het toerisme en de landbouw. Toeristen zijn voor een groot deel dagjesmensen die vanaf het vasteland of Guernsey komen. Het eiland beschikt over een aantal hotels en is vooral in trek bij wandelaars. Vwaala! De hotels zijn gereserveerd (Jersey – Guernsey – Saint-Malo), de zitjes in de ferries (CondorFerries – Sark Shipping Company) zijn besteld en de wandel/reisgidsen zijn onderweg vanuit het verre Nederland… ’t Is da ze in Vlaanderen geen boeken hebben natuurlijk. 🙂

 

Lectuur is aangekomen… … we kunnen beginnen plannen! 🙂

 

Sark… om in de sfeer te komen…

Vond daarnet een mooi brochureke in pdf. Klik!

 

Visit Guernsey…

Met dank aan Devid C. voor dit mooi brochuurke!!

 

Dag 1… Ternat – Saint-Malo

(vr) Omstreeks 16:45 namen we in Merchtem afscheid van Nick. Een half uur later zijn we thuis, pikken we onze koffers op en tegen 18:06 zetten we koers naar Saint-Malo. We lassen een korte omweg in naar ’t werk omdat er eentje haar bankkaart daar vergeten is… Rond acht uur korte stop op parking voor de pick-nick. On the road again… Even later worden we getracteerd op een mooie zonsondergang. Mijn madam laat haar eens rustig gaan met haar camera’tje… Hierbij enkele sfeerbeeldjes. Na een vermoeiende trip (file in de Walen) en een beetje omrijden op zoek naar ’t hotel wegens wegenwerken, bereiken we pas rond 1 uur ’s nachts Saint-Malo. Inchecken verloopt vlotjes en nog geen 5 minuten later staan we op de kamer. Ik moest nog even buiten op zoek naar gratis parking voor de volgende 8 dagen. Door het doolhof aan kleine baantjes en wegomleggingen duurde het even voor ik die kon vinden. Tegen 1u45 kon ik m’n pyjama springen en bed induiken. Wekker staat om 5h15…. Slaapwel! Bij klaarlichte dag zag het hotel er aan de buitenkant als volgt uit :

 

Dag 2… Saint-Malo – Jersey

(za) Nondedoemmemiljaardedju!!! Welke imbeciel heeft diene wekker om 5h15 gezet? Ahja just, da wazzekik! We moeten naar de ferry. Te voet… Na een doucheke en een koffie checken we uit en gaan we de baan op. Best wel zwaar : op de nuchtere maag sleuren met die zware koffers op kasseien op een belachelijk onzedig uur. De gps duidt 1,8 km aan, maar er lijkt maar geen eind aan te komen. Tegen 6h45 zien we het logo van CondorFerries en kunnen al met de eersten inchecken. Een half uurtje later gaan we voorbij de douane en kunnen we de bus op naar de boot. Om 7u55 kiezen we het ruime sop, iets te vroeg zelfs. We proberen nog een uurtje slaap te pikken en bestellen ons nadien een koffie en spelen onze door-Diane-met-veel-liefde-gesmeerde-sandwiches naar binnen. Om 8h20 (GMT ondertussen) hebben we terug vaste grond onder voeten. Slim van ondergetekende om een hotel te boeken vlakbij de haven (want we zijn te voet, remember?), want 15 minuten later checken we al in… Op’t gemakske pakken we uit en trekken er dan op uit voor een wandelingske. We lopen eerst even op de dijk van de jachthaven en zien een amfibievoertuig steeds over en weer varen tussen het strand en een eilandje vlak in de buurt. We besluiten eens te gaan informeren op het strand. Het eiland zou oa een cruciale rol gespeeld hebben tijdens bezettingen ten tijde van Napoleon tot zelfs ten tijde van de wereldoorlogen. We zijn benieuwd en kopen tickets. Bij laag water kunnen we eventueel te voet terugkeren. Aangekomen op het Saint-Elisabeth staan er een aantal bunkers en een verstevigde burcht. Op het middenplein vertelt een oude man in vol Napoleon-ornaat meer over de geschiedenis, de oorlogen en het eilandje. Nadien wordt de voltallige groep gevraagd mee te marcheren naar het kanon waar we een demo krijgen over het afvuren ervan. Ondergetekende riskeerde voor u – beste lezer – samen met 3 anderen zijn leven door deel te mogen uitmaken van de demo 🙂 Kanon op z’n plaats trekken, loop uitkuisen, vuur maken en lont aansteken…. Napoleon himself deed de leukere dingen : een kruitlijn op de grond in de fik steken bijvoorbeeld, evenals het kruit in ’t kanon gieten een een zak kruit in de loop stoppen (de kanonballen waren opgebruikt) en hem helemaal in de loop duwen. Ook de lont in het kruit steken… Wat volgde was een gigantische knal en bijhorend rookgordijn. Na een kleine 2 uur hadden we het eiland helemaal gezien maar stond het water nog niet laag genoeg om te voet terug te keren en sprongen terug op de boot/camion… Nu begint de verkenning van St-Helier. Onderweg zien we mooie, originele bankjes. En een echte mijn. Via Liberation Square en een koffie met pastry verkennen we de stad en gaan op zoek naar het busstation (voor de volgende dagen). Het bezoek aan de stad is niet echt wat we hoopten alhoewel er wėl leuke dingen te zien waren. Zie eens wat een originele klok. Leuke straatborden. Restaurants vinden we niet direct en besluiten dan maar in het hotel te dineren. Na 15km slenteren in de benen keren we terug naar de kamer. Na het deugddoend doucheke zijn we weer helemaal fris en monter om aan het diner te beginnen. Na het afzakkertje hadden we niet veel meer nodig om in een diepe slaap te sukkelen…

 

Dag 3… Jersey

(zo) Vandaag redelijk vroeg opgestaan om aan de rest van de blog van gisteren te werken. Na het ontbijt uiteraard. We waren stipt op tijd voor de bus aan het Liberation Square station. Na een korte rit met bus 1A kwamen we aan te Gorey. Na een korte plaspauze vertrokken we met ons boekske in de hand. Fort Henri Vaak langs smalle wegen, lang stuk langs de kust, helaas ook stukken langs drukke wegen, en over ’t algemeen was er geen voetpad. Hier is bergop zelle… Langsheen een stuwmeer. Langs de weg zijn talrijke picknickplekken voorzien, en heel vaak is er ook een bbq-toestel aanwezig. Ik vraag me af of de auteurs van dergelijke boeken hun traject wel nauwgezet opschrijven. Het liep ergens mis als we bijna terug aan het vertrekpunt verwijderd waren (we hadden nog 3 km voor de boeg van het 1e deel.) De beschrijving naar de dolmen klopte niet helemaal. Volgens een wegwijzer was’t ‘1/2’… Halve mijl? Halve kilometer? Halve marathon? Feit was dat er geen pijltjes meer stonden. Na 20 minuten vragen we de weg aan dame die in de tuin aan’t werken was… Ze kon het niet goed uitleggen, but wait a second, I’ll show you by car… 🙂 nog geen 500 meter verder vonden we het ding verscholen tussen de velden… We zouden er dan een stuk van een aansluitende wandeling bijnemen. Zo konden we ergens blijven hangen voor het avondeten om dan met de bus het laatste stuk af te leggen. Zouden… Denk dat de auteur zich ook een beetje had vergist in de ganse lus die hij in het boek beschreef. Dat zou ook 13 km geweest zijn, het deel dat we ervan zouden doen zou redelijk goed geschat niet meer dan 7 km mogen zijn. Na 8 km moesten we tot het besef komen dat we er nog 8 zouden moeten bijdoen om aan het restaurant te geraken. Hier hebben we geopteerd voor de bus… ’t Was tenslotte al 18u gepasseerd. Om 18:16 zou de bus komen… Gelukkig namen we hem… De bus deed er nog 20 minuten over, 8 km is nog te krap geschat blijkbaar. Rond 7 uur zaten we al met de benen onder tafel. Diane nam een ceaser-salade, ik een zee-brasem… Keilekker maar just groot genoeg als aperitiefhapje :). Diane was beter bediend… Als dessert nam ik een fruitbordje. Ik zei tegen m’n halve trouwboek da’k hoopte dat het fruit al gesneden was… 🙂 en ja hoor, alles mooi in flinterdunne halve schijfjes… Op weg naar het hotel had het blauwe uurtje juist aangevangen…

 

Dag 4… Jersey

(ma) Laatste dag in Jersey… Nog vele plannen, maar het weer stak er een grote stok voor : de regen viel vanochtend met bakken uit de lucht. Eerste plan was om een lus te wandelen aan Saint Ouens Bay in het westen, en dan per bus te zakken naar de vuurtoren van Corbiere. We laten ons door de regen niet afschrikken en besluiten ons regenbroek mee te nemen. In het station blijkt al snel dat de bus slechts om de 2 uur rijdt. En hij is net 7 minuten vertrokken. 🙁 Alternatief : Er volgt vrij snel een bus naar Bonne Nuit Bay. Van daaruit kunnen we naar Saint-John’s Church en nemen daar de bus terug om dan toch naar Saint-Ouens Bay te gaan. Vermits we minstens 4 keer de bus zullen nemen, kopen we – op aanraden van de dame van Libertybus – een dagticket. Na een wilde rit naar Bonne-Nuit Bay blijkt de baai helaas het bezoek niet waard, en de wandeling naar Saint-John’s Church duurde – ondanks een klim van 30 minuten – ook minder lang dan verwacht. We hebben ons half uur aan het bushokje doorgebracht met onze lunch, netjes geleverd door de echtgenote die op shopping-missie mocht. Van de kerk naar station verliep rustig en dan waren we een uur te vroeg voor de bus naar Saint Ouens. Bij het uitrijden van ’t station begon zowaar de zon te schijnen! Aangekomen aan l’Etacq hadden we ruim zicht van minstens 8km tot aan de vuurtoren van Corbiere aan de andere kant van de baai. Er stond wél een heel stevige wind maar de temperatuur was aangenaam. De laatste 3 km is’t echter opnieuw beginnen gieten en hagelen tot we de vuurtoren bereikten. Omdat we onze bus net miste, we kletsnat en koud waren, zijn we de eerstvolgende bar binnengestapt 🙂 en diene mens was nie content vaneigens… Da was de eerste Jerseyer die niet echt vriendelijk was… We moesten onze natten brol aan de kapstok hangen aan de ingang. ’t Was blijkbaar ook heel veel moeite om ne warme choco en ne koffie te maken… of zelfs maar aan tafel te brengen… De terugreis met de bus verliep met een omtoertje waardoor we een half uur later thuis zouden zijn; maar het was dat of nog een half uur in de kou te blijven staan en toch nog een half uur vroeger thuis zijn. Het omtoertje reed eerst terug naar ons vertrekpunt van de wandeling, wat ook al bijna 40 minuten in beslag nam. Onderweg nog een tussenstop gemaakt voor het mooi zicht in Saint-Aubin. 10 minuutjes later passeerde de volgende bus, een dubbeldekker 🙂 die kwam van de luchthaven. Vanuit onze positie, boven op de eerste rij, hadden we mooi zicht op de rijbaan en de huisjes… Aangekomen bij het hotel ging het zonnetje net slapen en gezien Diane haar canon nog bij de hand had… 🙂 Diane legde effe nog een zonsondergang vast op sensor alvorens ze zich in een heerlijk badje dompelde terwijl ik deze blog schrijf. Nu heeft ze genoeg verrimpelde huid dat het tijd is om zich af te drogen zodat we kunnen gaan dineren… Dames en heren, smakelijk eten en tot de volgende…

 

Dag 5… Jersey – Guernsey

(di) De vroege wekker niet in beschouwing genomen was het een fijne dag vandaag. Opgestaan om 6u om de rest van de koffers te pakken, ontbijt om 6u45 en uitgechecked om 7u15. Direct ingecheckee bij Condor Ferries voor de tocht naar Guernsey. Tijdens ’t wachten met Stievie naar ’t vtm nieuws van gisteren gekeken, en dan was’t tijd om de douane en de identiteitscontrole te passeren…. En we kregen een verrassing… Allebei zelfs… Volgens de bediende aan de scanner vertoonde de scanner “too much activity” toen onze cameratassen passeerden… Rits per rits werd alles gecontroleerd, m’n geld werd geteld, elke kabeltje, elke accessoire werd nauwgezet aan controle onderworpen. IPhones moesten aangezet worden, allee, de volledige rimram eigenlijk. Nadien werden we uitvoerig bedankt voor de medewerking. Ik repliceerde “no worries, safety first”, en mijn eega “jazeker, safety First” 🙂 Ongeboeid en als vrije toeristen mochten we beschikken. Iets voor achten werden de trossen losgegooid. We besloten even buitendeks te gaan kijken. Het duurde niet lang of het schip begon vaart te maken. Al snel zaten we aan 70 km/u, maar de catamaran moest al snel vaart minderen tot 60 km/u omwille van de woeste zee… Hoe kannenkijker da weten? Goede vraag… ‘k Had m’n GPS opgezet en die toonde de snelheid 🙂 Water spatte metershoog op, mijn camera heeft z’n eerste ship-wash goed overleefd (Canon vaneigens – hier gaat commentaar op komen denk ik :p) Maar we zijn dan maar wijselijk naar binnengegaan want mijn croissantje en m’n glaasje pompelmoessap van ’t ontbijt begon stillekesaan z’n weg naar boven te zoeken. Ook aan boord was het een beetje kommer en kwel door de deining. In de tax-free shop hoorden we flessen herhaaldelijk uit de rekken vallen… Mooi op tijd bereikten we toch de haven van Guernsey. De zon kwam ons tegemoet, tegen dat we goed en wel uit de haven waren, de fikse plensbui ook… We waren te vroeg in’t hotel om in te checken dus deden we eerst een klein wandelingske…toen we buitendeks het aanmeren aan’t gadeslagen waren kregen we een tip van medereiziger. Vanop de victoriaanse toren heb je een mooi overzicht over de stad. De poort van de toren is steeds vast, maar je kan de sleutel steeds gaan afhalen in een kunstgalerij een beetje verderop. Moesten zelfs geen waarborg betalen, helemaal gratis ende voor niks! 🙂 Als ze da in ons apenland zouden proberen moesten ze elke 2 uur da slot vervangen wegens sleutel “verloren” als ze geen waarborg van 100€ zouden vragen. Nadien besloten we een rondrit van het eiland te doen per lijnbus. Zo konden we al eens zien welke wandelingen we overmorgen zouden kunnen doen. Hiervoor kochten we ons een dagticket. Terug in’t station verterkten we eerst de innerlijke mens alvorens onze intrek in de kamers te nemen. Dan ging het per bus naar ‘Little Chapel’. Dan terug om uiteindelijk te beginnen aan een échte wandeling. Veel klimmen en dalen, veel modder. Vermoeid maar voldaan namen we een doucheke en konden onze voeten onder tafel schuiven in de brasserie van ’t hotel.

 

Dag 6… Guernsey – Sark – Guernsey

(wo) De,wekker stond iets later vandaag omdat het ontbijt pas om 7u wordt geserveerd. Tegen 7h50 werden we verwacht in de haven voor de reis naar Sark. Om 8u stipt varen we af. We zaten op het achterdek buiten, ’t was nog een beetje frisjes aan de visjes, maar in de zon en uit de wind was’t lekker aangenaam. Het tochtje duurde niet erg lang en drie kwartier later konden we met onze ogen vaststellen dat de tijd daar toch wel stil blijft staan. Auto’s zijn op het eiland niet toegelaten, er zijn dan ook geen geasfalteerde wegen. Vanuit de haven brengt – indien gewenst – een tractor (die zijn dan weer wėl toegelaten) met aanhangwagen de bezoekers naar ‘De Village’, het ‘commerciële’ centrum van het eiland. Wij kozen voor de sportievere uitdaging en kregen al een mooie klim als opwarmertje aangeboden. We vinden er oa een toeristische dienst, hotels, campings, een aantal fietsenwinkels, kleine supermarktjes, een dokterspraktijk, een paar cafétjes en 2 kerken. Eerste werk was de bevoorrading bij de bakker… 3£ voor 4 croissants, ne chocolakoek, en een brioche met rozijnen… Hoe ze hier winst kunnen op maken blijft me een raadsel. Een halve liter frisdrank? 1£. (1.2€)… Uiteraard zijn er nog plekken waar een restaurant of tea-house te vinden is… Zoals later op de dag zou blijken. We vangen onze tocht aan… We deden vanmorgen eerst een wandeling naar het zuiden, richting Little-Sark een schiereilandje dat met een brugje is verbonden met de rest van Sark. Dat brugje werd trouwens in 1945 door Duitse krijgsgevangenen opnieuw gebouwd in beton nadat ze het eerst neergehaald hadden. Een zeer jong veld van wijndruiven… De wegbeschrijving van de wandeling was weerom niet altijd juist of vooral niet volledig. Ook was een pad gesloten omdat het te gevaarlijk werd, maar dit kon de wegbeschrijving dus niet weten. Er was vandaag dus heel veel improvisatie nodig om de Village opnieuw te bereiken. Maar die improvisatie leverde mooie uitzichten op; ’t was dus niet voor niets. 😉 We konden ook een praatje maken met een lokale deerne die bezig was met de verzorging van haar akker druivenplantjes voor de wijnbouw. Ik was een beetje onder de indruk van het gesprek, niet alleen omwille van mijn interesse in wijn, maar ongetwijfeld ook omwille van de fysieke kwaliteiten van deze deerne… 😉 Na een lange wandeling even verpozen en onze dorst laven in ‘Tea Garden’. Gelukkig hadden ze er ook koele dranken. Op terugweg kon Diane zich niet houden en zie hier het resultaat … 🙂 Tegen 13h30 waren we terug aan ons vertrekpunt. Diane liep nog effe de bakker binnen om een aardbeienmeringue en een flesje water te kopen, waarna we een vervolg aan onze dag konden breien. Voor de noordelijke verkenning gebruikten we een ander lokale transportmiddel, namelijk paard en kar. Fietsen had ook nog gekund maar gezien de staat van de weg en ons gebrek aan fietservaring stonden we hier niet voor te popelen. Paard en kar kon dus net wél… ’t Heeft zijn charmes…maar ’t gaat gewoon niet vooruit. Boy George – het paard dus – had een eigen willetje en moest nogal vaak gestimuleerd worden. We kregen ondertussen wél de nodige (historische) uitleg en andere info over dit eilandje. Af en toe werd een stop ingelast om even rond te lopen. De Methodistenkerk. Van Patrick vernamen we dat er op Sark geen Katholieke Kerk was, maar dat maandelijks een Katholieke priester het eiland aandeed. Na de rondrit – zo’n kleine 2 uur later – trokken we nog even de straten in waar we niet met het paard kwamen. De Anglicaanse Kerk. Het cachot dan hoogst uitzonderlijk gebruikt wordt omdat er op Sark geen echte misdadigers wonen. Gebouw wordt uitzonderlijk gebruikt om een dronkenlap voor maximum 48h op te sluiten. De tijd nodig om te ontnuchteren en tot bezinning te komen.We stopten nog ergens voor een pintje… Helaas, geen alcohol zonder food. Een sneetje brood met Sark-butter was niet genoeg food volgens de barmoeder, en we bestelden dan maar een Diet Coke. Hoe meer je ervan drinkt, hoe meer je vermagert. Om 17u sluiten de shops, en de boot was pas om 18u terug, dus we hadden nog ruim de tijd om ons op een bank in’t zonnetje te zetten en onze wandelingen van morgen te plannen. Ook de terugreis verliep rustig en rond 19u konden we het stof van ons lichaam spoelen. We dineerden in een ander hotel dan het onze… De menukeuzes van de dag spraken ons aan. We schrijven deze blog / verwerken de foto’s in de bar van ons hotel met een glaasje whisky van een jaar of 14; ’t Had onze zoon kunnen zijn 🙂 Smakelijk en Slopwel iedereen.

 

Dag 7… Guernsey

(do) Laatste volle dag vandaag. We slapen toch een beetje uit. Nog voor het ontbijt (wat overigens het vermelden niet waard is) kijken we in de boekskes welke wandelingen vandaag op’t programma staan. We kopen een ‘dagpas’ vandaag want we zullen méér dan 2 keer de bus nemen. Het eerste traject loopt van het centrum naar Pembroke Bay. Daar volgen we zo goed mogelijk de kustlijn naar Cobo Bay. Na een goede 2u30 slenteren nemen we daar onze lunch op de muur van de dijk in afwachting van de bus die ons naar ons 2e vertrek brengt : Lihou Island. We hebben pech dat het laagwater niet meer laag genoeg is om naar dit eiland te lopen. Daar had ze nu net zo’n goesting in, in een ongezond softijsje vol bacteriën… 🙂 We vangen direct de “wilde orchideeën”-wandeling aan. Her en der in de velden zouden wilde orchideeën staan, maar het is nog te vroeg in’t seizoen en we kunnen slechts 1 soort onderscheiden. Na dik twee uur zit de wandeling er op en keren we per bus terug naar het hotel. Onderweg nog even research voeren naar de kandidaat-restaurants voor vanavond. De dag wordt opnieuw afgesloten met een paar stevige whisky’s (zowel Schotse als Ierse). Sloppel en tot morgen.

 

Dag 8… Guernsey – Saint-Malo

(vr) Vanochtend hadden we alle tijd van de wereld om onze koffers te maken. Na het ontbijt checken we uit, laten we onze koffers achter in’t hotel en lopen we nog even rond in’t stadje en nadien bezoeken we Corner Castle in de haven. We hadden beter eerst naar het uur gekeken alvorens we het ticket kochten… ’t Was opeens tijd om terug naar het hotel te gaan om de bagage op te pikken en een broodje te kopen voor onderweg. De ferry liet op zich wachten, maar een half uur later dan voorzien kunnen we dan toch vertrekken. De zee is heel rustig, bijna geen deining. Een heel aangename reis gehad. En zelfs mooi op tijd aangekomen in St.-Malo. Terwijl vrouwlief de wacht hield bij de koffers, ging ondergetekende op zoek naar de wagen die een aantal kilometer verderop stond geparkeerd op een gratis parking. De parking vlak bij de aanlegsteiger was betalend en dieven hebben zich alvast goed geamuseerd zo blijkt… Talrijke plekjes gebroken autorruit op de grond. Ben benieuwd hoe ik mijn auto ga terugvinden na een weekje vakantie aan’t casino. Ben er niet echt gerust in… Maar neen hoor, behalve de millimeter zand die zich over de wagen meester heeft gemaakt – dat gebeurt als je in een tochtgat aan zee je wagen achter laat – staat hij er nog zoals ik hem heb achtergelaten. 5 minuten later sta ik weer bij ’t vrouwtje. 10 minuutjes later checken we al in in ons laatste hotel van deze vakantie. We maken nog een wandelingske langs de dijk. We nemen een doucheke en stappen het eerste ’t beste restaurant binnen. Een betere keuze konden we niet gemaakt hebben… We kozen voor lokale gerechten, die dan ook nog eens overheerlijk blijken te zijn. Allemaal poepsimpele topgerechjes zou Mr Herman zeggen. Bedje roept… Slaapwel!

 

Dag 9… Saint-Malo – Ternat

(za) Het was verschrikkelijk warm vannacht in onze hotelkamer. Airco was er niet. Raam openzetten was de enige optie. Met een kamer aan de straatkant riskeer je dus straatlawaai. Maar dat viel verbazend goed mee. ’t Was al vrij laat als de eerste lawaaierige wagen me uit m’n slaap heeft gehaald. Zicht vanuit onze kamer… Het panoramische zicht vanop het dak van het hotel mag er ook wezen… Na een stevig ontbijt checkten we uit en ploffen we onze valiezen in de koffer van de wagen die ik netjes voor de deur langs de straatkant heb geparkeerd. De uitbaters houden wel een oogje in’t zeil. 😉 We lopen naar de ommuurde binnenstad en genieten van de sfeer en de oude gebouwen en vooral van het warme zonnetje. We lopen op de omwalling en krijgen nog een aantal mooie zichten voorgeschoteld. Kort na de middag kopen we onze lunch en keren terug naar het hotel waar we nog een koffietje drinken alvorens de terugreis aan te vatten. De uitbater van het hotel komt een babbeltje doen en geeft ons de koffietjes kado 🙂 We hebben alle tijd van de wereld en besluiten met een grote omweg naar huis te rijden. Het plan is om onze lunch binnen te spelen aan de voet van de Mont-Saint-Michel. ’t Was ondertussen al geleden van 2008 dat we daar langskwamen… Wat de Fransen daar hebben in elkaar hebben gebokst als verkeersproject?! Manmanman. Je geraakt met de wagen niet meer aan de berg. Je moet je wagen ergens achterlaten op een grote parking, enkele kilometers van de Mont-Saint-Michel. Kassa kassa? We zien ook steeds bussen over en weer rijden tussen de parking en de berg… Opnieuw kassa kassa? Hoeveel het allemaal kost weten we niet want we hebben onze lunch dan maar een paar kilometer verder binnengespeeld, met vergezicht op de schiereilandje. We houden even halt bij de Pont de Normandie, waar we een eindje de brug op lopen (om niet te veel tijd te verliezen lopen we slechts tot de plaats waar de hangconstructie begint) Onze derde rustplek wordt Étretat. We kunnen parkeren vlakbij het strand en lopen een half uurtje rond om de beentjes te strekken. Ik had ook nog graag eens aan de Caps gestopt, maar dan zou het te laat worden en zouden we niet meer welkom zijn in de Rattevallebrug, een restaurantje dat we nogal vaak binnenspringen als we over de Opaalkust komen. Na de portie ribbetjes en kippevleugeltjes zijn we klaar voor het laatste traject richting Ternat. Rond 23u45 zijn we thuis… Bedtijd! Sloppel