Camino Francés (Part 2) 2017 | Diane & Koen onderweg…

De Heenreis

Vandaag start het tweede deel van m’n pelgrimstocht naar Compostela. Naast een goed gevulde rugzak neem ik deze keer ook m’n echtgenote mee.

Op 4u15 vertrokken we al richting luchthaven maar kregen eerst nog een blitsbezoek van 2 wandelvrienden die nog afscheid wilden komen nemen.

Mooi op tijd in Zaventem, vlucht vertrekt om 7u, al kwam er een serieuze kink in de kabel toen een groepje Italiaanse Belgen tijdens het opstappen een en ander begonnen te roepen (iets met Allah en iets met bars). Security direct in alle staten, politie in redelijke grote getale aanwezig, het leger met 2 honden om explosieven op te sporen. 9 pipo’s werden door een vijftal agenten van het toestel geplukt, alle bagage werd uit het ruim gehaald en onderzocht op explosieven. Wij moesten allen het toestel verlaten met alle handbagage die ook werd onderzocht op explosieven. Pas om 9:25 konden we uiteindelijk opstijgen.

Onze trein van Madrid naar León hebben we gemist en moesten nieuwe tickets kopen..

Tegen 17:30 konden we inchecken in hotel : mooie kamer op 7e verdiep in de hoek met rondlom een terras.

Nadien trokken we de stad in.

SDC – Etappe 19 : León – Villar de Mazarife (21,7 km)

Beiden goed geslapen vannacht en redelijk laat (om 8u) ontbijt kunnen nemen in’t hotel. Vandaag maken we een zijsprongetje om de drukke N-120 te vermijden : niet naar San Martin del Camino, maar naar Villar de Mazarife. Was wel rustig, en redelijk mooie omgeving.

Ingechecked bij Albergue San Antonio de Padua, liggen op een kamer met 20 stapelbedden.

SDC – Etappe 20 : Villar de Mazarife – Astorga (32km)

Vandaag niet te veel woorden aan vuil maken.

mooie tocht vandaag onder een stralend zonnetje en perfect gezelschap!

SDC – Etappe 21 : Astorga – Foncebadón (25,9km)

Gisterenavond pas laat kunnen gaan slapen doordat een nest Brazilianen pas om 22:00 in de kamer toekwamen om een feestje te bouwen. Na herhaalde vragen van medekamergenoten (ruw geschat een 50-tal) heeft toch iemand om 22:30 het licht uitgedaan. Helaas startte vanmorgen om 4:30 het feestje opnieuw. ’t Was een korte nacht dus. Om 6u ook opgestaan en tegen de zevenen waren we al terug op pad. Onderweg nog eerst een ontbijtje meegepikt.

’t Was een ganse dag klimmen vandaag; de eerste 20 km geleidelijk aan, maar de laatste 5 km waren best pittig. Uiteraard lasten we voldoende rust in, maar we weten terug waarvoor kuiten dienen. ?

Albergue valt wat tegen, maar ’t moet niet altijd feest zijn hè?!

SDC – Etappe 22 : Foncebadón – Ponferrada (27,3km)

Vannacht redelijk goed geslapen, tot een uur of 3. Spanjaarden waren zich gaan douchen, en kropen nadien terug in hun nest. Nadien terug moeilijk de slaap kunnen vatten. Uiteindelijk rond 6:45 opgestaan.

Raar dorpje, Foncebadón! Heel vervallen. En van de huizen die niet vervallen zijn, hebben ze dan maar een Albergue of een Bar gemaakt. Soit, we laten het niet aan ons hart komen en nemen een ontbijt 100m verderop.

Was een hele mooie tocht door de bergen; prachtige natuur, bijna 20km onverhard / in de natuur gelopen. Hoogtepunt was La Cruz de Ferro, een houten paal van 70m hoog met bovenop een ijzeren kruis! Onderaan de paal stapelen duizenden steentjes / stenen zich op in een circel van ongeveer 30m en een meter of 3 hoog. Pelgrims kunnen hier letterlijk een last van schouders achterlaten, in de vorm van een steen, een gedicht, een foto, een gebedje… Best indrukwekkend. De afdaling was erg lang. Op tijd een stond lasten we een korte pauze in. ’t Was echt genieten onderweg naar en in de kleine dorpjes. Echter, na Molinaseca begint de grootstad te roepen en krijgen we een flink stuk asfalt en beton onder de zolen.

Ondertussen is de was gedaan en gaan we op zoek naar een pelgrimsmenu.

tot later!

SDC – Etappe 23 : Ponferrada – Villafranca del Bierzo (24,1km)

Vanmorgen uitgeslapen en pas rond 9u vertrokken na een karig ontbijt. Er lagen vandaag veel dorpjes langs de camino, tijd en locaties genoeg om uit te rusten.

’t Is overigens heel rustig langs de camino. Veel volk komen we niet tegen, maar met een aantal Duitse meisjes wisselen we regelmatig wel een woordje.

Vandaag was de tocht niet zo mooi als gisteren (veel verharde stukken), maar we kregen de laatste 7 kilometers een verrassend mooi stuk tussen de wijngaarden van de Bierzo. Seffes ne keer een fleske kraken.

We hadden een Albergue in gedachten maar daar waren ze al volzet en trokken we dan verder naar Albergue de la Piedra; gezellige keet opgebouwd rond een gigantische rotsblok. 12€ per persoon in een tweepersoonskamer(!) inclusief beddengoed en handdoeken, voldoende propere douches en toiletten, keuken die mag gebruikt worden, gezellige zithoek met gratis computer, kleertjes wassen en drogen voor 5€ en ontbijt aan 2€… denk niet dat we al zo ne goeie hebben gehad.

Na douche een beetje fruit gekocht in een supermarktje en op de Plaza Mayor een vaas Sangría en een hapje geconsumeerd.

Fijne plaats hier! Gisteren waren de mensen vooral veel norser.

De beentjes, de voetjes en de knietjes hebben nog steeds een top-humeur. We trachten het zo nog een paar weken te kunnen trekken 🙂

Net terug binnen, onze was staat netjes opgeplooid voor de deur! Jawaddedadde!

SDC – Etappe 24 : Villafranca del Bierzo – O Cebreiro (28,4km)

Vannacht wederom prima geslapen. Ons ontbijt (in de albergue) stond om 6:30 al klaar, keuze genoeg. We roosteren ons een aantal sneetjes toast-brood die we rijkelijk met confituur beleggen. Rond half acht – denk ik – waren we al onderweg. Er stond een stevige koude wind. Toch vertrokken we in t-shirt! Na een uurtje toch beslist om een fleece aan te trekken. De zon zat tot een uur of 10:30 verstopt achter de bergen, nadien was ’t opnieuw bakken & braden!

Vandaag stond er ruim 28km op’t programma. De eerste 21km viel er echter niets te beleven. We lopen heel lang achter de vangrail van een gewestweg, na 18km lopen we uiteindelijk langs kleine gemeentelijke asfaltwegen en passeren heel wat mooie kleine dorpjes. Vanaf 21km gaat het mooi en sterk omhoog (500 hoogtemeters op 7km) langs bergwegels. We komen in topvorm en leven ons uit als volleerde berggeiten.

In O Cebreiro – onze geplande stopplaats voor vandaag – is een soort braderie bezig, zodoende zien we van het “beschermde” dorpje niet veel.

In alle herbergen en “hotels” blijken de kamers “gereserveerd”, maar bij de 6e poging hebben we wel geluk : ze hebben nog een tweepersoonskamer vrij. Het wordt kiezen of delen : 45€, badlinnen en bedlinnen inbegrepen of doorstappen naar het volgende dorpje… Niettegenstaande we het aan de dure kant vinden houden we het voor bekeken en nemen de kamer. Jammer genoeg is er geen gsm-ontvangst noch WiFi op de kamer.

We hebben zonet Castilla y León achter ons gelaten en genieten de komende dagen van Galicië. Het uitzicht is hier fenomenaal. Ongelooflijk hoe veel we vandaag hebben geklommen en morgen zullen dalen. ?

De foto’s van vandaag heb je nog te goed, maar de moderne communicatiemiddelen zijn in dit deel van het Spaanse land nog niet ingeburgerd blijkbaar! Sloppel a todos!

Update : nu met foto’s!

P.S. Je weet ongetwijfeld nog dat je het overzichtskaartje met onze locatie kan raadplegen op de homepage. ?

SDC – Etappe 25 : O Cebreiro – Triacastela (21,1km)

In O Cebreiro is er al een aantal dagen een feest / bedevaart aan de gang ter ere van Santo Milagro. In het kleine kerkje is het aangenaam warm door de honderden noveenkaarsen die staan te branden. Vanaf 8u ’s morgens tot 21u ’s avonds is er elk uur een mis (behalve tijdens de siësta). In de smalle straatjes is er een braderie. Van de authentíeke oude gebouwen is niets te zien door de tentjes en kraampjes. Vannacht was er blijkbaar ook nog eens een hoogtepunt want van op de grote tent op het plein achter de kerk was een knalconcert aan de gang tot maar liefst 2u vannacht! Na dit wild geraas merkten we een ander wild geraas op : de wind beukt keihard op de ramen, de wind fluit loeihard tussen de spleetjes van de rolluiken, de regen gutst.

Vanmorgen was het zwaarste onweer al gepasseerd, en hier en daar kregen we nog nattigheid maar kregen we vooral nog heel wat wind op kop. Onze broekspijpen werden aan de shorts geritst, de fleece en de regenvest mochten hun prominente plek in de rugzak voor een dag verlaten.

Ondanks het herfstweertje en de lage temperaturen was het een prachtige tocht. Van de beloofde vergezichten konden we niet ten volle genieten door mist en andere bewolking, maar we bereikten onze bestemming met een heel goed gevoel : Al bij al viel de hoeveelheid regen goed mee, al waren de temperaturen aan de lage kant. De laatste 2 uren – tijdens de lange afdaling naar Triacastela – krijgen we uitbundig de zon te zien en kregen we wel aangename temperaturen.

We vonden opnieuw een leuke Albergue en trokken goedgeluimd het kleine stadje in.

We genieten van een menuutje van 10€ en bestellen een extra drankje in ruil voor de WiFi-key om aan de blog te kunnen werken. Morgen – als ’t God belieft – bereiken we Sarría en vrezen we voor meer drukte op de Camino. Sarría is het uiterste startpunt voor toeristen die met de minste inspanning/tijd – en liefst met nagestuurde bagage – de laatste 100km te voet of 200km per fiets afleggen om alsnog een Compostela in ontvangst te kunnen nemen.

SDC – Etappe 26 : Triacastela – Sarria (18,3km)

Vannacht niet zo rustig geslapen, maar toch pas opgestaan rond een uur of 7. Ontbijt genomen in de stek waar we gisteren ons avondmaal namen. Om 8:15 de tocht aangevat. We hebben alle tijd, is een korte afstand vandaag. Was opnieuw mooie tocht met veel leuke bospaadjes en boerenwegels. Het was warmer dan gisteren, maar de zon moest wel een serieus efforke doen om door te breken of om de temperaturen te doen stijgen.

Waren vroeg (om 12:45) in Sarría. Ingechecked in Albergue Casino met zicht op de kerk. We betalen vandaag 9€ per persoon. Liggen op zaal met 8 bedden, boven is er nog een zaal met 12 bedden. Hopelijk blijven we de enige snurkers op zaal vannacht. De zaal zelf stelt niet veel voor, maar het sanitair is wel in orde.

Na een douche het stadje ingetrokken, stadje stelt minder voor dan we hoopten. Konden evengoed verder getrokken hebben naar volgende stadje, maar een beetje rust kan geen kwaad. Tenslotte is’t zondag. ?

De avond spendeerden we bij Méson de Tapaz, waar we een pelgrimsmenu aan 8,5€ namen; nadien bleven we plakken bij een flesje wijn en iets later krijgen we gezelschap van een bejaard Iers koppel – dat we onderweg al een paar keer tegenkwamen en vandaag hun camino beëindigen te Sarría – voor een leuke babbel.

Nu we er aan denken… de Zweedse dame hebben we al een paar dagen niet meer gezien, evenals de Duitse deerne met haar Popeye. Anderzijds kom je dan weer andere pelgrims tegen waarmee het klikt, die je dan na een paar dagen nergens nog tegenkomt, om dan opeens terug voor je staat. Ook dát is de camino.

SDC – Etappe 27 : Sarria – Portomarín (22,4km)

De slaapzaal was de ganse nacht voor ons alleen. Wat een luxe. De Italiaanse pelgrim die aanvankelijk gans de bovenste slaapzaal voor zich alleen had, moest gisterenavond laat (al na 22u) de slaapzaal delen met 2 zuid-Koreaanse jongedames.

Vanmorgen ontbeten in de Méson de Tapaz. Kregen het gezelschap van een Britse vader en dochter, en een Italiaanse jongedame die we eerder deze week al eens tegenkwamen.

Het was opvallend druk in Sarría vanmorgen. Onze vrees werd waarheid. Langs de camino heerste een compleet andere sfeer. De voorbije week kwamen we dagelijks – grof geschat – een 50-tal peregrinos tegen; vandaag was’t ongelooflijk druk. Vele honderden turigrinos maken er een gezellige 5-daagde uitstap van : toeristen, met ganse families op trektocht, kleine knapzak op de rug met de boterhammekes (de bagage wordt nagestuurd uiteraard); de Bluetooth speaker luid genoeg zodat niemand iets hoeft te missen; elke rustplek, elke bar stormen ze met grote drommen tegelijk binnen (zonder iets te consumeren) om hun credential te laten afstempelen; een kudde Fransozen kreeg onderweg bevoorrading met fruit en koffie… alsof er onderweg niets te bikken viel. Ne mens komt wat tegen, hé ?.

We waren wel onder de indruk van de mooie natuur, de mooie wegeltjes, het prachtig uitgestrekte eikenbos. Kregen onderweg beetje miezelregen, maar verder hadden we aangename temperaturen. We slaagden erin om paar honderd turigrinos in te halen, zodoende konden we de laatste 3 uren alsnog te genieten van de rust langs de camino. Met een goed gevoel bereikten we Portomarín. En ook… we zitten in de laatste 100 km!

De avond doorgebracht op ons terras met een flesje wijn uit Bierzo. Nadien gezellig in slaap gevallen.

SDC – Etappe 29 : Palas de Rei – Arzúa (28,8km)

Vandaag rond de zessen uit bed gebeld. Nog ne keer gedraaid en blijven liggen. Nem!

Een uurke later dan toch opgestaan. Maar niet met een supergoed gevoel. Ik heb het waarschijnlijk te hard genegeerd, maar de schade van een schuifpartij op natte asfalt – eergisteren bij het verlaten van Sarría – lijkt groter dan gehoopt. Niet gevallen, recht kunnen blijven, maar in een onnatuurlijke houding een metertje of 2 de berg af geschoven/geskied. Had er niet te veel last van, maar een spier of een pees of kweeniewa in m’n scheenbeen laat sinds gisterennamiddag te veel van zich horen bij vlakke en dalende trajecten. Omhoog daarentegen is er geen probleem. De lange wandeldagen en het gebrek aan een rustdag (eigen schuld, dikke bult) zal er ook niet veel goed aan doen. Morgen doen we nog eens zot met een langer traject (28km), maar we lopen vrijdag Santiago binnen na een superkorte etappe van 11km. Beloofd! En de rest van de dag rust ik! Beloofd! Op m’n blote knieën op de houten bank in de kathedraal! Beloofd! En met een flesje wijn. Beloofd!

Zitten nu in een mooie, moderne herberg “The Way” met enkele grotere slaapzalen met stapelbedden, maar tevens met enkele kleinere zalen met een een 7-tal “gewone” bedden. We slapen vannacht in zo’n kleinere kamer; elk in een lekker, knus, mooi, vers gedekt eenpersoonsbedje, met elk z’n leeslampje en z’n stopcontactje.

Tijdens de zoektocht naar een diner vinden we een kwartiertje verderop een restaurantje dat eens een “ander” pelgrimsmenu in de aanbieding had. Nu drinken we een glaasje in de gemeenschappelijke ruimte van “The Way”. Fijn dat we Popeye hier tegen kwamen na z’n kort verblijf in het Pelgrims-hospitaal. Z’n collega-pelgrim bereikt morgen Santiago. Superwoman!

SDC – Etappe 30 : Arzúa – Lavacolla (28,1km)

Vandaag de laatste lange etappe op de planning. In ruil krijgen we morgen een korte.

Onze nacht in The Way Albergue was de beste die we tot nu toe hebben gehad. Schitterende slaapzalen, gezellig, kraaknet… perfect ontbijt – koffie, vers fruitsap, een croissant en een mooie glimlach voor 3€. Én 3 tostadas van het huis!

Tijdens ’t ontbijt viel de regen nog met kleine bakjes uit de lucht, maar tegen de tijd dat we vertrekkensklaar waren, zag het er buiten al opnieuw droog uit. De rugzak kreeg z’n regenvestje aan, voor ons moest de fleece volstaan. Al hadden we die na een uur al terug uitgespeeld! Aangenaam wandeltemperatuurtje.

We hebben vandaag consequent de bewijzering van de camino gevolgd, waardoor we een geplande lunchpauze in O Pedrouzo hebben gemist. Op zich geen ramp vermits onze eindbestemming Lavacolla was en we geen slaapplaats in Pedrouzo hadden gepland – en dus ook niet moesten terugkeren… We vonden wel een lunchplek vlakbij de luchthaven.

De afgelopen dagen mochten we genieten van talrijke eikenbossen met hier en daar een eucalyptus; vandaag wandelden we vooral langs eucalyptusbossen met hier en daar een eik.

Was best wel een lange en lastige dag. We logeren in een huisje met 5 slaapkamers. Denk dat we momenteel met een 10tal pelgrims en een hond zitten. ?

Gedineerd met een Duitser en een Zwitserse in het enige restaurantje in dit hol van Pluto. Was best gezellig.

Ondertussen tellen we af naar de laatste kilometers, en de eerste van de volgende uitdaging. Maar da’s voor later.

Sloppel.

SDC – Etappe 31 : Lavacolla – Santiago de Compostela (11,0km)

Vandaag een korte tocht op ’t programma, slechts 11km. We namen dan ook alle tijd vanmorgen om ons klaar te maken en te ontbijten. Rond 8:15 vertrokken en ten volle genoten van onze laatste kilometers. De zon was van de partij, met hier en daar nog wat nevel. De geur van eucalyptus in het ochtendgloren maakt een mens gelukkig. Na Monte do Gozo begint de aanloop naar de grote stad, en zoals zo vaak is dit ook vandaag een saaie etappe.

Anderhalf uur na het momument ter ere van paus Johannes Paulus de kweeniehoeveelste – die kweeniemeerwanneer Santiago de Compostela bezocht – op Monte de Gozo bereiken we stipt om 11u – onder een stralende zon – Praza do Obradoiro, het imposante plein voor de kathedraal van Santiago de Compostela. Jammer dat we geen bekende gezichten herkennen.

We dumpen eerst onze rugzak op de slaapplaats alvorens we tijd maken voor het bezoek aan de kathedraal en het afhalen van onze Compostela. De kathedraal zat stampvol voor een pelgrimsviering (12u), en de wachtrij voor het omhelzen van het beeld van Sint-Jacob bedraagt ongeveer een halve kathedraal-lengte. We verlaten de kathedraal en gaan op zoek naar de Pilgrim’s Office voor het afhalen van de Compostela. Niettegenstaande er niet echt veel volk was hebben we er wel 2u en drie kwartier staan aanschuiven. Het wachten loont. In onze rugzak schitteren 2 keer 2 Compostela’s, een algemene en een persoonlijke versie. Bij het buitengaan regent het oude wijven. Gelukkig niet te lang. Na een korte lunchpauze klaart de hemel opnieuw open. We merken wel dat het elke dag een paar graden frisser wordt naargelang we meer naar het westen trekken. Vanavond stond er ook een scherpe wind. Een fleece is geen overbodige luxe.

Voor het diner nog een korte stadswandeling gemaakt en dan gedineerd met zicht op de kathedraal. Pousse-café genomen in wijn-bar. Nu bedtijd!

Sloppel

Epiloog – Etappe 1 : Santiago de Compostela – Negreira (21km)

Na de Camino Francés beginnen we vandaag aan de Camiño de Fisterra, een vierdaags extraatje van om en bij de 115 km richting westkust.

Vannacht redelijk vaak wakker geworden, en dan opeens was ’t 7:30. Toch maar opgestaan en ontbijt genomen in de keet naast ons. Tegen 9u zijn we pas echt vertrokken op de Camiño de Fisterra. Relatief korte etappe van 21 km met vele stukken natuur, maar ook meer dan genoeg verhard. Genoten van de rust onderweg. Ook van de mooie bospaadjes. Rond de middag een flinke plensbui gehad, maar we zaten dan gelukkig te lunchen. Toch de regenfrakskes aangetrokken, maar die speelden we alweer snel uit toen we aan de klim van Augapesada begonnen. Prachtige klim tussen eik en eucalyptus (voor de verandering). Onderweg bieden locals fruit uit hun tuin aan. Mooie geste. We namen elk een appeltje.

Epiloog – Etappe 2 : Negreira – A Picota (32,4km)

Afgelopen nacht was een ramp. We kregen als Peregrino-korting een driepersoonssappartement met ingerichte keuken en al. Alleen… eigen potje koken ging niet want geen potten of pannen; 3e persoon laten zitten ging niet wegens geen stoel; een glaasje water drinken ging niet wegens slechts 1 glas… rolluiken gingen maar half dicht enzoverder, enzoverder.

’s Avonds bij de dagschotel liep het ook al goed fout : we bestelden “steak” zoals op menukaart stond, en we kregen 6 half verlebberde varkensribbekes. Naderhand zagen we de tweetalige kaart : “churrasco” (ribbekes) vertaald als “steak”.Als ik de garçon attent maakte op het vertaalprobleem, was er volgens hem geen probleem… heb toch zijn afval geweigerd en krijg – bij wijze van geste-op-zaterdag een uitgebakken kiek met rauwe frieten. We keken al hoopvol uit naar het inbegrepen ontbijt. Ook dat viel effe tegen.

Vandaag opnieuw een tocht in de bossen, al moet gezegd daf de bossen meer en meer plaats ruimen voor asfalt. ’t Was vandaag een lange etappe (32km). Om morgen Muxía te bereiken moeten we minstens 38km doen. We overwegen om de rugzak te laten nasturen om morgen eens “beuzze” te kunnen geven…

Zitten momenteel in het hol van Pluto “A Picota” en niet in Olveiroa zoals gepland. Daar zitten een paar goede recensies voor iets tussen… maar toch! Geen enkele horecazaak is open wegens zondag, maar dankzij de uitbaatster van Albergue toch een stek gevonden om te dineren : superlekker mals vlees, maar zelf te bakken op la piedra! Echt genoten! Topvleesje! Moet niet altijd pelgrimsmenu zijn.

Kweetet, ’t is nog vroeg, maar gaan nu slapen. Morgen lange dag! Sloppel! Hasta mañana!

Epiloog – Etappe 3 : A Picota – Muxía (38km)

Vannacht slecht geslapen door de regen die tegen de rolluiken bleef gutsen. Gelukkig was’t vanmorgen over toen we rond 8:15 vertrokken naar Muxía. Thermometer gaf dan al 17° aan. Helaas duurde het niet lang. Tegen 10:00 moesten we onze regenjas bovenhalen. En die kon pas terug uit – een goed stuk – na de middag. Het landschap met mooie bospaden, eiken en eucalyptus bleef ons deel vandaag, al waren er ook wel (te) veel stukken asfalt.

Tegen een uur of 3 klaarde de hemel uit en bij aankomst in Muxía straalde de zon.

Net voor inchecken verwelkomd door mede-Padstappers Lieve & Ivan. Na een douchke nog snel eerst even naar het Sanctuarium gewandeld en nadien samen een aperooke genomen. Tegen negenen schoven we onze benen onder tafel bij A De Loló. Heerlijk gedineerd met een superwijntje.

Sloppel!

Epiloog – Etappe 4 : Muxía-Fisterra (31,3km)

(Voor 1 keertje moet je’t plannetje van links naar rechts lezen)

Vanmorgen extra lang blijven liggen. Ontbijten kon pas vanaf 8u. Na ontbijt nog eens richting sanatorium gewandeld en genoten van een mooie zonsopgang. De kilometerpaal geeft 31.329 km aan tot Fisterra. We raken vlot Muxía uit en beginnen aan de klim naar Facho de Lourido. We halen al snel Padstappers Lieve & Ivan in, en lopen een uur of 2 met hen samen tot in Lines waar onze wandelgenoten inchecken in de albergue en wij de lunch bestellen. Rond 13u. nemen we afscheid en vangen de lange trip richting Fisterra aan. De bewegwijzering is niet steeds correct, of beter : er is niet steeds bewegwijzering. Zo liepen we eens een rondje van een halve kilometer en besloten dan maar de 2e van de 3e mogelijke afslag te nemen. Mét succes deze keer. Ook de ‘catering’ was minder. Gelukkig stopten we in Lines om bij te tanken, want daarna was’t noppes! Het flesje water in de rugzak was geen overbodige luxe.

Vanaf Fisterra is het nog een hele klim naar de vuurtoren en naar kilometerpaal 0.000! Mission accomplished. Heel even een kleine krop in de keel. Kan ook van de dorst geweest zijn. Naar dit moment hebben maanden uitgekeken. Ik stel me de afgelopen dagen meermaals de vraag : ben ik (nog) een pelgrim of ben ik een toerist? Eerlijk? Tijdens de eerste drie weken in april voelde ik me ook meer een échte pelgrim. Voelde ik me de laatste weken een turigrino? Zeker niet!

De aankomst in Santiago had echter een grotere impact op me dan de aankomst in Fisterra. Misschien moesten we langer in Santiago gebleven zijn alvorens verder te trekken? Een extra rustdag? Een dag om alles te laten bezinken? Ik weet het niet. Anderzijds… de nodige beslissingen werden genomen in april. Ben dankbaar dat ik die eerste 3 weken op m’n eentje heb mogen doen; ben even dankbaar dat m’n vrouwtje nu 17 dagen met me meeliep. Anyway, de camino begeestert. Misschien moet dit een verplicht onderdeel worden in’t onderwijs? Zo tussen middelbaar en hoger onderwijs… We zien onderweg veel jeugd afzien. We zien ze zienderogen sterker worden. Mevrouw Crevits? In Zuid-Korea staat de camino francés heel netjes op ’t C.V…

Oei, we wijken af.

Heerlijk gedineerd bij a Cantina : Er stonden “raciones” op’t menu : pulpo, Pimiento de padrón en gevulde kip met kaas en ham. Daar hoorde ook een zalig flesje witte wijn bij. Bestelden achteraf nog een (ongeopende) fles die we rustig op de kamer soldaat hebben gemaakt.

sloppel allemaal. Zijn allebei moe. Tijd voor vakantie…

Soit! Foto’s…

SDC – Fisterra – Santiago

Vandaag uitgeslapen. Ontbijten kon pas vanaf 8:30.

De rest van de dag niet veel uitgestoken. Even naar’t strand, dan een snelle hap alvorens de bus te nemen naar Santiago. Blijkbaar duurt de rit een dikke 3 uur, maar de bus van 15:00 was een ‘direct’ en anderhalf uur later waren we al in Santiago, op een kwartiertje stappen van de kathedraal.

Ingechecked in een rustig deel van de oude stad. Ontbijt van 00:00 tot 23:59! Jep! Echtigecht en al. Oei… ik hoor de kathedraal 22u slaan. Bedtijd!

Nadien beetje rondgekuierd en restaurantje gezocht. Op weg naar hotel een flesje rood gekocht voor op de kamer. De rust bevalt ons. Sloppel!