Op stap in 2017
We kregen al een paar keren de vraag wat onze reisplannen voor 2017 zijn. ’t Is inderdaad al een aantal maanden rustig op deze blog, maar achter de schermen zijn we toch al minstens even lang druk bezig met de voorbereiding van onze volgende uitdagingen : de grootste uitdaging wordt ongetwijfeld de pelgrimstocht naar Santiago De Compostela via de Camino Francés vanuit Saint-Jean-Pied-de-Port; met een epiloog naar Fisterra & Muxía. Voor de Camino Francés rekenen we op 31 stapdagen, Naar Muxía komen er nog 4 dagen bij. Met verplaatsingen (heen- en terugreizen) inbegrepen zullen we hoop en al zo’n 6 weken onderweg zijn, en da’s nu net toevallig het saldo overuren die nog op recup zitten wachten. Maar… ik kan m’n gezin en m’n werk geen 6 weken missen en zal het avontuur noodgedwongen in 2 keer afwerken. Ik vertrek begin april vanuit het Franse Saint-Jean-Pied-de-Port om 18 dagen later (hopelijk) León te bereiken. Na een halve rustdag in León duik ik de trein op richting Madrid om daar ’s anderendaags het vliegtuig te nemen naar Brussel. Voor het 2e deel vanaf Leòn – begin september – krijg ik het gezelschap van m’n echtgenote.
Verder staan er nog ‘kleinere’ uitdagingen zoals de Internationale Tweedaagse van Blankenberge, de Internationale Vierdaagse van Chantonnay (Fr), de vierdaagse Europese Mars van de Herdenking en de Vriendschap (MESA), de Vierdaagse van de Ijzer, de Ommegangtocht (100km) in Schaffen, en de Dodentocht op’t programma. Hier komen we ten gepasten tijde zeker op terug. 🙂
De voorbereiding
Behalve de fysieke voorbereiding – een minimale wandelconditie is toch wel aangeraden (de rest van de conditie kweek je onderweg) – is er vooral heel wat praktische voorbereiding nodig : Hoe geraak ik in Saint-Jean-Pied-de-Port? Waar ga ik overnachten? Wat met de maaltijden? Wat neem ik mee in de rugzak? Hoe en wanneer communiceer ik met het thuisfront? Hoe geraak ik terug thuis? …
Uiteraard komen we met de info die we kunnen vinden op’t internet al een heel eind op weg. Ook zijn er tientallen boeken waar we dagenlang zoet mee waren.
Maar voor de échte praktische tips, de nuttige info en de pelgrimservaringen organiseert Het Vlaams Compostelagenootschap regelmatig infodagen voor kandidaat-pelgrims. Bovendien kan je via deze organisatie je ‘Geloofsbrief’ en het ‘Stempelboekje’ aanvragen. De Geloofsbrief is een document opgesteld in het Latijn, Nederlands, Frans, Spaans en Galego waardoor de drager ervan zich kenbaar maakt als pelgrim. Bij die Geloofsbrief hoort een Stempelboekje. Dit is vereist om te kunnen overnachten in de talrijke refugio’s en albergues onderweg. In iedere plaats waar je overnacht laat je dit boekje afstempelen. Bij aankomst in Santiago bekom je dan, op vertoon van het stempelboekje (én als je kan aantonen dat je minstens 100km hebt gestapt), een certificaat – nl. de ‘Compostela‘.
De pelgrims die op tocht willen gaan naar Santiago De Compostela worden – samen met de thuisblijvende partner – uitgenodigd op de jaarlijkse ‘Pelgrimszegen’ in de Kathedraal van Mechelen. Het was een mooie, ingetogen viering rond afscheid nemen, loslaten, onthaasten, vertragen, afstand nemen, ontmoeten, dankbaarheid, gastvrijheid, vertrouwen, … Je ontvangt dan de pelgrimszegen alsook de Sint-Jacobsschelp (hét symbool van de Camino de Santiago), een pelgrimsdagboekje en een bosje takjes. Met de schelp aan je rugzak gebonden wordt je herkend als pelgrim op weg naar Santiago. Soms wordt je een slaapplek aangeboden of een maaltijd, soms een goed gesprek. Het bosje takjes staat symbool voor de kracht en verbondenheid met de thuisblijvers.
Voor de uitrusting trokken we naar Buen Camino in Nieuwpoort. De zaakvoerder is een ervaren pelgrim en wist exact wat we nodig hadden om onze tocht. Tot slot kregen we nog een aantal boeken mee in bruikleen die we maar eens moesten terugbezorgen als’t eens past 🙂 (en jep, dat deden we ondertussen :))
Hiermee zijn de voorbereidingen nu zo goed als klaar; de wandelschoenen zijn ingelopen, de tickets zijn besteld, de rugzak staat klaar. Nu is’t alleen nog aftellen zeker?
Binnenkort laat ik je kennismaken met de verschillende etappes. Beloofd!
De etappes
De Camino Francés is de meest populaire route naar Santiago de Compostela. Er is op ’t internet bijgevolg enorm veel informatie te vinden over deze route; het was dus niet echt moeilijk een traject uit te stippelen, alhoewel niet elke bron dezelfde etappes aanhoudt en we af en toe wel even twijfelden over de haalbaarheid van sommige etappes. De Michelin-gids beschrijft 34 etappes, terwijl andere bronnen het op 31 dagen weten te klaren.
Na lang wikken en wegen en rekening houdend met onze stap-ervaring en beschikbare tijd, kozen we uiteindelijk voor deze bron en 31 etappes; al is de planning zeker geen doel op zich maar vooral een leiddraad. De afstand die we op een dag zullen afleggen zal voornamelijk en in de eerste plaats afhangen van onze fysieke toestand en psychische ingesteldheid. Op de tweede plaats, maar even belangrijk, zullen we rekening houden met de weersvoorspellingen. Het heeft geen zin om oververmoeid of met kwetsuren urenlang in de strontregen te lopen en te vechten tegen de pijn. Bedoeling is te genieten van de eenzaamheid, de natuur, het moment, … maar vooral Santiago bereiken!
| APRIL | ||
| etappe | van – naar | km |
| 1 | Saint-Jean-Pied-de-Port – Roncesvalles | 25,70 |
| 2 | Roncesvalles – Zubiri | 21,50 |
| 3 | Zubiri – Pamplona/Iruña | 20,40 |
| 4 | Pamplona/Iruña – Puente la Reina/Gares | 24,00 |
| 5 | Puente la Reina/Gares – Estella/Lizarra | 22,00 |
| 6 | Estella/Lizarra – Torres del Río | 29,00 |
| 7 | Torres del Río – Logroño | 20,00 |
| 8 | Logroño – Nájera | 29,60 |
| 9 | Nájera – Sto. Domingo de la Calzada | 21,00 |
| 10 | Sto. Domingo de la Calzada – Belorado | 22,70 |
| 11 | Belorado – Agés | 27,40 |
| 12 | Agés – Burgos | 23,00 |
| 13 | Burgos – Hontanas | 31,10 |
| 14 | Hontanas – Boadilla del Camino | 28,50 |
| 15 | Boadilla del Camino – Carrión de los Condes | 24,60 |
| 16 | Carrión de los Condes – Terradillos de los Templarios | 26,60 |
| 17 | Terradillos de los Templarios – El Burgo Ranero | 30,60 |
| 18 | El Burgo Ranero – León | 37,10 |
| 464,80 | ||
| SEPTEMBER | ||
| 19 | León – San Martín del Camino | 25,90 |
| 20 | San Martín del Camino – Astorga | 24,20 |
| 21 | Astorga – Foncebadón | 25,90 |
| 22 | Foncebadón – Ponferrada | 27,30 |
| 23 | Ponferrada – Villafranca del Bierzo | 24,10 |
| 24 | Villafranca del Bierzo – O Cebreiro | 28,40 |
| 25 | O Cebreiro – Triacastela | 21,10 |
| 26 | Triacastela – Sarria | 18,30 |
| 27 | Sarria – Portomarín | 22,40 |
| 28 | Portomarín – Palas de Rei | 25,00 |
| 29 | Palas de Rei – Arzúa | 28,80 |
| 30 | Arzúa – Pedrouzo | 19,10 |
| 31 | Pedrouzo – Santiago de Compostela | 20,00 |
| 310,50 | ||
| Epiloog naar Muxía | ||
| 1 | Santiago de Compostela – Negreira | 21,00 |
| 2 | Negreira – Olveiroa | 33,40 |
| 3 | Olveiroa – Fisterra | 34,90 |
| 4 | Fisterra – Muxía | 29,30 |
| 118,60 |
In afwachting : een filmke
Dit filmpje vond ik op de blog van The Pelgrims Gaze.
Het werd gemaakt door een man die de beproeving van de camino nog niet genoeg vond en daarom ook z’n tripod en z’n filmcamera meesleurde op zijn tocht van Saint-Jean-Pied-de-Port over Santiago de Compostela naar Fisterra. Ik heb vooral genoten van de landschappen en de eindeloze vergezichten. Plof je neer in je beste zetel en geniet mee. En neem er gerust een flesje Rioja bij want we zijn vertrokken voor 2h45… Omdat het kan! Omdat het zondag is!
Als je benieuwd bent naar de botafumeiro, het grootste wierookvat ter wereld, ga dan naar 2h25…
Interactief weerkaartje
Hierronder vind je een mooi weeroverzichtje in de “Camino Francès”-streek in een interactief kleedje. Met dank aan Ventusky.
Gebruik de dropdown-box om andere parameters te bekijken.
The Kick-Off
Vandaag start het avontuur met een reis vanuit het mondaine Ternat naar het middeleeuwse Saint-Jean-Pied-Le-Port aan de voet van de Franse Pyreneeën. Mijn echtgenote is mijn privé-chauffeur tot aan het station van Sint-Agatha-Berchem. Nadien leg ik mijn lot in de grillen en de geneugten van het openbaar vervoer. De verschillende ritten sluiten redelijk mooi aan. In Paris Nord is er om de 4 à 6 minuten een metro. Tijd genoeg dus!
| Trein | Sint-Agatha-Berchem – Brussel-Zuid | 08:29 | 08:51 | |
| Thalys | Brussel-Zuid – Paris Nord | 09:13 | 10:44 | |
| Metro | Paris Nord – Paris Montparnasse | 11:14 | 11:45 | |
| TGV | Paris Montparnasse – Bayonne | 12:23 | 17:32 | |
| Trein | Bayone – Saint-Jean-Pied-de-Port | 18:06 | 19:12 |
Op dit kaartje kan je me volgen tot in Saint-Jean-Pied-de-Port.
Tot binnenkort!
De Heenreis
… was best wel lang. Niet echt ruimte om te ‘genieten’. Ook de laatste verplaatsing was een tegenvaller : te weinig volk, dus legden ze een bus in die toch omreed naar elk station. Maar soit.
was op de kamer rond een uur of 8 en er lag al een schoonheid te snurken, en een kerel aan’t uitpakken. Kamer van 6. Niet echt goed geslapen.
SDC – Etappe 1 : Saint-Jean-Pied-de-Port – Roncesvalles (25,7km)
P.S. Je kan me ook volgen op een kaartje. Klik hier.
Had vannacht m’n oordopjes in. Ik heb niks gehoord en opeens waren m’n 2 kamergenoten ingepakt en klaar om te vertrekken. ’t Was 6 uur! Met de schoonheid die gisteren al lag te snurken zat ik vandaag aan de ontbijttafel. Een Australische die de camino met de fiets zal doen. Ik haalde ze vandaag een paar keer in. Was een keizwaar parcours en de jongedame heeft minstens de helft te voet afgelegd, fiets aan de hand
Het weer was ook niet welgezind vandaag. Vanaf km 8 dikke mist, en ze hield aan tot km 20 ofzo! De eindbestemming kregen we pas te zien de laatste 5 minuten, dachten eerst dat bestemming nog een kilometer of 2 verder was, dat dorpje zagen we wel.
Ik slaap in de Albergue de Peregrinus’ Roncesvalles, samen met nog een paar 100 anderen, comportaminenteerd per 2 stapelbedden en een locker voor iedereen.
foto upload lukt niet goed, dus enkel een paar beeldjes :
Mijn logies…
Seffens neem ik het pelgrimsmenu in de albergue, hopelijk is het iets 🙂
see ya!
Nog efkes iets over Roncesvalles
Roncesvalles stelt eigenlijk niet veel voor : een albergue met 183 bedden, mooi in coupés verdeeld met 2 stapelbedden, 4 lockers en 2 stopcontacten. Bij het inchecken wordt gevraagd of je het pelgrimsmenu wil ’s avonds, en het ontbijt. Pelgrimsmenu is 10 euro, ontbijt 3,50. Het wordt geserveerd in de 2 restaurants van ’t “dorp”, beide restaurants geven identiek dezelfde kost (soep, voorgerecht, hoofdschotel (vlees of vis) en een dessertje en 2 flessen wijn / 8 personen. Als je kiest om deze niet te nemen maar in het restaurant zelf iets te kiezen… krijg je krak hetzelfde 🙂 al blijft er de mogelijkheid om de dagschotel te nemen.
Het ontbijt. . Da’s een ander verhaal. Ik en zovelen anderen raden af om te ontbijten in Roncesvalles. Ik heb me ook laten vangen in de overtuiging dat het ontbijt inhouse wordt geserveerd. Loop direct naar het volgende dorp, Burguete, een kilometer of 2 verder. Daar gaat het restaurant al om 7u open (ipv 7:30) en heb je meer keus en waar voor je geld.
SDC – Etappe 2 : Roncesvalles – Zubiri (21,5km)
Ontbijt werd pas om 7:30 geserveerd in een cafeetje vlakbij de albergue. Eigenlijk is dit veel te laat, en ook veel te duur voor 1 snee geroosterd brood, ne koffie en ne fruitsap. Soit. Om 8u was ik al onderweg. Jammer dat het regende. Vergeleken met gisteren was deze trip een makkie. Maar ik onderschat het niet. De rugzak is geen kado. Ik veronderstel dat ik binnen een dag of 3 de bergen trotseer als een dartele hinde.
Heb vandaag een aantal kilometers gelopen met een Française. Dame is 3 weken geleden gestart in Limoges en deed ondertussen een 500km. De eerste dagen waren een hel – overal pijntjes – maar ze voelt zich nu in topconditie. Binnen een week of 5 hoopt ze binnen te zijn. In Compostela bedoel ik… Al maakt het haar niet uit. Ze heeft net zoals iedereen nood aan onthaasting, de rust van de natuur, tijd om een en ander te ordenen in’t koppeke.
Opmerkelijk hoeveel amerikanen en australiërs er op de camino zitten. Werd zonet in de albergue aangesproken door een Amerikaanse die zich nog onze babbel van gisteren herinnerde. Super eigenlijk.
Soit. Genoeg geleuterd, tijd voor een paar sfeerbeeldjes… de foto’s worden van de camera naar de iPad geïmporteerd, en het is niet steeds duidelijk of ze scherp zijn of niet. Als ze flou zijn moet je ze maar onder de noemer ‘kunst’ zetten! ?
Mijn pint is nu ver leeg. ‘k Ga afsluiten. En fleus naar den apotheek achter oordopjes… mijn op-maat-gemaakte exemplaren ben ik kwijt miljaardedju! Dan een stukske eten en bed in!
sloppel!
SDC – Etappe 3 : Zubiri – Pamplona/Iruña (20,4km)
Al veel bedrijvigheid om 6u vanmorgen. Op’t gemakske ingepakt en iets na 7 ontbijt aan de overkant. Rond 7:40 de tocht aangevangen. Ook op’t gemakske. Op de helft van’t traject een koffiepauze ingelast. Op 8km van aankomst me laten verleiden in een klein omtoertje. Dacht dat het weer een cafeetje was, maar ’t was een kerkje. Een Italiaanse pelgrim was achteraan gaan bellen en een zustertje kwam de pelgrimskerk laten bezichtigen. Ook efkes binnengegaan.
De doortocht langs Villava bij La Trinidad de Qaeda was het hoogtepunt van de dag wat bezienswaardigheden betreft.
Bij aankomst in Pamplona ingecheckt bij Jezus & Maria ?. Nadien een blik in de kathedraal geworpen en wat later een pintje om het af te leren.
diner bij bar maltea. Voor de free WiFi maar ook Om op te warmen. Teskaatindealberguemetalledeurenopen! Schol!
soit. Foto’s
Koffiepauze
En verder : bedtijd voor bibi. Ik heb trouwens goed nieuws : de oordopjes zijn terecht. ?Allee, in de veronderstelling da’k ze terug kan vinden seffens! Morgen een relatief makkelijke etappe met ongetwijfeld een emotioneel momentje na 13,4 km op de Alto de Perdón.
SDC – Etappe 4 : Pamplona/Iruña – Puente la Reina/Gares (24km)
Ik heb heel goed geslapen. Zal ongetwijfeld aan de heerlijke maaltijd en die 2/3 fles wijn liggen. Ontbijt stelde zoals gewoonlijk weer niks voor. Ik geraakte maar niet in gang. Tracker niet gestart en teruggekeerd, dan bakkerij binnen maar daar was nog niks deftig te ratten, efkes nadien aangesproken worden door een knappe deerne dat ik de foute kant aan’t opgaan ben, kon de juiste kadans niet vinden enzo. Na een paar uur dan toch een bar gevonden en me een koffie, ne croissant en een banaan besteld. Dat was wat ik nodig had zie. De power zat terug in mijn gat, euhm ik bedoel de benen. Op Alto del Perdón ook een korte pauze genomen om te genieten van het uitzicht, en dan begon een redelijk steile tocht naar beneden. Weet niet precies hoe laat ik incheckte. Wasje gedaan en pintje gedronken. Nadien naar de Romaanse brug geweest, maar de zon zat niet echt goed.
Nu nog snel een stekje vinden om te eten en terug de nest in.
Opmerkelijk hoe vaak je dezelfde personen tegen komt, en hoe vaak je ook merkt dat ze in dezelfde albergue overnachten.
Welke nationaliteiten kwam ik al tegen? Veel Amerikanen (op de vlucht voor trump?), Australiërs, Colombianen, Brazilianen, Duitsers en Spanjaarden. Dus nogal magere oogst. Kan beter. Ik hou je op de hoogte. Anja, en ook een Japanner die van mij een fotooke nam aan de Alto de Perdón… hij zal me zien sukkelen hebben met mijn selfie…
En traditiegetrouw wa fotookes..
Slaap ze! En fijn weekend!
SDC – Etappe 5 : Puente la Reina/Gares – Estella/Lizarra (22km)
Slecht geslapen. 2 britten zien zuipen gisteren op’t terras van de albergue, en 1 van die 2 Pipo’s lag op mijn kamer. Snurken als een varken. ☹️ Ondertussen met die kerels gesproken… ’t Zijn Canadezen ?
Toch vrij laat opgestaan, en tegen 8u was ik al terug op weg. Ging niet zo goed vandaag. Last van de rechterknie. Was al niet helemaal ok voor ik vertrok, maar die korte steile klim in’t begin heeft de knie geen deugd gedaan. Al verdenk ik vooral de klim gedurende 20km van dag 1. Al 3 stadjes gepasseerd, en in Puente Regata alsnog een apotheek gevonden die open was. Kniesteun gekocht. Ging iets beter, voor efkes toch. In Lorca een lange middagpauze genomen. Deed deugd. Ook aan de knie. Ondertussen klommen de temperaturen ook omhoog. Heb van de knie geen last gehad gedurende een km of 7. De rest was een kleine marteling. Moet kunnen op pelgrimstocht, maar niet te vaak aub! Bedankt! Toch redelijk vroeg binnen. Doucheke genomen, wasje gedaan, pintje gedronken, dorpje verkend. Seffens iets zoeken om te eten, maar er is hier niet veel te bikken. Had in vorige dorp moeten blijven, levendig, veel albergues en veel restaurantjes. Maar soit. Voor de eerste keer een gemeentelijke albergue gekozen : 6€. Denk da’k volgende keer terug privé slaapplaats zoek.
Ik moet me nog aanpassen aan het Spaanse ritme. Voor 19u – 19u30 wordt hier niet gedineerd.. Op aanraden van de madam van de albergue dan toch een resto gevonden met (pelgrims?)menu voor 25€… : een proevertje van de 3 mogelijke voorgerechten, 1 hoofdgerecht, 1 dessert, 1 koffie én een fles wijn… (als ge bespaart op logies mag al eens zotjes gedaan worden, neen?) Tijd om de rekening te vragen want de fles is leeg… ? ’t Is hier begot al half acht voorbij en nog steeds 21 graden. Alle Spanjaarden zitten op terras met een dikke pull en/of ne frak, en de toeristen in t-shirt ?…
Ondertussen gemerkt dat het traject van morgen ook niet van de poes is. Maar, we komen aan de wijnfontein. ’t Leven is aan de rappe want ze lijken ‘slechts’ 70 liter per dag te ‘schenken’… Op de planning staan 29 km morgen, maar als de knie niet mee wil zullen het er 22 zijn. Overmorgen zou dan 27 ipv 20 worden, tenminste als we de planning willen aanhouden.
Voor we naar de foto’s over gaan (als we naar de foto’s overgaan want momenteel nog geen enkele performante WiFi gevonden), nieuwe nationaliteit om toe te voegen…. tromgeroffel : Zuid-Korea (tuurlijk zuid-Korea, want die van’t noorden mogen hun kot niet uit).
Allee hup… de foto’s…
SDC – Etappe 6 : Estella/Lizarra – Torres del Río (29km)
Vannacht geen oog dichtgedaan door knie. Geen houding kunnen vinden. Met kleine oogskes op 7u op zoek naar ontbijt. Aan benzinestation ne croissant en een zjat koffie besteld en dan op pad. In’t begin was er redelijk wat klimwerk en tot overmaat van ramp kwam uit de ‘wijnfontein’ geen druppel. Nochtans zouden ze 100l per dag ‘serveren’ tussen 8:00 en 20:00. Als alleman gepasseerd is zeker!?
Op 6km van Los Arcos was er een eetstandje. Een broodje gegeten en terug op pad met wrevel in de knie. In Los Arcos iets langer gepauzeerd en de laatste 8 a 9 km ging het goed. Tuurlijk er was niet echt meer klimmen of dalen bij. We zien wel wat dat morgen zal geven.
Rond 16:20 ingechecked in de albergue. Ziet er netter en beter uit dan gisteren.
soit, foto’s!
SDC – Etappe 7 : Torres del Río – Logroño (20km)
Het avondeten gisteren werd geserveerd in de Albergue zelf om 19:00, met alle pelgrims samen. Het waren uiteindelijk tafels van 8 personen. 6 ervan kwam ik al regelmatig tegen, het andere koppel zag is pas gisteren onderweg voor het eerst. ’t Was een leuke en leerrijke ervaring, zo met de Deen die zich verveelde, de Amerikaan die 27 maanden in Ghana heeft gewerkt en gewoond en net vorige week ‘afzwaaide’, een New-Yorkse die eigenlijk in Georgia woont, het koppel Canadezen dat eigenlijk de laatste 5 jaren in China woonden en nu een jaar verlof nemen, en het koppel Italianen… tja die mensen praten niet hè. Er kan ne ‘goedendag’ en een ‘buen camino’ af, maar verder lijken ze geen andere taal te kennen. Zelfs geen Engels. Erger nog : zelfs geen Vlaamsch. (Door praktische problemen in de keuken kregen we ons voorgerecht pas om 20:15 terwijl de helft van de andere tafels rond dat tijdstip aan hij dessert konden beginnen. Blijkbaar hebben ze niet genoeg borden en moest de helft van de zaal wachten op de plonge…)
Soit, deze korte introductie om maar efkes te zeggen dat er een speciaal sfeertje hangt onder de pelgrims, een groot gevoel van samenhorigheid, denk ik. Ook de lokale bevolking ‘leeft’ hartelijk mee als ze ons hun “buen camino” toeroepen…
Het Hongaars-Australisch koppel kom ik elke dag wel een paar keer tegen. Vandaag toch dik drie kwartier samen gelopen en wat afgebabbeld. Twee Australische deernes kruisten mijn pad op de allereerste dag, net voor de Spaanse grens. Heb ze dan een paar dagen niet meer gezien en nu drie dagen op rij wandelden we heel even samen.
Afgelopen nacht kon dus maar redelijk laat ingezet worden door de keukenperikelen, maar ik heb eigenlijk wel redelijk goed geslapen, tot een uur of 3. Dan was het de last met de knie die op kwam duiken. Ik voelde me verder redelijk fris; per slot van rekening is het een kort traject vandaag, een dikke 20km. Ook het ontbijt heeft me heel goed gesmaakt, was wel duurder dan de vorige dagen, maar ik had wel het gevoel dat ik gegeten had : 2 stukjes stokbrood van 10cm schat ik, boter, confituur, een glas fruitsap naar keuze en een potje koffie voor 5€.
Baai de weej, efkes tussendoor : nieuwe nationaliteit voor de statistieken : een koppel uit Israël lag op de slaapzaal…
Vandaag opnieuw gestart rond zonsopgang, 7:30. Wat een zaligheid. Amper 5 graden, heldere lucht, zo goed als windstil. Een short, T-shirt & fleece volstaan, terwijl we 3 of 4 dagen geleden nog startten met een Buffke en handschoenen. Bij elke stap – bij manier van spreken – zie je de zon ook een stapje hoger komen. Dat eerste half uur, die eerste drie kwartier zijn zo fantastisch mooi. En vreemd genoeg / gelukkig kom dan je dan ook geen andere pelgrims tegen. Het zijn steeds deze momenten waarbij je in jezelf gekeerd en alleen loopt, dat je telkens opnieuw beseft dat je eigenlijk een fantastisch gezin hebt dat me gunt om deze tocht te maken. Je voelt ook dag per dag de last – die je al een paar jaar meedraagt en aanleiding was voor deze tocht – beetje bij beetje wegebben. Ondertussen stonden we sneller dan verwacht boven op de helling en verhuisde de fleece naar de rugzak. Het belooft weer een warme dag te worden. Tot 26 graden… Mooie wandeling vandaag, veel variatie in het landschap : akkers met olijfbomen, wijngaarden, naaldbossen, … bovenop de besneeuwde toppen van de Picos de Europa. En, na 6 dagen Navarra is nu de Rioja aan de beurt…
Was rond 13u in Logroño. Alle albergues zijn nog dicht. Heb dan via booking.com een eenpersoonskamertje geboekt. Stelt niet veel voor. Gewoon efkes geen douche delen, rustig kunnen scheren aan een lavabo, geen gesnurk, geen nachtelijk wc-geloop, of… Als de knie zich vannacht wil gedragen zoals ie vandaag deed zijn we klaar voor de grote etappe morgen naar Nájera (30km).
Gedineerd met Bernard, een Amerikaanse Fransman bij Café Moderno; pelgrimsmenu aan 12€, later schoof de Amerikaanse Marie haar tafeltje tegen het onze.
Nadien nam ik nog een glaasje rode wijn bij La Taberna de Portales terwijl ik met m’n vrouwtje belde / WhatsAppte. Sloppel!
Liever fotokes dan tekst zeker? Hupla!
SDC – Etappe 8 : Logroño – Nájera (29.6km)
Vandaag redelijk laat opgestaan (6:30), op ’t gemakske klaargemaakt, op’t gemakske naar ontbijt gezocht en dus bijgevolg ook heeeeeel laat (na 08:00) vertrokken. En dat heb ik de ganse dag mogen ondervinden : bijna heel het traject alleen gelopen… ’t Was een saai traject, niks speciaals te zien, 20 km rustig stijgen, meer dan een uur langs de snelweg, en constant koude noord-noordwestenwind in mijn bakhuis. In Navarette mijn duffke rond mijn nek en handschoentjes aangedaan. Pas in Alto de San Altón draaide de wind en kregen we aangenamere temperaturen.
Heb eigenlijk het meeste ‘geleden’ onder de ‘eenzaamheid’. Al is ‘geleden’ een groot woord. Eigenlijk vond ik het gewoon niet fijn een ganse dag bijna niemand te zijn tegengekomen… Alhoewel ik dacht daar bestand tegen te zijn. Niet dus. Bovendien deed de knie deed nog wat lastig af en toe, en de rechtervoet vond dat ze me daarom een joekel van een blaar moest kado doen.
Maar ’t is slechts aan de eindmeet dat de prijzen uitgedeeld worden : het Hongaars-Australisch koppel zat me op te wachten bij het inchecken in de albergue. De Amerikaanse bende zat me op te wachten in de bar verderop… Zalig toch?!
En omdat ik me alleen aanmeldde bij het restaurant, terwijl een Nieuw-Zeelandse gepensioneerde dame zich ook alleen aanmeldde, werden we uitgenodigd om samen te dineren… wat we dan ook deden… ?
Ik ben dan nog efkes blijven plakken met een karafje wijn om aan de blog te werken…
sloppel allemaal! Bedtijd! Kzenmuug!
SDC – Etappe 9 : Nájera – Sto. Domingo de la Calzada (21km)
Na het lange telefoontje met het thuisfront goed geslapen vannacht. Ik lag in een herberg waar je betaalt wat je wil, ze vragen gewoon een donatie om de kosten van water en electriciteit te dekken. Er stonden 50 stapelbedden tegen elkaar gezet; koppels konden dus voor den keertje ‘bij’ elkaar slapen. Mijn buur heeft onze bedden gescheiden toen ik op resto zat. Vanmorgen gezien dat het ne vent was. ?
We werden stipt om 6u gewekt met gregoriaanse gezangen… Om 7 uur al op pad. ’t Was aan de frisse kant : 1 graadje. (Ondertussen hadden we ook al 22 graden.) Rond 8:30 kunnen ontbijten in het eerstvolgende dorpje.
Vele mooie kilometers langs de wijngaarden gelopen. ’t Was ook weer vooral langzaam en lang klimmen vandaag. De knie weigerde vaak dienst. Weet niet hoe ik dit best kan oplossen. Vastgesteld dat het zich enkel voordoet op harde ondergrond met losliggende stenen. De betere boerenwegel dus. Ik probeer dan wat meer in de berm te lopen, maar da’s ook niet ideaal. We zien wel. Tenslotte zijn er maar 9 dagen meer te gaan voor dit 1e deel. Jep, we zijn in de helft! ’t Gaat vooruit!
Kort na de middag Ingecheckt in een Albergue voor 7€. Wat een mooie gezellige herberg. Met ‘sociale’ ruimte en keuken en douches. Lig op een zaal met 13 stapelbedden. Beneden is er wasruimte alsook de tuin om de was te drogen of je zelf even te drogen te leggen in’t gras.
Nu ik er aan denk, jullie kunnen me ook steeds volgen op dit overzichtskaartje, het staat ook als 1e post op de blog.
Allee hup. De foto’s…
SDC – Etappe 10 : Sto. Domingo de la Calzada – Belorado (22,7km)
Gisterenavond – na het thuisfront gehoord te hebben – vroeg naar bed. Klein ongelukske gehad met m’n camel-bag – het drinksysteem in de rugzak – waardoor ik nog wat opkuiswerk had aan m’n bed, en gelukkig niet in m’n bed. De rugzak lag blijkbaar al een paar uur op het mondstuk waardoor al het water uit de zak is gelopen. Denk dat er aanvankelijk nog ongeveer een driekwart liter in zat… Boeltje opgekuist en uiteindelijk rond 21:15 in de nest gekropen.
Ik heb fantastisch goed geslapen, heb zelfs niks gehoord van ‘de grote verhuis’ op de kamer. Een viertal heeft hun matras van het bed gehaald en hebben op de grond verder geslapen. Ben slechts een keer wakker geworden iets na middernacht op bevel van m’n blaas, en eens rond een uur of 5 omdat er al ene begon in te pakken. Mijn wekker liep af om 6 uur en ben er een half uurke later ook uitgekomen. Rugzak gepakt. Had gisteren een croissant op overschot gekocht, er was koffie in de albergue; ik had toch al iets in m’n maag toen ik vanmorgen vertrok.
Het ging prima vandaag. Het was schitterend weer, mijn knie en ikzelf hebben zich weer met elkaar verzoend; hopelijk weet de knie het morgen nog! Grote nadeel was dat we bijna de ganse dag langs de grote weg hebben gelopen. Rustig van de natuur genieten zat er niet in, maar ben al wreed content dat allemaal goed verlopen is. Het mondstuk van de camelbag heeft wat schade opgelopen blijkbaar want ik zit nu met een druiper.
Ik was al heel snel aan den arrivée vandaag, ik was ook de eerste om in te checken. Was nadien voor de zekerheid al eens gaan horen bij de toeristische dienst of dit wel een goede albergue was, maar dat werd bevestigd. En voor 5€ moet ne mens eigenlijk nie klagen, het bijhorende restaurant zou ook prima zijn. Nog efkes in’t stadje Belorado rondgelopen en nadien op’t gemak in de schommelstoel op’t dakterras. Ondertussen zijn er al 3 extra bedjes bezet. Straks eet ik hier en wil dan terug snel in bed om morgen fris en monter de 11e etappe aan te vangen.
Omdat ik met de WiFi van de albergue niet op de blog kan ben ik nu weer verplicht om op café te gaan…
Soit. Foto’s!
Omdat het witte donderdag is
een processie…
SDC – Etappe 11 : Belorado – Agés (27,4km)
Zat in een niet zo goede Albergue. Helaas zie je dat pas als je ingechecked en betaald hebt. Bovendien trok het eten in het bijhorende restaurant ook op geen zak. Slechte nacht gehad. ’t Was berekoud in de slaapzaal, en er was veel te lang lawaai van feestvierders in het restaurant. Witte donderdag wordt blijkbaar nogal uitbundig gevierd… Bovendien waren er nog een aantal pelgrims die vinden dat ze veel te laat in de slaapzaal mogen binnenkomen en alle verlichting aandoen omdat ze met hun zatte botten ulder pyjama niet kunnen vinden. Soit. Geen avans van de zagen. Stond op vertrekken rond 7:15 toen ik zag dat er ook ontbijt werd geserveerd. 3€ wilde ik daar wel aan geven. Hierdoor was ik dus later dan anders op pad en duurde het heel lang – tot bijna op het einde – voor ik weer gekende gezichten tegen kwam. Onderweg efkes met een koppeltje samen gelopen en voor de rest was het een en al genieten van de natuur. ’t Was een prachtige tocht vandaag. Een beetje van alle landschappen, een steile korte klim na de lange geleidelijke klim en dan een mooie afdaling langs prachtige naaldbossen, heide. Schitterend gewoon!
Rond drie uur ingecheckt in een albergue met 4 kamers met 8 à 10 bedden per kamer. Ziet er netjes uit. Ook 3 gescheiden ‘badkamertjes’ per verdiep. De uitbaters zijn ook in orde. Echt top!
Er heerst een gezellige drukte in de straat. 3 albergues met elk hun terrasje. Zalig gewoon, al koelt het snel af door een koude wind. Denk dat er nog een buitje zal vallen straks.
Internet is pokketraag. Blog zal voor morgen zijn; kga nu nog een kaartje leggen met 2 koppels Spanjaarden.
sloppel.
SDC – Etappe 12 : Agés – Burgos (23km)
Heel goed geslapen vannacht, maar om een of andere reden was ik vandaag heel moe. Wegens de voorziene drukte in Burgos – omwille van de paas-festiviteiten en de schijnbaar volle albergues – nam ik het zekere voor het onzekere en boekte een hotelletje vlakbij de kathedraal via booking.com. En dan wilde de iPhone vluchten en kwam slecht ten val. Toemme!
Los van de vermoeidheid was ’t een lange, saaie, grijze dag. Behalve het stukje natuur vanaf kilometer 3 tot 5 was er helemaal niets te beleven. Op de jonge Duitse deerne na die lag te huilen in ’t gras omdat haar vriendinnen zonder haar verder trokken nadat ze – naar eigen zeggen – gisteren een tonijnslaatje at en vervolgens de ganse nacht over de pot heeft gehangen. Ze was moe en leek uitgedroogd. Samen met een koppel gepensioneerde Fransen dat kind op sleeptouw genomen en proberen te overtuigen om in de eerst volgende albergue een paar uur rust te nemen en toch vandaag niet meer kost wat kost naar Burgos te gaan. Ze heeft wel een punt dat de albergues niet voor de middag of vaak pas om 13 of 14u openen.
Voor de rest saaie, lange stukken langs de luchthaven van Burgos, rechte kilometers door een park recht voor Burgos, enfin; vandaag echt niet genoten. Ook geen streepje zon gezien.
Na het inchecken gedoucht, was gedaan, militaire wasdraad op balkon voorzien en de kathedraal gaan bezoeken. Nu tijd voor een dutje. En seffens gaan eten. Nadien ook nog een paaszaterdagprocessie…
Omdat het paaszaterdag is…
… een processie
SDC – Etappe 13 : Burgos – Hontanas (31,1km)
Na de paaszaterdag-processie is er nog de ganse nacht nog veel levendigheid geweest op straat, maar ook in’t hotel. Oordopjes hebben weer overuren gedraaid.
Vanmorgen aan de ontbijttafel afscheid genomen van de australische Karen en Liz die tot León de voetjes ruilen voor de fiets. Het ontbijt namen we in’t hotel, en ’t was de eerste keer dat alles ‘a volenté’ was. Niettegenstaande de ‘lange’ afstand vandaag toch de tijd genomen om me rustig klaar te maken. Ik probeer steeds om rond 7:30 te vertrekken maar vandaag leek 8:30 me prima, de meeste pelgrims zullen stoppen in het vorige dorp. En dat was een goede gok. De meesten stonden daar al te blinken, gewassen en geschoren en al. Ook onderweg nog afscheid genomen van de 75-jarige Albert, want hij stopt er hier ook mee voor vandaag. Doet max 20 à 25 km per dag. Heb er de afgelopen weken een aantal keren even mee samengelopen. Fijne man. Vroeg me om een fotoke van hem door te mailen.
Na de lunch was de Camino van mij alleen. Een lange klim! Mooie vergezichten. Werkelijk gedurende bijna 2 uur geen kat gezien; akkoord, over de overvliegende ooievaar zwijg ik. Op ’t einde pas 3 zonderlingen ingehaald, eentje die z’n enkel had verzwikt en die onder z’n rugzak nog een zak had bengelen. Geen goed idee. En een luidkeels-zingende Zuid-Koreaanse haalde ik ook vlotjes in. En tenslotte een mountainbiker ingehaald die naast z’n velo liep. ?
Zit nu in een mooie herberg in’t hol van Pluto. Elk (stapel-) bedje z’n leeslampje en z’n stopcontact. Dineren kan in groep, maar daarvoor moest ik vroeger vertrokken zijn, want de reservaties waren al compleet. Desalniettemin toch uitstekend geschranst als een pelgrim aan 9€… Een Catalaans soepje, een varkenskotelet en een hoorntje. ? slaapwel iedereen!
SDC – Etappe 14 : Hontanas – Boadilla del Camino (28,5km)
Opnieuw slechte nacht gehad, maar een nieuwe topdag op de camino. Opnieuw op de meseta. Topdag!
’t Was een fijne tocht vandaag. Veel variatie, met een pittige klim, een steile afdaling en fantastische panorama’s. Ik nam 2 pauzes, eentje op 10 en eentje op 20 km. ’t Ging goed, maar de hitte maakte het redelijk zwaar. Ook geen zuchtje wind. Maar de voetjes, de knietjes en de moraal zitten nog steeds prima! Ik zie de Zuid-Koreanen dagelijks meer en meer afzien. Ze lopen nu al op slippers en voor de rest volledig helemaal ingepakt om zeker geen straaltje zon op hun huid te krijgen. Raar volkske… maar vriendelijk! Bijna onderdanig eigenlijk…
Ik kwam in de albergue oude bekenden tegen waarvan ik dacht dat ze al verder zouden gevorderd zijn nadat ze op een dag een hoop kilometers verder gingen dan ik. Niet dus! ’s Avonds werd gedineerd met alle pelgrims samen; 2 soorten soep (linzen & groentensoep) en dan hadden we keuze uit rundvlees, kip of vis. En de flesjes wijn stonden uiteraard ook op tafel. Was best een gezellige boel, maar ik moest na het diner verstek laten want de vermoeidheid was te groot. Hoop dat de ontgoocheling niet te groot was… bij deze een beetje rechtgezet… een beetje, kweetet!
SDC – Etappe 15 : Boadilla del Camino – Carrión de los Condes (24,6km)
Vandaag – na een goede nacht – heel vroeg uit de veren en na een snel maar vrij goed ontbijt al vroeg op weg.
De meesten vinden de meseta saai, maar voor mij zit er nog steeds genoeg variatie in. Akkoord, ’t is redelijk vlak, weinig reliëf. We liepen het overgrote deel langs de weg, maar er was quasi om de 5 km een dorpje zodat het lange traject wat gebroken werd. Heb vandaag ongeveer 18 km met iemand samen gelopen waardoor de tijd wel wat sneller voorbij ging. Heb me aangepast aan het tempo en vond dat een “rustige” dag wel eens kon na 14 dagen.
Ingechecked bij het klooster van de Heilige Maria. Voor 5€… iedereen wordt uitgenodigd aan het diner maar wordt gevraagd “iets” mee te brengen. Bij mij was’t brood en wijn. Belooft ook weer een gezellige boel te worden. We worden om 18u allemaal samen verwacht voor een groepsmoment; we werden gevraagd ons voor te stellen en te zeggen waarom we de camino lopen. Nadien was er een korte zangstonde en woonden we een mis bij.
Smakelijk & tot morgen.
Zonnige groentjes!
SDC – Etappe 16 : Carrión de los Condes – Terradillos de los Templarios (26,6km)
Het diner met de pelgrims samen was een schot in de roos. Superlekker en keigezellig. We kregen een slaatje als voorgerecht en een soort linzensoepje met stukjes worst als hoofdgerecht. Dessert waren koekjes. Wijn vloeide redelijk rijkelijk en ik neem aan dat er een aantal mensen zullen klagen dat hun “haar” pijn doet. Ik denk dat vandaag Zuid-Korea de hoofdvogel afschiet… Nadien nog een klein zangmomentje.
Update : zonet is de Zuid-Koreaanse me komen groeten, en lijkt van katers geen last te hebben…
Gisterenavond ook afscheid genomen van de Amerikaanse Meg (die nog niet wist waar ze vandaag zou geraken (nogal last van beetje veel blaren, echt veeeeeeeeeeel blaren) en de Hongaarse Kata die aan het traject van vandaag 13km extra toevoegt om vrijdag meer tijd te kunnen doorbrengen in León.
Het leek er vanmorgen op dat iedereen slecht geslapen heeft. Om 5:30 waren de meesten al in de weer. De man die het stapelbed boven mij bevolkte, is een ganse nacht in de weer geweest. Hij was beter zijn kleren gaan wassen! Hij had z’n rugzak uitgegoten aan de kant van mijn hoofdkussen. Stinken man! Niet te doen. Bweikes. Is ook ongeveer elk uur uit z’n nest gekropen. Met het nodige lawaai en gewiebel.
ik was vandaag dus ook vroeg op pad. Na iets meer dan een km merkte ik dat ik m’n knieband vergeten was en moest dus terugkeren. ’t Was verder een koude maar zonnige dag vandaag. De wind was er te veel aan; eerst in de rug, nadien gierende zijwind. Niettegenstaande we het ganse traject langs een hoofdbaan liepen, viel de variatie nogal mee, en dan vooral het eerste stuk, de 1e 14 km.
Heb er vandaag wat vaart achter gezet en was al vroeg in de albergue. Prijs voor stapelbed : 8€ met 5 bedden op kamer; en de prijs voor een gewoon bed in tweepersoonskamer : 10€. Ik wist dat het Hongaars-Australisch koppel hier ook zou logeren. Ik gunde hen de tweepersoonskamer, maar er bleek er nog eentje te zijn dus nam ik er ook eentje. Niet veel later kwam m’n kamergenoot aan; de oudere Japanner die op Alto de Pardón m’n foto nam.
Na het inchecken een flesje wijn besteld om m’n brood-met-kaas-lunch te begeleiden.
Heb ook m’n vuile was uitbesteed, zo is m’n reserve om naar huis te gaan komende zondag weer fris en proper. Voor de rest valt in dit dorp niks te beleven. Tijd voor de blog hier op’t terras; maar ’t is berekoud! Vraag me af of ik niet beter wat verder had gestapt… maar m’n kopje zegt “planning is planning”…
Kwam aan de praat met Italiaanse dokteres die haar blaren op een iets andere manier verzorgt…
foto’s dan maar?
SDC – Etappe 17 : Terradillos de los Templarios – El Burgo Ranero (30,6km)
Gisteren nog wat verder verbroederd en verzusterd met andere pelgrims in de bar van de albergue. Niet alleen het Hongaars-Australisch koppel Gyongyi & David – die ik bijna elke dag tegen ’t lijf liep – maar ook de Deense deerne was van de partij. Tijdens het pelgrimsdiner sloten Marianne uit Nederland en 박홍석 (?) uit Zuid-Korea aan. Was wederom een gezellige en plezante boel, maar eens 21:30 wordt het voor de meesten bedtijd.
’t Was een koude nacht. Slecht geslapen. Elk half uur moeten andere houding zoeken voor de knie, en da’s vreemd want overdag zijn we de beste vriendjes.
Tegen een uur of 7 kwamen Gyongyi en David nog eens kloppen om te zeggen dat ze vertrokken. Ik volgde een paar minuutjes later. Een km of 6 verder namen we definitief afscheid; ik ging ontbijten, en zij zouden op km 18 een omleiding volgen om een mooier parcours te hebben, en bijgevolg León een dag later dan ik zullen bereiken. Ik denk dat ik ze nog wel eens tegenkom; ze toonden veel interesse in de Mesa. Wie weet?
Na m’n ontbijt was het tijd voor een vestimentaire update. De onderste broekspijpen werden aangeritst, en boven m’n fleece moest m’n vest. Het was al wel vaker 3 graden ’s morgens en dan volstonden short en fleece, maar de ijzige wind was vandaag de echte spelbreker!
Vanaf nu – na het ontbijt – was de camino terug van mij! Ik weet dat ik vandaag geen gekend volk meer zal tegenkomen. En ook geen ander volk, op die 3 Franse pelgrims en die 2 Italiaanse toeristen (die tijdens de camino hun rugzak laten nasturen, foei) na. Het deed deugd om terug eens ‘alleen’ op pad te zijn; volgens mij dé manier om de camino te lopen. De wind maakte de tocht extra zwaar of lang omdat je niet in een rechte lijn kon blijven lopen.
Was redelijk laat in de albergue, en nam de albergue municipale (donativo) waarvan ik had beloofd het nooit meer te doen… maar euhm… beloofd! Ik doe het niet meer! Nooit! Ever! Never! En al!
Ondertussen hangt voor de allerlaatste keer m’n was aan de lijn te wapperen en schrijf ik deze blog met een vaasje Sangria. Schrijft heel vlot!
Soit! Foto’s
SDC – Etappe 18 : El Burgo Ranero – León (37,1km)
Vannacht zeer goed geslapen. Toen m’n wekker afliep vanmorgen was het merendeel van m’n kamer al vertrokken. Huh? Ik heb niks gehoord!
’t Was een lange saaie dag vandaag. In de warmte. Bij aankomst in León direct een oude bekende tegengekomen en iets gaan drinken. Binnen het halfuur nog veel gekenden gespot.
Hotel gezocht en na douche direct op zoektocht naar resto, maar met een beetje geluk vind je hier en daar eentje die al om 20u opengaat. Gedineerd met Meg, Rainer, Noëmie & Kata. Supergezellig en plezant boeltje weeral. Nu bedtijd. En ‘k mag eens uitslapen morgen. Trein om 13:36 en station is kwartiertje stappen. Zou nog graag de kathedraal en Las Botinas bezoeken morgen.
Sloppel. Kzen muug.
SDC – De terugreis…
Efkes wakker geweest rond 6:00, maar dan doorgeslapen tot 8:45. Snel ingepakt en ontbeten. Bagage achtergelaten aan de receptie en terug stad ingetrokken. Eerst de kathedraal bezocht. Hongaars-Australisch koppel tegen ’t lijf gelopen. Nadien Las Botinas willen bezoeken, maar dat kon pas vanaf 12:00. Zal voor een ander keertje zijn. Eerst nog wat op de markt rondgehangen en dan rustig naar station vertrokken.
Zag op de trein fragmenten van de film ‘La Vaca’ – over een koe dus – indien iemand de dvd heeft en wil lenen : graag! Mersie alvast!
Na aankomst in Madrid eerst tussenstop gemaakt bij El Corte Inglés, alvorens naar Barajas door te reizen en zit sinds een uur of 6 op de hotelkamer. Efkes verfrissen en kijken waar ik ga eten seffens.
Was uiteindelijk te moe/te lui/te kweeniewa om nog op zoek te gaan naar een restaurant en heb op hotel gegeten. Niet slecht.. maar ook niet wow. Da’s de prijs voor lamzakkerij zeker?
Wekker staat op 5:00, sloppel mannekes!
Zondag vandaag. Al heel vroeg uit de veren. Eerst rugzak gepakt en dan gaan ontbijten. Wachten op shuttle naar de luchthaven duurde echt wel lang. Méér dan een half uur staan schilderen, en ondertussen tikte de tijd verder. Gelukkig konden we met 16 man plaatsnemen. Rugzak aan de drop-off afgeleverd en dan de tax-free ingedoken en een paar fleskes gin gekocht; het prijsverschil met België is enorm.
Bij het inschepen moest m’n trolly mee als ruimbagage; gelukkig kon ik de man overtuigen dat het te breekbaar was… Op de vlieger zelf waren er soms wel harde discussies met het cabinepersoneel omdat sommigen hun trolley mochten aan boord brengen en anderen niet.
Vliegen met Iberia is geen kado. Net genoeg beenruimte, of net niet genoeg; de ganse tijd met de knieën tegen stoel van voorganger. Gelukkig was’t geen vlucht van Iberia Express! Dan kan je je knieën in je nek leggen.
Tijdig geland en opgehaald door de zoon. De wagen was versierd met slingers. Thuis was het ook uitbundig versierd. 🙂
Na lunch en douche vertrokken naar Geraardsbergen waar Diane 42km bezig was; ik zou 6 doen en wachten op haar. Aan Manneke Pis m’n echtgenote ‘gevonden’ in ’t café; 2 Duvelkes meegedronken en de laatste van hun 7 km met hen meegestapt.