Ontbijt werd pas om 7:30 geserveerd in een cafeetje vlakbij de albergue. Eigenlijk is dit veel te laat, en ook veel te duur voor 1 snee geroosterd brood, ne koffie en ne fruitsap. Soit. Om 8u was ik al onderweg. Jammer dat het regende. Vergeleken met gisteren was deze trip een makkie. Maar ik onderschat het niet. De rugzak is geen kado. Ik veronderstel dat ik binnen een dag of 3 de bergen trotseer als een dartele hinde.

Heb vandaag een aantal kilometers gelopen met een Française. Dame is 3 weken geleden gestart in Limoges en deed ondertussen een 500km. De eerste dagen waren een hel – overal pijntjes – maar ze voelt zich nu in topconditie. Binnen een week of 5 hoopt ze binnen te zijn. In Compostela bedoel ik… Al maakt het haar niet uit. Ze heeft net zoals iedereen nood aan onthaasting, de rust van de natuur, tijd om een en ander te ordenen in’t koppeke.

Opmerkelijk hoeveel amerikanen en australiërs er op de camino zitten. Werd zonet in de albergue aangesproken door een Amerikaanse die zich nog onze babbel van gisteren herinnerde. Super eigenlijk.

Soit. Genoeg geleuterd, tijd voor een paar sfeerbeeldjes… de foto’s worden van de camera naar de iPad geïmporteerd, en het is niet steeds duidelijk of ze scherp zijn of niet. Als ze flou zijn moet je ze maar onder de noemer ‘kunst’ zetten! ?

Mijn pint is nu ver leeg. ‘k Ga afsluiten. En fleus naar den apotheek achter oordopjes… mijn op-maat-gemaakte exemplaren ben ik kwijt miljaardedju! Dan een stukske eten en bed in!

sloppel!