Het diner met de pelgrims samen was een schot in de roos. Superlekker en keigezellig. We kregen een slaatje als voorgerecht en een soort linzensoepje met stukjes worst als hoofdgerecht. Dessert waren koekjes. Wijn vloeide redelijk rijkelijk en ik neem aan dat er een aantal mensen zullen klagen dat hun “haar” pijn doet. Ik denk dat vandaag Zuid-Korea de hoofdvogel afschiet… Nadien nog een klein zangmomentje.

Update : zonet is de Zuid-Koreaanse me komen groeten, en lijkt van katers geen last te hebben…

Gisterenavond ook afscheid genomen van de Amerikaanse Meg (die nog niet wist waar ze vandaag zou geraken (nogal last van beetje veel blaren, echt veeeeeeeeeeel blaren) en de Hongaarse Kata die aan het traject van vandaag 13km extra toevoegt om vrijdag meer tijd te kunnen doorbrengen in León.

Het leek er vanmorgen op dat iedereen slecht geslapen heeft. Om 5:30 waren de meesten al in de weer. De man die het stapelbed boven mij bevolkte, is een ganse nacht in de weer geweest. Hij was beter zijn kleren gaan wassen! Hij had z’n rugzak uitgegoten aan de kant van mijn hoofdkussen. Stinken man! Niet te doen. Bweikes. Is ook ongeveer elk uur uit z’n nest gekropen. Met het nodige lawaai en gewiebel.

ik was vandaag dus ook vroeg op pad. Na iets meer dan een km merkte ik dat ik m’n knieband vergeten was en moest dus terugkeren. ’t Was verder een koude maar zonnige dag vandaag. De wind was er te veel aan; eerst in de rug, nadien gierende zijwind. Niettegenstaande we het ganse traject langs een hoofdbaan liepen, viel de variatie nogal mee, en dan vooral het eerste stuk, de 1e 14 km.

Heb er vandaag wat vaart achter gezet en was al vroeg in de albergue. Prijs voor stapelbed : 8€ met 5 bedden op kamer; en de prijs voor een gewoon bed in tweepersoonskamer : 10€. Ik wist dat het Hongaars-Australisch koppel hier ook zou logeren. Ik gunde hen de tweepersoonskamer, maar er bleek er nog eentje te zijn dus nam ik er ook eentje. Niet veel later kwam m’n kamergenoot aan; de oudere Japanner die op Alto de Pardón m’n foto nam.

Na het inchecken een flesje wijn besteld om m’n brood-met-kaas-lunch te begeleiden.

Heb ook m’n vuile was uitbesteed, zo is m’n reserve om naar huis te gaan komende zondag weer fris en proper. Voor de rest valt in dit dorp niks te beleven. Tijd voor de blog hier op’t terras; maar ’t is berekoud! Vraag me af of ik niet beter wat verder had gestapt… maar m’n kopje zegt “planning is planning”…

Kwam aan de praat met Italiaanse dokteres die haar blaren op een iets andere manier verzorgt…

foto’s dan maar?