SDC – Etappe 17 : Terradillos de los Templarios – El Burgo Ranero (30,6km)

Gisteren nog wat verder verbroederd en verzusterd met andere pelgrims in de bar van de albergue. Niet alleen het Hongaars-Australisch koppel Gyongyi & David – die ik bijna elke dag tegen ’t lijf liep – maar ook de Deense deerne was van de partij. Tijdens het pelgrimsdiner sloten Marianne uit Nederland en 박홍석 (?) uit Zuid-Korea aan. Was wederom een gezellige en plezante boel, maar eens 21:30 wordt het voor de meesten bedtijd.

’t Was een koude nacht. Slecht geslapen. Elk half uur moeten andere houding zoeken voor de knie, en da’s vreemd want overdag zijn we de beste vriendjes.

Tegen een uur of 7 kwamen Gyongyi en David nog eens kloppen om te zeggen dat ze vertrokken. Ik volgde een paar minuutjes later. Een km of 6 verder namen we definitief afscheid; ik ging ontbijten, en zij zouden op km 18 een omleiding volgen om een mooier parcours te hebben, en bijgevolg León een dag later dan ik zullen bereiken. Ik denk dat ik ze nog wel eens tegenkom; ze toonden veel interesse in de Mesa. Wie weet?

Na m’n ontbijt was het tijd voor een vestimentaire update. De onderste broekspijpen werden aangeritst, en boven m’n fleece moest m’n vest. Het was al wel vaker 3 graden ’s morgens en dan volstonden short en fleece, maar de ijzige wind was vandaag de echte spelbreker!

Vanaf nu – na het ontbijt – was de camino terug van mij! Ik weet dat ik vandaag geen gekend volk meer zal tegenkomen. En ook geen ander volk, op die 3 Franse pelgrims en die 2 Italiaanse toeristen (die tijdens de camino hun rugzak laten nasturen, foei) na. Het deed deugd om terug eens ‘alleen’ op pad te zijn; volgens mij dé manier om de camino te lopen. De wind maakte de tocht extra zwaar of lang omdat je niet in een rechte lijn kon blijven lopen.

Was redelijk laat in de albergue, en nam de albergue municipale (donativo) waarvan ik had beloofd het nooit meer te doen… maar euhm… beloofd! Ik doe het niet meer! Nooit! Ever! Never! En al!

Ondertussen hangt voor de allerlaatste keer m’n was aan de lijn te wapperen en schrijf ik deze blog met een vaasje Sangria. Schrijft heel vlot!

Soit! Foto’s