De slaapzaal was de ganse nacht voor ons alleen. Wat een luxe. De Italiaanse pelgrim die aanvankelijk gans de bovenste slaapzaal voor zich alleen had, moest gisterenavond laat (al na 22u) de slaapzaal delen met 2 zuid-Koreaanse jongedames.

Vanmorgen ontbeten in de Méson de Tapaz. Kregen het gezelschap van een Britse vader en dochter, en een Italiaanse jongedame die we eerder deze week al eens tegenkwamen.

Het was opvallend druk in Sarría vanmorgen. Onze vrees werd waarheid. Langs de camino heerste een compleet andere sfeer. De voorbije week kwamen we dagelijks – grof geschat – een 50-tal peregrinos tegen; vandaag was’t ongelooflijk druk. Vele honderden turigrinos maken er een gezellige 5-daagde uitstap van : toeristen, met ganse families op trektocht, kleine knapzak op de rug met de boterhammekes (de bagage wordt nagestuurd uiteraard); de Bluetooth speaker luid genoeg zodat niemand iets hoeft te missen; elke rustplek, elke bar stormen ze met grote drommen tegelijk binnen (zonder iets te consumeren) om hun credential te laten afstempelen; een kudde Fransozen kreeg onderweg bevoorrading met fruit en koffie… alsof er onderweg niets te bikken viel. Ne mens komt wat tegen, hé ?.

We waren wel onder de indruk van de mooie natuur, de mooie wegeltjes, het prachtig uitgestrekte eikenbos. Kregen onderweg beetje miezelregen, maar verder hadden we aangename temperaturen. We slaagden erin om paar honderd turigrinos in te halen, zodoende konden we de laatste 3 uren alsnog te genieten van de rust langs de camino. Met een goed gevoel bereikten we Portomarín. En ook… we zitten in de laatste 100 km!

De avond doorgebracht op ons terras met een flesje wijn uit Bierzo. Nadien gezellig in slaap gevallen.