Het regende een deel van de nacht en de weergoden besloten er nog een schepje bovenop te doen.

Pfff. Wandelen in dit weer is écht geen optie, dus besloten we wat rond te rijden en zien wat op ons afkwam.

Bij L’Apothicairerie besluiten we om even uit te stappen en een kijkje te gaan nemen naar de kustlijn. We waren daar vorige zaterdag ook langsgewandeld, maar dan in betere weersomstandigheden.

Aan de bushalte Les Menhirs stond er zowaar een menhir op ons te wachten. Zomaar, zonder dat we daar op zoektocht voor moesten, waar gaan we dat schrijven?

Aan Plage de Donnant parkeren we ons opnieuw. De zee is merkbaar veel wilder dan vorige zaterdag.

Daarna vervolgen we onze tocht naar Bangor. Klein stadje met wat huizen rond een kerktoren. Toch wel schattig dorpje.

Na de lunch in Bangor leek het er even beter uit te zien en besloten we het kleine stukje van de GR340 te doen dat we vorige zaterdag afgebroken hadden aan het strand van Vazen. Hoop en al waren dit slechts 4,350 km; dit zal wel lukken in de regen… 

Waar blijft da wuf nu weer? Ah ze is fotookes aan’t nemen…

We stappen lustig door het land …

Terugkeren naar de wagen doen we via een andere weg.

Voor het diner reserveren we bij Le Petit Baigneur. Lekker, eerlijk eten.

Als voorgerecht kozen we een warm geitenkaasje.

Als hoofdschotel mosseltjes.

Voor het dessert kozen we voor de befaamde ‘Pain perdu’ met caramel. Overheerlijk, maar de portie was toch een beetje groot.

We sloten af met een koffie’tje

Op de terugweg werden we getrakteerd op een mooie zonsondergang. Na een ganse dag mottige regen heeft Lola haar uiteindelijk toch nog laten zien.