(wo) De,wekker stond iets later vandaag omdat het ontbijt pas om 7u wordt geserveerd. Tegen 7h50 werden we verwacht in de haven voor de reis naar Sark.

Om 8u stipt varen we af.

We zaten op het achterdek buiten, ’t was nog een beetje frisjes aan de visjes, maar in de zon en uit de wind was’t lekker aangenaam.

Het tochtje duurde niet erg lang en drie kwartier later konden we met onze ogen vaststellen dat de tijd daar toch wel stil blijft staan.

Auto’s zijn op het eiland niet toegelaten, er zijn dan ook geen geasfalteerde wegen. Vanuit de haven brengt – indien gewenst – een tractor (die zijn dan weer wėl toegelaten) met aanhangwagen de bezoekers naar ‘De Village’, het ‘commerciële’ centrum van het eiland.

Wij kozen voor de sportievere uitdaging en kregen al een mooie klim als opwarmertje aangeboden.

We vinden er oa een toeristische dienst, hotels, campings, een aantal fietsenwinkels, kleine supermarktjes, een dokterspraktijk, een paar cafétjes en 2 kerken.

Eerste werk was de bevoorrading bij de bakker… 3£ voor 4 croissants, ne chocolakoek, en een brioche met rozijnen… Hoe ze hier winst kunnen op maken blijft me een raadsel. Een halve liter frisdrank? 1£. (1.2€)…

Uiteraard zijn er nog plekken waar een restaurant of tea-house te vinden is… Zoals later op de dag zou blijken.

We vangen onze tocht aan… We deden vanmorgen eerst een wandeling naar het zuiden, richting Little-Sark een schiereilandje dat met een brugje is verbonden met de rest van Sark. Dat brugje werd trouwens in 1945 door Duitse krijgsgevangenen opnieuw gebouwd in beton nadat ze het eerst neergehaald hadden.

Een zeer jong veld van wijndruiven…

De wegbeschrijving van de wandeling was weerom niet altijd juist of vooral niet volledig. Ook was een pad gesloten omdat het te gevaarlijk werd, maar dit kon de wegbeschrijving dus niet weten. Er was vandaag dus heel veel improvisatie nodig om de Village opnieuw te bereiken. Maar die improvisatie leverde mooie uitzichten op; ’t was dus niet voor niets. 😉 We konden ook een praatje maken met een lokale deerne die bezig was met de verzorging van haar akker druivenplantjes voor de wijnbouw. Ik was een beetje onder de indruk van het gesprek, niet alleen omwille van mijn interesse in wijn, maar ongetwijfeld ook omwille van de fysieke kwaliteiten van deze deerne… 😉

Na een lange wandeling even verpozen en onze dorst laven in ‘Tea Garden’. Gelukkig hadden ze er ook koele dranken.

Op terugweg kon Diane zich niet houden en zie hier het resultaat … 🙂

Tegen 13h30 waren we terug aan ons vertrekpunt. Diane liep nog effe de bakker binnen om een aardbeienmeringue en een flesje water te kopen, waarna we een vervolg aan onze dag konden breien.

Voor de noordelijke verkenning gebruikten we een ander lokale transportmiddel, namelijk paard en kar. Fietsen had ook nog gekund maar gezien de staat van de weg en ons gebrek aan fietservaring stonden we hier niet voor te popelen. Paard en kar kon dus net wél… ’t Heeft zijn charmes…maar ’t gaat gewoon niet vooruit. Boy George – het paard dus – had een eigen willetje en moest nogal vaak gestimuleerd worden. We kregen ondertussen wél de nodige (historische) uitleg en andere info over dit eilandje. Af en toe werd een stop ingelast om even rond te lopen.

De Methodistenkerk. Van Patrick vernamen we dat er op Sark geen Katholieke Kerk was, maar dat maandelijks een Katholieke priester het eiland aandeed. Na de rondrit – zo’n kleine 2 uur later – trokken we nog even de straten in waar we niet met het paard kwamen. De Anglicaanse Kerk.

Het cachot dan hoogst uitzonderlijk gebruikt wordt omdat er op Sark geen echte misdadigers wonen. Gebouw wordt uitzonderlijk gebruikt om een dronkenlap voor maximum 48h op te sluiten. De tijd nodig om te ontnuchteren en tot bezinning te komen.We stopten nog ergens voor een pintje… Helaas, geen alcohol zonder food. Een sneetje brood met Sark-butter was niet genoeg food volgens de barmoeder, en we bestelden dan maar een Diet Coke. Hoe meer je ervan drinkt, hoe meer je vermagert. Om 17u sluiten de shops, en de boot was pas om 18u terug, dus we hadden nog ruim de tijd om ons op een bank in’t zonnetje te zetten en onze wandelingen van morgen te plannen.

Ook de terugreis verliep rustig en rond 19u konden we het stof van ons lichaam spoelen.

We dineerden in een ander hotel dan het onze… De menukeuzes van de dag spraken ons aan.

We schrijven deze blog / verwerken de foto’s in de bar van ons hotel met een glaasje whisky van een jaar of 14; ’t Had onze zoon kunnen zijn 🙂

Smakelijk en Slopwel iedereen.