(za) Het was verschrikkelijk warm vannacht in onze hotelkamer. Airco was er niet. Raam openzetten was de enige optie. Met een kamer aan de straatkant riskeer je dus straatlawaai. Maar dat viel verbazend goed mee. ’t Was al vrij laat als de eerste lawaaierige wagen me uit m’n slaap heeft gehaald.

Zicht vanuit onze kamer…

Het panoramische zicht vanop het dak van het hotel mag er ook wezen…

Na een stevig ontbijt checkten we uit en ploffen we onze valiezen in de koffer van de wagen die ik netjes voor de deur langs de straatkant heb geparkeerd. De uitbaters houden wel een oogje in’t zeil. 😉

We lopen naar de ommuurde binnenstad en genieten van de sfeer en de oude gebouwen en vooral van het warme zonnetje.

We lopen op de omwalling en krijgen nog een aantal mooie zichten voorgeschoteld.

Kort na de middag kopen we onze lunch en keren terug naar het hotel waar we nog een koffietje drinken alvorens de terugreis aan te vatten. De uitbater van het hotel komt een babbeltje doen en geeft ons de koffietjes kado 🙂

We hebben alle tijd van de wereld en besluiten met een grote omweg naar huis te rijden. Het plan is om onze lunch binnen te spelen aan de voet van de Mont-Saint-Michel. ’t Was ondertussen al geleden van 2008 dat we daar langskwamen… Wat de Fransen daar hebben in elkaar hebben gebokst als verkeersproject?! Manmanman. Je geraakt met de wagen niet meer aan de berg. Je moet je wagen ergens achterlaten op een grote parking, enkele kilometers van de Mont-Saint-Michel. Kassa kassa? We zien ook steeds bussen over en weer rijden tussen de parking en de berg… Opnieuw kassa kassa? Hoeveel het allemaal kost weten we niet want we hebben onze lunch dan maar een paar kilometer verder binnengespeeld, met vergezicht op de schiereilandje.

We houden even halt bij de Pont de Normandie, waar we een eindje de brug op lopen (om niet te veel tijd te verliezen lopen we slechts tot de plaats waar de hangconstructie begint)

Onze derde rustplek wordt Étretat. We kunnen parkeren vlakbij het strand en lopen een half uurtje rond om de beentjes te strekken. Ik had ook nog graag eens aan de Caps gestopt, maar dan zou het te laat worden en zouden we niet meer welkom zijn in de Rattevallebrug, een restaurantje dat we nogal vaak binnenspringen als we over de Opaalkust komen.

Na de portie ribbetjes en kippevleugeltjes zijn we klaar voor het laatste traject richting Ternat. Rond 23u45 zijn we thuis… Bedtijd!

Sloppel

(vr) Vanochtend hadden we alle tijd van de wereld om onze koffers te maken. Na het ontbijt checken we uit, laten we onze koffers achter in’t hotel en lopen we nog even rond in’t stadje en nadien bezoeken we Corner Castle in de haven.

We hadden beter eerst naar het uur gekeken alvorens we het ticket kochten… ’t Was opeens tijd om terug naar het hotel te gaan om de bagage op te pikken en een broodje te kopen voor onderweg.

De ferry liet op zich wachten, maar een half uur later dan voorzien kunnen we dan toch vertrekken.

De zee is heel rustig, bijna geen deining. Een heel aangename reis gehad. En zelfs mooi op tijd aangekomen in St.-Malo.
Terwijl vrouwlief de wacht hield bij de koffers, ging ondergetekende op zoek naar de wagen die een aantal kilometer verderop stond geparkeerd op een gratis parking. De parking vlak bij de aanlegsteiger was betalend en dieven hebben zich alvast goed geamuseerd zo blijkt… Talrijke plekjes gebroken autorruit op de grond. Ben benieuwd hoe ik mijn auto ga terugvinden na een weekje vakantie aan’t casino. Ben er niet echt gerust in… Maar neen hoor, behalve de millimeter zand die zich over de wagen meester heeft gemaakt – dat gebeurt als je in een tochtgat aan zee je wagen achter laat – staat hij er nog zoals ik hem heb achtergelaten. 5 minuten later sta ik weer bij ’t vrouwtje. 10 minuutjes later checken we al in in ons laatste hotel van deze vakantie.

We maken nog een wandelingske langs de dijk.

We nemen een doucheke en stappen het eerste ’t beste restaurant binnen. Een betere keuze konden we niet gemaakt hebben… We kozen voor lokale gerechten, die dan ook nog eens overheerlijk blijken te zijn. Allemaal poepsimpele topgerechjes zou Mr Herman zeggen.

Bedje roept… Slaapwel!

(do) Laatste volle dag vandaag. We slapen toch een beetje uit. Nog voor het ontbijt (wat overigens het vermelden niet waard is) kijken we in de boekskes welke wandelingen vandaag op’t programma staan. We kopen een ‘dagpas’ vandaag want we zullen méér dan 2 keer de bus nemen. Het eerste traject loopt van het centrum naar Pembroke Bay. Daar volgen we zo goed mogelijk de kustlijn naar Cobo Bay.

Na een goede 2u30 slenteren nemen we daar onze lunch op de muur van de dijk in afwachting van de bus die ons naar ons 2e vertrek brengt : Lihou Island. We hebben pech dat het laagwater niet meer laag genoeg is om naar dit eiland te lopen.

Daar had ze nu net zo’n goesting in, in een ongezond softijsje vol bacteriën… 🙂 We vangen direct de “wilde orchideeën”-wandeling aan.

Her en der in de velden zouden wilde orchideeën staan, maar het is nog te vroeg in’t seizoen en we kunnen slechts 1 soort onderscheiden.

Na dik twee uur zit de wandeling er op en keren we per bus terug naar het hotel. Onderweg nog even research voeren naar de kandidaat-restaurants voor vanavond. De dag wordt opnieuw afgesloten met een paar stevige whisky’s (zowel Schotse als Ierse).

Sloppel en tot morgen.