(za) Het was verschrikkelijk warm vannacht in onze hotelkamer. Airco was er niet. Raam openzetten was de enige optie. Met een kamer aan de straatkant riskeer je dus straatlawaai. Maar dat viel verbazend goed mee. ’t Was al vrij laat als de eerste lawaaierige wagen me uit m’n slaap heeft gehaald.

Zicht vanuit onze kamer…

Het panoramische zicht vanop het dak van het hotel mag er ook wezen…

Na een stevig ontbijt checkten we uit en ploffen we onze valiezen in de koffer van de wagen die ik netjes voor de deur langs de straatkant heb geparkeerd. De uitbaters houden wel een oogje in’t zeil. 😉

We lopen naar de ommuurde binnenstad en genieten van de sfeer en de oude gebouwen en vooral van het warme zonnetje.

We lopen op de omwalling en krijgen nog een aantal mooie zichten voorgeschoteld.

Kort na de middag kopen we onze lunch en keren terug naar het hotel waar we nog een koffietje drinken alvorens de terugreis aan te vatten. De uitbater van het hotel komt een babbeltje doen en geeft ons de koffietjes kado 🙂

We hebben alle tijd van de wereld en besluiten met een grote omweg naar huis te rijden. Het plan is om onze lunch binnen te spelen aan de voet van de Mont-Saint-Michel. ’t Was ondertussen al geleden van 2008 dat we daar langskwamen… Wat de Fransen daar hebben in elkaar hebben gebokst als verkeersproject?! Manmanman. Je geraakt met de wagen niet meer aan de berg. Je moet je wagen ergens achterlaten op een grote parking, enkele kilometers van de Mont-Saint-Michel. Kassa kassa? We zien ook steeds bussen over en weer rijden tussen de parking en de berg… Opnieuw kassa kassa? Hoeveel het allemaal kost weten we niet want we hebben onze lunch dan maar een paar kilometer verder binnengespeeld, met vergezicht op de schiereilandje.

We houden even halt bij de Pont de Normandie, waar we een eindje de brug op lopen (om niet te veel tijd te verliezen lopen we slechts tot de plaats waar de hangconstructie begint)

Onze derde rustplek wordt Étretat. We kunnen parkeren vlakbij het strand en lopen een half uurtje rond om de beentjes te strekken. Ik had ook nog graag eens aan de Caps gestopt, maar dan zou het te laat worden en zouden we niet meer welkom zijn in de Rattevallebrug, een restaurantje dat we nogal vaak binnenspringen als we over de Opaalkust komen.

Na de portie ribbetjes en kippevleugeltjes zijn we klaar voor het laatste traject richting Ternat. Rond 23u45 zijn we thuis… Bedtijd!

Sloppel