Om 6h30 liep de wekker af. Na nog een laatste hand aan de valiezen konden we tegen 7h30 uitchecken. Toen de recepie bediende vroeg of de hotelkamer naar wens was, hebben we naar waarheid onze bezwaren mee gedeeld. Namelijk de hinderlijke geur van nicotine. In tegenstelling tot zijn collega eerder deze week was deze man wel zo eerlijk om toe te geven dat het hotel rookvrij zou moeten zijn en hij bood dan ook zijn excuses aan voor het geleden ongemak, maar daar waren wij niet echt mee gebaat…

Om 7h45 stipt gingen de deuren van de ontbijtruimte open. Veel tijd hadden we niet, want tegen 8h15 zouden we opgepikt worden om naar de luchthaven te rijden.

5 minuten te vroeg werden we afgehaald. Diane werd bijna letterlijk van de pot gelicht… Het was een grote autocar die het vervoer zou verzorgen. Wij waren de eersten die opgehaald werden. We moesten nog 4 stops aandoen, maar op de laatste stop was er niemand om op te picken. Van daaruit in rechte lijn naar onze eindbestemming.

Stipt om 10h arriveerden we, zoals gepland aan de luchthaven. We waren al ingecheckt via internet, hadden onze tickets klaar in on ze Passbook…

… maar het mocht niet baten, de luchthaven in Faro was nog niet voorzien van de moderne faciliteiten en daarom kregen we afgedrukte tickets…

Nog even wachten …

… en we konden onze plaats op het vliegtuig innemen.

Bij het opstijgen nog een laatste blik op de Ria Formosa.

Twee en een half uur later zien we Belgische grond. Gelukkig was het er zonnig.

Onze lange had onze vlucht goed opgevolgd en van het moment dat we onze mobieltjes mochten aanzetten kregen een we bericht van hem. Hij had gezien dat we geland waren en of hij onmiddellijk thuis mocht vertrekken om ons te komen oppikken. Toch een luxe zo’n grote zoon hebben he… Zijn was was al gedaan, de boodschappen ook. Er stond zelfs een lekker zelfgemaakt desserke op ons te wachten… Een moeilleuxke…