(zo) Vandaag redelijk vroeg opgestaan om aan de rest van de blog van gisteren te werken. Na het ontbijt uiteraard.

We waren stipt op tijd voor de bus aan het Liberation Square station. Na een korte rit met bus 1A kwamen we aan te Gorey.

Na een korte plaspauze vertrokken we met ons boekske in de hand.

Fort Henri

Vaak langs smalle wegen, lang stuk langs de kust, helaas ook stukken langs drukke wegen, en over ’t algemeen was er geen voetpad.

Hier is bergop zelle…

Langsheen een stuwmeer.

Langs de weg zijn talrijke picknickplekken voorzien, en heel vaak is er ook een bbq-toestel aanwezig.

Ik vraag me af of de auteurs van dergelijke boeken hun traject wel nauwgezet opschrijven. Het liep ergens mis als we bijna terug aan het vertrekpunt verwijderd waren (we hadden nog 3 km voor de boeg van het 1e deel.) De beschrijving naar de dolmen klopte niet helemaal. Volgens een wegwijzer was’t ‘1/2’… Halve mijl? Halve kilometer? Halve marathon? Feit was dat er geen pijltjes meer stonden. Na 20 minuten vragen we de weg aan dame die in de tuin aan’t werken was… Ze kon het niet goed uitleggen, but wait a second, I’ll show you by car… 🙂 nog geen 500 meter verder vonden we het ding verscholen tussen de velden…

We zouden er dan een stuk van een aansluitende wandeling bijnemen. Zo konden we ergens blijven hangen voor het avondeten om dan met de bus het laatste stuk af te leggen. Zouden… Denk dat de auteur zich ook een beetje had vergist in de ganse lus die hij in het boek beschreef. Dat zou ook 13 km geweest zijn, het deel dat we ervan zouden doen zou redelijk goed geschat niet meer dan 7 km mogen zijn. Na 8 km moesten we tot het besef komen dat we er nog 8 zouden moeten bijdoen om aan het restaurant te geraken. Hier hebben we geopteerd voor de bus… ’t Was tenslotte al 18u gepasseerd. Om 18:16 zou de bus komen…

Gelukkig namen we hem… De bus deed er nog 20 minuten over, 8 km is nog te krap geschat blijkbaar.

Rond 7 uur zaten we al met de benen onder tafel. Diane nam een ceaser-salade, ik een zee-brasem… Keilekker maar just groot genoeg als aperitiefhapje :). Diane was beter bediend… Als dessert nam ik een fruitbordje. Ik zei tegen m’n halve trouwboek da’k hoopte dat het fruit al gesneden was… 🙂 en ja hoor, alles mooi in flinterdunne halve schijfjes…

Op weg naar het hotel had het blauwe uurtje juist aangevangen…