(ma) Laatste dag in Jersey… Nog vele plannen, maar het weer stak er een grote stok voor : de regen viel vanochtend met bakken uit de lucht.

Eerste plan was om een lus te wandelen aan Saint Ouens Bay in het westen, en dan per bus te zakken naar de vuurtoren van Corbiere. We laten ons door de regen niet afschrikken en besluiten ons regenbroek mee te nemen. In het station blijkt al snel dat de bus slechts om de 2 uur rijdt. En hij is net 7 minuten vertrokken. 🙁 Alternatief : Er volgt vrij snel een bus naar Bonne Nuit Bay. Van daaruit kunnen we naar Saint-John’s Church en nemen daar de bus terug om dan toch naar Saint-Ouens Bay te gaan. Vermits we minstens 4 keer de bus zullen nemen, kopen we – op aanraden van de dame van Libertybus – een dagticket. Na een wilde rit naar Bonne-Nuit Bay blijkt de baai helaas het bezoek niet waard, en de wandeling naar Saint-John’s Church duurde – ondanks een klim van 30 minuten – ook minder lang dan verwacht.

We hebben ons half uur aan het bushokje doorgebracht met onze lunch, netjes geleverd door de echtgenote die op shopping-missie mocht. Van de kerk naar station verliep rustig en dan waren we een uur te vroeg voor de bus naar Saint Ouens.

Bij het uitrijden van ’t station begon zowaar de zon te schijnen! Aangekomen aan l’Etacq hadden we ruim zicht van minstens 8km tot aan de vuurtoren van Corbiere aan de andere kant van de baai. Er stond wél een heel stevige wind maar de temperatuur was aangenaam.

De laatste 3 km is’t echter opnieuw beginnen gieten en hagelen tot we de vuurtoren bereikten.

Omdat we onze bus net miste, we kletsnat en koud waren, zijn we de eerstvolgende bar binnengestapt 🙂 en diene mens was nie content vaneigens… Da was de eerste Jerseyer die niet echt vriendelijk was… We moesten onze natten brol aan de kapstok hangen aan de ingang. ’t Was blijkbaar ook heel veel moeite om ne warme choco en ne koffie te maken… of zelfs maar aan tafel te brengen… De terugreis met de bus verliep met een omtoertje waardoor we een half uur later thuis zouden zijn; maar het was dat of nog een half uur in de kou te blijven staan en toch nog een half uur vroeger thuis zijn. Het omtoertje reed eerst terug naar ons vertrekpunt van de wandeling, wat ook al bijna 40 minuten in beslag nam.

Onderweg nog een tussenstop gemaakt voor het mooi zicht in Saint-Aubin.

10 minuutjes later passeerde de volgende bus, een dubbeldekker 🙂 die kwam van de luchthaven. Vanuit onze positie, boven op de eerste rij, hadden we mooi zicht op de rijbaan en de huisjes…

Aangekomen bij het hotel ging het zonnetje net slapen en gezien Diane haar canon nog bij de hand had… 🙂

Diane legde effe nog een zonsondergang vast op sensor alvorens ze zich in een heerlijk badje dompelde terwijl ik deze blog schrijf. Nu heeft ze genoeg verrimpelde huid dat het tijd is om zich af te drogen zodat we kunnen gaan dineren…

Dames en heren, smakelijk eten en tot de volgende…