Vanmorgen uitgeslapen en pas rond 9u vertrokken na een karig ontbijt. Er lagen vandaag veel dorpjes langs de camino, tijd en locaties genoeg om uit te rusten.

’t Is overigens heel rustig langs de camino. Veel volk komen we niet tegen, maar met een aantal Duitse meisjes wisselen we regelmatig wel een woordje.

Vandaag was de tocht niet zo mooi als gisteren (veel verharde stukken), maar we kregen de laatste 7 kilometers een verrassend mooi stuk tussen de wijngaarden van de Bierzo. Seffes ne keer een fleske kraken.

We hadden een Albergue in gedachten maar daar waren ze al volzet en trokken we dan verder naar Albergue de la Piedra; gezellige keet opgebouwd rond een gigantische rotsblok. 12€ per persoon in een tweepersoonskamer(!) inclusief beddengoed en handdoeken, voldoende propere douches en toiletten, keuken die mag gebruikt worden, gezellige zithoek met gratis computer, kleertjes wassen en drogen voor 5€ en ontbijt aan 2€… denk niet dat we al zo ne goeie hebben gehad.

Na douche een beetje fruit gekocht in een supermarktje en op de Plaza Mayor een vaas Sangría en een hapje geconsumeerd.

Fijne plaats hier! Gisteren waren de mensen vooral veel norser.

De beentjes, de voetjes en de knietjes hebben nog steeds een top-humeur. We trachten het zo nog een paar weken te kunnen trekken 🙂

Net terug binnen, onze was staat netjes opgeplooid voor de deur! Jawaddedadde!

Vannacht redelijk goed geslapen, tot een uur of 3. Spanjaarden waren zich gaan douchen, en kropen nadien terug in hun nest. Nadien terug moeilijk de slaap kunnen vatten. Uiteindelijk rond 6:45 opgestaan.

Raar dorpje, Foncebadón! Heel vervallen. En van de huizen die niet vervallen zijn, hebben ze dan maar een Albergue of een Bar gemaakt. Soit, we laten het niet aan ons hart komen en nemen een ontbijt 100m verderop.

Was een hele mooie tocht door de bergen; prachtige natuur, bijna 20km onverhard / in de natuur gelopen. Hoogtepunt was La Cruz de Ferro, een houten paal van 70m hoog met bovenop een ijzeren kruis! Onderaan de paal stapelen duizenden steentjes / stenen zich op in een circel van ongeveer 30m en een meter of 3 hoog. Pelgrims kunnen hier letterlijk een last van schouders achterlaten, in de vorm van een steen, een gedicht, een foto, een gebedje… Best indrukwekkend. De afdaling was erg lang. Op tijd een stond lasten we een korte pauze in. ’t Was echt genieten onderweg naar en in de kleine dorpjes. Echter, na Molinaseca begint de grootstad te roepen en krijgen we een flink stuk asfalt en beton onder de zolen.

Ondertussen is de was gedaan en gaan we op zoek naar een pelgrimsmenu.

tot later!

Gisterenavond pas laat kunnen gaan slapen doordat een nest Brazilianen pas om 22:00 in de kamer toekwamen om een feestje te bouwen. Na herhaalde vragen van medekamergenoten (ruw geschat een 50-tal) heeft toch iemand om 22:30 het licht uitgedaan. Helaas startte vanmorgen om 4:30 het feestje opnieuw. ’t Was een korte nacht dus. Om 6u ook opgestaan en tegen de zevenen waren we al terug op pad. Onderweg nog eerst een ontbijtje meegepikt.

’t Was een ganse dag klimmen vandaag; de eerste 20 km geleidelijk aan, maar de laatste 5 km waren best pittig. Uiteraard lasten we voldoende rust in, maar we weten terug waarvoor kuiten dienen. ?

Albergue valt wat tegen, maar ’t moet niet altijd feest zijn hè?!