Efkes wakker geweest rond 6:00, maar dan doorgeslapen tot 8:45. Snel ingepakt en ontbeten. Bagage achtergelaten aan de receptie en terug stad ingetrokken. Eerst de kathedraal bezocht. Hongaars-Australisch koppel tegen ’t lijf gelopen. Nadien Las Botinas willen bezoeken, maar dat kon pas vanaf 12:00. Zal voor een ander keertje zijn. Eerst nog wat op de markt rondgehangen en dan rustig naar station vertrokken.

Zag op de trein fragmenten van de film ‘La Vaca’ – over een koe dus – indien iemand de dvd heeft en wil lenen : graag! Mersie alvast!

Na aankomst in Madrid eerst tussenstop gemaakt bij El Corte Inglés, alvorens naar Barajas door te reizen en zit sinds een uur of 6 op de hotelkamer. Efkes verfrissen en kijken waar ik ga eten seffens.

Was uiteindelijk te moe/te lui/te kweeniewa om nog op zoek te gaan naar een restaurant en heb op hotel gegeten. Niet slecht.. maar ook niet wow. Da’s de prijs voor lamzakkerij zeker?

Wekker staat op 5:00, sloppel mannekes!

Zondag vandaag. Al heel vroeg uit de veren. Eerst rugzak gepakt en dan gaan ontbijten. Wachten op shuttle naar de luchthaven duurde echt wel lang. Méér dan een half uur staan schilderen, en ondertussen tikte de tijd verder. Gelukkig konden we met 16 man plaatsnemen. Rugzak aan de drop-off afgeleverd en dan de tax-free ingedoken en een paar fleskes gin gekocht; het prijsverschil met België is enorm.

Bij het inschepen moest m’n trolly mee als ruimbagage; gelukkig kon ik de man overtuigen dat het te breekbaar was… Op de vlieger zelf waren er soms wel harde discussies met het cabinepersoneel omdat sommigen hun trolley mochten aan boord brengen en anderen niet.

Vliegen met Iberia is geen kado. Net genoeg beenruimte, of net niet genoeg; de ganse tijd met de knieën tegen stoel van voorganger. Gelukkig was’t geen vlucht van Iberia Express! Dan kan je je knieën in je nek leggen.

Tijdig geland en opgehaald door de zoon. De wagen was versierd met slingers. Thuis was het ook uitbundig versierd. 🙂

Na lunch en douche vertrokken naar Geraardsbergen waar Diane 42km bezig was; ik zou 6 doen en wachten op haar. Aan Manneke Pis m’n echtgenote ‘gevonden’ in ’t café; 2 Duvelkes meegedronken en de laatste van hun 7 km met hen meegestapt.

Vannacht zeer goed geslapen. Toen m’n wekker afliep vanmorgen was het merendeel van m’n kamer al vertrokken. Huh? Ik heb niks gehoord!

’t Was een lange saaie dag vandaag. In de warmte. Bij aankomst in León direct een oude bekende tegengekomen en iets gaan drinken. Binnen het halfuur nog veel gekenden gespot.

Hotel gezocht en na douche direct op zoektocht naar resto, maar met een beetje geluk vind je hier en daar eentje die al om 20u opengaat. Gedineerd met Meg, Rainer, Noëmie & Kata. Supergezellig en plezant boeltje weeral. Nu bedtijd. En ‘k mag eens uitslapen morgen. Trein om 13:36 en station is kwartiertje stappen. Zou nog graag de kathedraal en Las Botinas bezoeken morgen.

Sloppel. Kzen muug.

Gisteren nog wat verder verbroederd en verzusterd met andere pelgrims in de bar van de albergue. Niet alleen het Hongaars-Australisch koppel Gyongyi & David – die ik bijna elke dag tegen ’t lijf liep – maar ook de Deense deerne was van de partij. Tijdens het pelgrimsdiner sloten Marianne uit Nederland en 박홍석 (?) uit Zuid-Korea aan. Was wederom een gezellige en plezante boel, maar eens 21:30 wordt het voor de meesten bedtijd.

’t Was een koude nacht. Slecht geslapen. Elk half uur moeten andere houding zoeken voor de knie, en da’s vreemd want overdag zijn we de beste vriendjes.

Tegen een uur of 7 kwamen Gyongyi en David nog eens kloppen om te zeggen dat ze vertrokken. Ik volgde een paar minuutjes later. Een km of 6 verder namen we definitief afscheid; ik ging ontbijten, en zij zouden op km 18 een omleiding volgen om een mooier parcours te hebben, en bijgevolg León een dag later dan ik zullen bereiken. Ik denk dat ik ze nog wel eens tegenkom; ze toonden veel interesse in de Mesa. Wie weet?

Na m’n ontbijt was het tijd voor een vestimentaire update. De onderste broekspijpen werden aangeritst, en boven m’n fleece moest m’n vest. Het was al wel vaker 3 graden ’s morgens en dan volstonden short en fleece, maar de ijzige wind was vandaag de echte spelbreker!

Vanaf nu – na het ontbijt – was de camino terug van mij! Ik weet dat ik vandaag geen gekend volk meer zal tegenkomen. En ook geen ander volk, op die 3 Franse pelgrims en die 2 Italiaanse toeristen (die tijdens de camino hun rugzak laten nasturen, foei) na. Het deed deugd om terug eens ‘alleen’ op pad te zijn; volgens mij dé manier om de camino te lopen. De wind maakte de tocht extra zwaar of lang omdat je niet in een rechte lijn kon blijven lopen.

Was redelijk laat in de albergue, en nam de albergue municipale (donativo) waarvan ik had beloofd het nooit meer te doen… maar euhm… beloofd! Ik doe het niet meer! Nooit! Ever! Never! En al!

Ondertussen hangt voor de allerlaatste keer m’n was aan de lijn te wapperen en schrijf ik deze blog met een vaasje Sangria. Schrijft heel vlot!

Soit! Foto’s