… en we hebben zelfs de tickets al 🙂

Diane’s smartphone gaat al 4 jaar mee. Met al die updates wordt het ding trager en trager. Ze kijkt nu al een paar maand uit naar de nieuwe iPhone, maar ze wist niet goed waar ze die zou aankopen. Toen ik eergisteren vroeg “Wat als… we je nieuwe iPhone in New York zouden gaan halen?” dacht ze dat het een grapje was :). “Maar ik maakte helemaal geen graptje!!!” Bovendien was dit de geplande bestemming voor de huwelijksreis, maar door omstandigheden is’t er destijds niet van gekomen.

’s Avonds de vluchten en tarieven bekeken, evenals de haalbaarheid van de formaliteiten (onze reispas is al een paar jaar vervallen). Beschikbare hotels zijn er nog genoeg, maar de vliegtickets baarden me meer zorgen. De keuze was al beperkt, hier mogen we zeker niet treuzelen… Aie, als we die week willen vertrekken waarin we allebei geen enkele professionele verplichtingen hebben, tja, dan wordt die verlofaanvraag nu écht wel dringend. Mijn collega’s doen – doorgaans 🙂 – niet moeilijk, mijn verlofaanvraag was officieus al snel in orde; de officiële aanvraag nog niet, maar daar lag ik niet wakker van. Bij Diane lag het wat moeilijker. Ze had heel wat overtuigingskracht nodig om alsnog haar laatste 15 dagen rechtmatige vakantie te mogen nemen, alhoewel dit zelfs wettelijk verplicht is, maar soit. Nu moet ze die dagen nog concreet gaat inplannen. Daar gaan we weer… ’s Morgens nog eens gaan aandringen bij hare chef. Tegen ’t einde van de werkdag kregen we dan toch positief nieuws. Direct de vlucht vastgelegd bij Brussels Airlines. Onderweg naar huis pasfoto’s laten maken. ’s Avonds Booking.com platgesurft en een hotelletje geboekt vlakbij Central Park.

Gelukkig kunnen we in Ternat 1 keer per week buiten de kantooruren in’t gemeentehuis terecht; Onze biometrische reispas is aangevraagd. Bij mij was’t een fluitje van een cent, maar ons madam haar vingerafdrukken waren een probleem. Gelukkig heeft z’er aan elke kant 5, er zal wel eentje goed zijn zeker?

… en op die paar losse flodders na – waarop we vrij nemen voor dins- en woensdag-tochten met de wandelclub – was er nog ruimte voor een extraatje… Ne keer zot doen lijk da ze zeggen… En hupla, we logeren binnenkort een week In de Big Apple, the City That Never Sleeps… Wie had dat ooit gedacht? Wijzelf ook niet!

Enfin… We tellen af! Jullie toch ook? 🙂