Vandaag een rustige, relatief korte etappe van Fuencaliente naar Mazo van om en bij de 15 km waarbij het grootste deel afdalen is. De ganse weg was gesluierd in bewolking, mist, lichte motregen en ook efkes échte regen – witsjwel, waar je echt nat van wordt – maar wel een aangename wandeltemperatuur. Het eerste deel was een vervolg op het laatste deel van gisteren : mooie naaldbossen en lavastromen, maar het overgrote deel liep over wilde veldwegels, met kleurrijke wilde bloemetjes.

Sfeerbeeldjes…

Vannacht paar keer wakker geworden van stormwind en hevige regenbuien. Maar toch fris en monter de dag aangevangen. Het dagelijks ritueel wordt afgezaagd… Vroeg ontbijt, dan iets met een bus en iets met koffie. Soit. Om 10:15 waren we al onderweg. De eerste 9 km vielen een beetje tegen. Het was een sombere dag, lage bewolking troef,  alllemaal asfalt langs de buitenwijken van Los Llanos. En dan kruisten we de hoofdbaan en was er een kafeeke open waar we ons bocadillooke hebben verorberd met lokaal gerstenat. En dan… Een wonder is geschied! Was het het broodje? Was het het biertje? We hebben geen idee! De tocht gaat verder langs een prachtig stuk natuur, de hemel scheurt open en lekkere zonnestralen gooien zich in onze nek, op ons armen, allee, witsjwel! Er stond wel een koude wind, ideaal als afkoeling. We lopen langs de lavastromen, prachtige naaldbossen, druivenplantages,… Zo schoon allemaal dat we zelfs niet doorhadden dat we flink aan’t klimmen waren van 450 naar 945 meter en de aankomst hadden bereikt… Enfin, genoeg geleuterd, tijd voor sfeerbeeldjes :

Overzicht schema van de hoogtemeters :

Vandaag stond dus de beruchte afdeling van 600m en stijging van 400m op’t programma. En dat allemaal over een afstand van 2km.

Opnieuw vroeg uit de nest; moesten om 9:15 de bus halen in Los Llanos. Parkeerplaats vinden was een probleem. Zijn om 9:16 uit de wagen gestapt. Bus weg 🙁 De volgende komt binnen een uur.

Dan zagen we hem staan aan het rode licht. Brave man was bereid z’n deuren te openen voor ons. Zo waren we toch nog zoals gepland aan’t vertrekpunt. Koffie gedronken en de baan op. Geprofiteerd van de zeldzame keer dat we een bar tegenkomen onderweg. Pintje besteld en onze boterhammetjes opgegeten (mét toestemming van de bazin).

Niet veel later was ’t de beurt aan de afdaling die toch wat concentratie en wat tijd vereiste, maar we haalden het. Madam heeft er al een paar dagen nachtmerries over; die kan ze nu opbergen.

Paar sfeerbeeldjes…

Schema van de hoogtemeters :

We nemen voor het diner al een ganse periode typische La Palma- en bij uitbreiding Canarische gerechten. Vandaag hebben we gereserveerd voor een Paëllaake. De wachttijd is 45 minuutjes; tijd voor Pulpo a la Gallega  en een aperitiefke – zou je denken en hopen… Niks van, onze Paella ging z’n laatste minuutjes in toen we aankwamen, we hoefden helemaal niet te wachten! Supervers en keilekker! Wat een service!

sloppel!