Vandaag vooral gerust. Uitgeslapen tot 8:30. Slecht weer. Op’t gemak ontbeten en beetje rondgekuierd in de gezellige straatjes.

Om 19:30 de pelgrimsmis bijgewoond en de botafumeiro in actie gezien. Een mooie afsluiter van onze camino.

sloppel!

Sint-Jacob in al z’n glorie. Achter het beeld is een trap, waardoor je hem kan omhelzen. (Om te antwoorden op de vraag waarom hij 2 hoofden heeft..’)

Dit is het gigantisch wierookvat, de botafumeiro.

Met de excuses voor de mindere kwaliteit van het filmpje…

Vandaag uitgeslapen. Ontbijten kon pas vanaf 8:30.

De rest van de dag niet veel uitgestoken. Even naar’t strand, dan een snelle hap alvorens de bus te nemen naar Santiago. Blijkbaar duurt de rit een dikke 3 uur, maar de bus van 15:00 was een ‘direct’ en anderhalf uur later waren we al in Santiago, op een kwartiertje stappen van de kathedraal.

Ingechecked in een rustig deel van de oude stad. Ontbijt van 00:00 tot 23:59! Jep! Echtigecht en al. Oei… ik hoor de kathedraal 22u slaan. Bedtijd!

Nadien beetje rondgekuierd en restaurantje gezocht. Op weg naar hotel een flesje rood gekocht voor op de kamer. De rust bevalt ons. Sloppel!

(Voor 1 keertje moet je’t plannetje van links naar rechts lezen)

Vanmorgen extra lang blijven liggen. Ontbijten kon pas vanaf 8u. Na ontbijt nog eens richting sanatorium gewandeld en genoten van een mooie zonsopgang. De kilometerpaal geeft 31.329 km aan tot Fisterra. We raken vlot Muxía uit en beginnen aan de klim naar Facho de Lourido. We halen al snel Padstappers Lieve & Ivan in, en lopen een uur of 2 met hen samen tot in Lines waar onze wandelgenoten inchecken in de albergue en wij de lunch bestellen. Rond 13u. nemen we afscheid en vangen de lange trip richting Fisterra aan. De bewegwijzering is niet steeds correct, of beter : er is niet steeds bewegwijzering. Zo liepen we eens een rondje van een halve kilometer en besloten dan maar de 2e van de 3e mogelijke afslag te nemen. Mét succes deze keer. Ook de ‘catering’ was minder. Gelukkig stopten we in Lines om bij te tanken, want daarna was’t noppes! Het flesje water in de rugzak was geen overbodige luxe.

Vanaf Fisterra is het nog een hele klim naar de vuurtoren en naar kilometerpaal 0.000! Mission accomplished. Heel even een kleine krop in de keel. Kan ook van de dorst geweest zijn. Naar dit moment hebben maanden uitgekeken. Ik stel me de afgelopen dagen meermaals de vraag : ben ik (nog) een pelgrim of ben ik een toerist? Eerlijk? Tijdens de eerste drie weken in april voelde ik me ook meer een échte pelgrim. Voelde ik me de laatste weken een turigrino? Zeker niet!

De aankomst in Santiago had echter een grotere impact op me dan de aankomst in Fisterra. Misschien moesten we langer in Santiago gebleven zijn alvorens verder te trekken? Een extra rustdag? Een dag om alles te laten bezinken? Ik weet het niet. Anderzijds… de nodige beslissingen werden genomen in april. Ben dankbaar dat ik die eerste 3 weken op m’n eentje heb mogen doen; ben even dankbaar dat m’n vrouwtje nu 17 dagen met me meeliep. Anyway, de camino begeestert. Misschien moet dit een verplicht onderdeel worden in’t onderwijs? Zo tussen middelbaar en hoger onderwijs… We zien onderweg veel jeugd afzien. We zien ze zienderogen sterker worden. Mevrouw Crevits? In Zuid-Korea staat de camino francés heel netjes op ’t C.V…

Oei, we wijken af.

Heerlijk gedineerd bij a Cantina : Er stonden “raciones” op’t menu : pulpo, Pimiento de padrón en gevulde kip met kaas en ham. Daar hoorde ook een zalig flesje witte wijn bij. Bestelden achteraf nog een (ongeopende) fles die we rustig op de kamer soldaat hebben gemaakt.

sloppel allemaal. Zijn allebei moe. Tijd voor vakantie…

Soit! Foto’s…