Om 10h30 trokken we – opnieuw na een tankbeurt en de gebruikelijke lunch-inkopen – de baan op. Volgens de GPS zouden we rond 21h15 moeten thuis zijn en 1102 km achter de kiezen hebben.

Vanaf Aix-en-Provence tot Lyon was het verkeer een ramp. Van de ene file in de andere.

Bovendien stonden alle parkings onderweg tjokvol met gelijkgestemde zielen met volle blaas die de files beu waren. We waren 3 uur onderweg en hadden amper 160 km afgelegd… Het enige positieve was dan dat we met de Liber-t badge geen file hadden aan de Péage… Dat scheelde dan weer 5 à 10 minuten…

Net voor Lyon was er nog een melding van een file van 19 km. We konden gelukkig een kleine omweg maken rond Lyon van hoop en al 12 km, maar hiermee wonnen we wel heel wat tijd.

Net voorbij Lyon, rond 16u, stoppen we aan een rustplaats en besluiten we om onze lunch te nuttigen.

De ganse weg stralend zonneke.

Omstreeks 19u20 besluiten we om ons nog een laatste maal aan kant te zetten voor de avond-pick-nick. Het begint toch al af te koelen.

Vanop de parking hebben we mooi zicht op de zon die zich verstopt achter de wolken.

Vanaf Metz opkomende donkere wolken.

Rond 21u30 bereikten we Belgische grens en geloof het of niet… de eerste regendruppels verwelkomden ons al. In Arlon was’t al drasj national… Pfff!

Om 23h15 parkeerden we de wagen op de oprit. Vrouwtje vulde al direct het wasmasjien.

Slaapwel allemaal.

We wisten gisterenavond nog niet goed wat we vandaag zouden doen… Maar vanochtend kozen we voor Sainte-Maxime. Na het ontbijt-ritueel en het gebruikelijke supermarkt-bezoek trokken we naar het zuiden. Maar een dik half uur van onze bestemming wijzigden de plannen en werd de gps ingesteld op Nice. Very Nice 🙂

Na de lunch in Cannes en een flinke wandeling in Nice denken we dat we ons genoeg hebben ingeleefd in het kakmadam- en kakmijnheerschap en trokken we rond zessen huiswaarts hotelwaarts.

Koen raakt al goed gewoon aan zijn Liber-T badge… Moet just nog leren dat je niet voor elk Péage-loket aan 30km/u mag doorrijden om te betalen… De Volvo wist al helemaal niet wat er aan de hand was en besloot dan maar zelf – keihard – in de remmen te gaan… Gelukkig… Wat zou da kosten, zo’n slagboom?

We konden rond 20u30 plaatsnemen aan de feestdis van het visrestaurant om de 23e verjaardag te vieren van mijn lieve, knappe echtgenote.

Het pousse-caféeke is nefast voor de inspiratie… Zodus, slaapwel volgertjes.
We maken ons klaar voor de terugreis…

See ya!

Rustig dagje vandaag. Eerst een korte verkenning van het dorpje waar we verblijven. Daarna trokken we naar de oevers van het meer voor een luie namiddag. Na de piknik onder de boom met zicht op de ‘landingsbaan’ en het meer trokken we ons badpak aan voor een dutje op het strand. Het zandstrand blijkt niet echt een zandstrand, maar dat kon de pret niet bederven.

Tegen vijven keerden we terug langs de andere kant, wat voor ons nog onontgonnen gebied was. Het was de moeite om de omweg te maken omwille van de mooie vergezichten en de lavendelvelden.

In’t passeren een leuk restaurantje gezien in Gréoux-les-Bains. La Crémaillère. Maar eerst gaan douchen en dan 12 km terug voor het diner. Het was werkelijk fantastisch lekker. De combinaties die we kregen waren mooi op elkaar afgestemd! Een aanrader!

Morgen onze laatste dag hier… Weten nog niet wat we gaan doen… Maar dat zijn zorgen voor na’t ontbijt…