Het diner met de pelgrims samen was een schot in de roos. Superlekker en keigezellig. We kregen een slaatje als voorgerecht en een soort linzensoepje met stukjes worst als hoofdgerecht. Dessert waren koekjes. Wijn vloeide redelijk rijkelijk en ik neem aan dat er een aantal mensen zullen klagen dat hun “haar” pijn doet. Ik denk dat vandaag Zuid-Korea de hoofdvogel afschiet… Nadien nog een klein zangmomentje.

Update : zonet is de Zuid-Koreaanse me komen groeten, en lijkt van katers geen last te hebben…

Gisterenavond ook afscheid genomen van de Amerikaanse Meg (die nog niet wist waar ze vandaag zou geraken (nogal last van beetje veel blaren, echt veeeeeeeeeeel blaren) en de Hongaarse Kata die aan het traject van vandaag 13km extra toevoegt om vrijdag meer tijd te kunnen doorbrengen in León.

Het leek er vanmorgen op dat iedereen slecht geslapen heeft. Om 5:30 waren de meesten al in de weer. De man die het stapelbed boven mij bevolkte, is een ganse nacht in de weer geweest. Hij was beter zijn kleren gaan wassen! Hij had z’n rugzak uitgegoten aan de kant van mijn hoofdkussen. Stinken man! Niet te doen. Bweikes. Is ook ongeveer elk uur uit z’n nest gekropen. Met het nodige lawaai en gewiebel.

ik was vandaag dus ook vroeg op pad. Na iets meer dan een km merkte ik dat ik m’n knieband vergeten was en moest dus terugkeren. ’t Was verder een koude maar zonnige dag vandaag. De wind was er te veel aan; eerst in de rug, nadien gierende zijwind. Niettegenstaande we het ganse traject langs een hoofdbaan liepen, viel de variatie nogal mee, en dan vooral het eerste stuk, de 1e 14 km.

Heb er vandaag wat vaart achter gezet en was al vroeg in de albergue. Prijs voor stapelbed : 8€ met 5 bedden op kamer; en de prijs voor een gewoon bed in tweepersoonskamer : 10€. Ik wist dat het Hongaars-Australisch koppel hier ook zou logeren. Ik gunde hen de tweepersoonskamer, maar er bleek er nog eentje te zijn dus nam ik er ook eentje. Niet veel later kwam m’n kamergenoot aan; de oudere Japanner die op Alto de Pardón m’n foto nam.

Na het inchecken een flesje wijn besteld om m’n brood-met-kaas-lunch te begeleiden.

Heb ook m’n vuile was uitbesteed, zo is m’n reserve om naar huis te gaan komende zondag weer fris en proper. Voor de rest valt in dit dorp niks te beleven. Tijd voor de blog hier op’t terras; maar ’t is berekoud! Vraag me af of ik niet beter wat verder had gestapt… maar m’n kopje zegt “planning is planning”…

Kwam aan de praat met Italiaanse dokteres die haar blaren op een iets andere manier verzorgt…

foto’s dan maar?

Vandaag – na een goede nacht – heel vroeg uit de veren en na een snel maar vrij goed ontbijt al vroeg op weg.

De meesten vinden de meseta saai, maar voor mij zit er nog steeds genoeg variatie in. Akkoord, ’t is redelijk vlak, weinig reliëf. We liepen het overgrote deel langs de weg, maar er was quasi om de 5 km een dorpje zodat het lange traject wat gebroken werd. Heb vandaag ongeveer 18 km met iemand samen gelopen waardoor de tijd wel wat sneller voorbij ging. Heb me aangepast aan het tempo en vond dat een “rustige” dag wel eens kon na 14 dagen.

Ingechecked bij het klooster van de Heilige Maria. Voor 5€… iedereen wordt uitgenodigd aan het diner maar wordt gevraagd “iets” mee te brengen. Bij mij was’t brood en wijn. Belooft ook weer een gezellige boel te worden. We worden om 18u allemaal samen verwacht voor een groepsmoment; we werden gevraagd ons voor te stellen en te zeggen waarom we de camino lopen. Nadien was er een korte zangstonde en woonden we een mis bij.

Smakelijk & tot morgen.

Zonnige groentjes!

Opnieuw slechte nacht gehad, maar een nieuwe topdag op de camino. Opnieuw op de meseta. Topdag!

’t Was een fijne tocht vandaag. Veel variatie, met een pittige klim, een steile afdaling en fantastische panorama’s. Ik nam 2 pauzes, eentje op 10 en eentje op 20 km. ’t Ging goed, maar de hitte maakte het redelijk zwaar. Ook geen zuchtje wind. Maar de voetjes, de knietjes en de moraal zitten nog steeds prima! Ik zie de Zuid-Koreanen dagelijks meer en meer afzien. Ze lopen nu al op slippers en voor de rest volledig helemaal ingepakt om zeker geen straaltje zon op hun huid te krijgen. Raar volkske… maar vriendelijk! Bijna onderdanig eigenlijk…

Ik kwam in de albergue oude bekenden tegen waarvan ik dacht dat ze al verder zouden gevorderd zijn nadat ze op een dag een hoop kilometers verder gingen dan ik. Niet dus! ’s Avonds werd gedineerd met alle pelgrims samen; 2 soorten soep (linzen & groentensoep) en dan hadden we keuze uit rundvlees, kip of vis. En de flesjes wijn stonden uiteraard ook op tafel. Was best een gezellige boel, maar ik moest na het diner verstek laten want de vermoeidheid was te groot. Hoop dat de ontgoocheling niet te groot was… bij deze een beetje rechtgezet… een beetje, kweetet!