Vandaag een korte tocht op ’t programma, slechts 11km. We namen dan ook alle tijd vanmorgen om ons klaar te maken en te ontbijten. Rond 8:15 vertrokken en ten volle genoten van onze laatste kilometers. De zon was van de partij, met hier en daar nog wat nevel. De geur van eucalyptus in het ochtendgloren maakt een mens gelukkig. Na Monte do Gozo begint de aanloop naar de grote stad, en zoals zo vaak is dit ook vandaag een saaie etappe.

Anderhalf uur na het momument ter ere van paus Johannes Paulus de kweeniehoeveelste – die kweeniemeerwanneer Santiago de Compostela bezocht – op Monte de Gozo bereiken we stipt om 11u – onder een stralende zon – Praza do Obradoiro, het imposante plein voor de kathedraal van Santiago de Compostela. Jammer dat we geen bekende gezichten herkennen.

We dumpen eerst onze rugzak op de slaapplaats alvorens we tijd maken voor het bezoek  aan de kathedraal en het afhalen van onze Compostela. De kathedraal zat stampvol voor een pelgrimsviering (12u), en de wachtrij voor het omhelzen van het beeld van Sint-Jacob bedraagt ongeveer een halve kathedraal-lengte. We verlaten de kathedraal en gaan op zoek naar de Pilgrim’s Office voor het afhalen van de Compostela. Niettegenstaande er niet echt veel volk was hebben we er wel 2u en drie kwartier staan aanschuiven. Het wachten loont. In onze rugzak schitteren 2 keer 2 Compostela’s, een algemene en een persoonlijke versie. Bij het buitengaan regent het oude wijven. Gelukkig niet te lang. Na een korte lunchpauze klaart de hemel opnieuw open. We merken wel dat het elke dag een paar graden frisser wordt naargelang we meer naar het westen trekken. Vanavond stond er ook een scherpe wind. Een fleece is geen overbodige luxe.

Voor het diner nog een korte stadswandeling gemaakt en dan gedineerd met zicht op de kathedraal. Pousse-café genomen in wijn-bar. Nu bedtijd!

Sloppel

Vandaag de laatste lange etappe op de planning. In ruil krijgen we morgen een korte.

Onze nacht in The Way Albergue was de beste die we tot nu toe hebben gehad. Schitterende slaapzalen, gezellig, kraaknet… perfect ontbijt – koffie, vers fruitsap, een croissant en een mooie glimlach voor 3€. Én 3 tostadas van het huis!

Tijdens ’t ontbijt viel de regen nog met kleine bakjes uit de lucht, maar tegen de tijd dat we vertrekkensklaar waren, zag het er buiten al opnieuw droog uit. De rugzak kreeg z’n regenvestje aan, voor ons moest de fleece volstaan. Al hadden we die na een uur al terug uitgespeeld! Aangenaam wandeltemperatuurtje.

We hebben vandaag consequent de bewijzering van de camino gevolgd, waardoor we een geplande lunchpauze in O Pedrouzo hebben gemist. Op zich geen ramp vermits onze eindbestemming Lavacolla was en we geen slaapplaats in Pedrouzo hadden gepland – en dus ook niet moesten terugkeren… We vonden wel een lunchplek vlakbij de luchthaven.

De afgelopen dagen mochten we genieten van talrijke eikenbossen met hier en daar een eucalyptus; vandaag wandelden we vooral langs eucalyptusbossen met hier en daar een eik.

Was best wel een lange en lastige dag. We logeren in een huisje met 5 slaapkamers. Denk dat we momenteel met een 10tal pelgrims en een hond zitten. ?

Gedineerd met een Duitser en een Zwitserse in het enige restaurantje in dit hol van Pluto. Was best gezellig.

Ondertussen tellen we af naar de laatste kilometers, en de eerste van de volgende uitdaging. Maar da’s voor later.

Sloppel.

Vandaag rond de zessen uit bed gebeld. Nog ne keer gedraaid en blijven liggen. Nem!

Een uurke later dan toch opgestaan. Maar niet met een supergoed gevoel. Ik heb het waarschijnlijk te hard genegeerd, maar de schade van een schuifpartij op natte asfalt – eergisteren bij het verlaten van Sarría – lijkt groter dan gehoopt. Niet gevallen, recht kunnen blijven, maar in een onnatuurlijke houding een metertje of 2 de berg af geschoven/geskied. Had er niet te veel last van, maar een spier of een pees of kweeniewa in m’n scheenbeen laat sinds gisterennamiddag te veel van zich horen bij vlakke en dalende trajecten. Omhoog daarentegen is er geen probleem. De lange wandeldagen en het gebrek aan een rustdag (eigen schuld, dikke bult) zal er ook niet veel goed aan doen. Morgen doen we nog eens zot met een langer traject (28km), maar we lopen vrijdag Santiago binnen na een superkorte etappe van 11km. Beloofd! En de rest van de dag rust ik! Beloofd! Op m’n blote knieën op de houten bank in de kathedraal! Beloofd! En met een flesje wijn. Beloofd!

Zitten nu in een mooie, moderne herberg “The Way” met enkele grotere slaapzalen met stapelbedden, maar tevens met enkele kleinere zalen met een een 7-tal “gewone” bedden. We slapen vannacht in zo’n kleinere kamer; elk in een lekker, knus, mooi, vers gedekt eenpersoonsbedje, met elk z’n leeslampje en z’n stopcontactje.

Tijdens de zoektocht naar een diner vinden we een kwartiertje verderop een restaurantje dat eens een “ander” pelgrimsmenu in de aanbieding had. Nu drinken we een glaasje in de gemeenschappelijke ruimte van “The Way”. Fijn dat we Popeye hier tegen kwamen na z’n kort verblijf in het Pelgrims-hospitaal. Z’n collega-pelgrim bereikt morgen  Santiago. Superwoman!