Uitstekende nacht gehad. Medepelgrims bleven ook relatief lang in de nest liggen, hadden dus op onmogelijke uren geen last van doorspoelende toiletten en krakende trappen.

Na een kort ontbijt vertrokken we om 8:15 uit Portomarín. ’t Was al lekker ‘warm’ – voor dat tijdstip van de dag – maar we trokken voor de zekerheid toch maar de fleece aan. Amper vertrokken kregen we direct ook een lange klim onder ons schoensel en onder de fleece begon de temperatuur aardig op te lopen. Helaas begon het ook al snel te motregenen. En dat kregen we eigenlijk de ganse tocht voorgeschoteld.  Niet dat een drupje regen de pret kan bederven; het landschap, de boerendorpjes, de kleine kerkjes, de eeuwenoude eiken, … blijven ons fascineren. Akkoord, er waren passages waar we amper 10 meter zicht hadden, maar om ons te kraken is méér nodig.

We denken dat het aan het natte weer lag, maar we zagen vandaag aanzienlijk minder turigrinos op de camino dan gisteren. Anderzijds zagen we wel steeds dezelfde toeristenbussen die de verschillende dorpjes aandeden. De stempelkussens draaiden overuren. Het nut van die bussen ontgaat me effe, want wij waren even snel in die dorpjes dan die Pipo’s met de bus. Had wel respect voor de (puber)meisjes die de laatste 115km van de camino (vanaf Sarría dus) moeten afleggen als schoolopdracht. Daar groeien mooie kameraadschappen uit. Die meisjes zijn supergemotiveerd en peppen elkaar op als het eens wat moeilijker gaat. En durven ook eens oudjes zoals aan te spreken voor een opbeurende babbel.

In Palas de Rei aangekomen zien we dat deze etappe niet alleen ons heeft uitgeput. De immer goedlachse Italiaanse knappe zag er ook supermoe uit, maar begroette ons toch – zoals steeds – met de allermooiste en grootste glimlach. Een hele positieve dame! Daar kunnen velen nog iets van leren! Alsook uw ondergetekende! I know!

We drinken nu nog snel een glaasje om de blog te kunnen afwerken, maar ’t is al over half negen, en de beentjes, de voetjes en de moraal smeken om een bedje!

Sloppel en see ya soon!

De slaapzaal was de ganse nacht voor ons alleen. Wat een luxe. De Italiaanse pelgrim die aanvankelijk gans de bovenste slaapzaal voor zich alleen had, moest gisterenavond laat (al na 22u) de slaapzaal delen met 2 zuid-Koreaanse jongedames.

Vanmorgen ontbeten in de Méson de Tapaz. Kregen het gezelschap van een Britse vader en dochter, en een Italiaanse jongedame die we eerder deze week al eens tegenkwamen.

Het was opvallend druk in Sarría vanmorgen. Onze vrees werd waarheid. Langs de camino heerste een compleet andere sfeer. De voorbije week kwamen we dagelijks – grof geschat – een 50-tal peregrinos tegen; vandaag was’t ongelooflijk druk. Vele honderden turigrinos maken er een gezellige 5-daagde uitstap van : toeristen, met ganse families op trektocht, kleine knapzak op de rug met de boterhammekes (de bagage wordt nagestuurd uiteraard); de Bluetooth speaker luid genoeg zodat niemand iets hoeft te missen; elke rustplek, elke bar stormen ze met grote drommen tegelijk binnen (zonder iets te consumeren) om hun credential te laten afstempelen; een kudde Fransozen kreeg onderweg bevoorrading met fruit en koffie… alsof er onderweg niets te bikken viel. Ne mens komt wat tegen, hé ?.

We waren wel onder de indruk van de mooie natuur, de mooie wegeltjes, het prachtig uitgestrekte eikenbos. Kregen onderweg beetje miezelregen, maar verder hadden we aangename temperaturen. We slaagden erin om paar honderd turigrinos in te halen, zodoende konden we de laatste 3 uren alsnog te genieten van de rust langs de camino. Met een goed gevoel bereikten we Portomarín. En ook… we zitten in de laatste 100 km!

De avond doorgebracht op ons terras met een flesje wijn uit Bierzo. Nadien gezellig in slaap gevallen.

Vannacht niet zo rustig geslapen, maar toch pas opgestaan rond een uur of 7. Ontbijt genomen in de stek waar we gisteren ons avondmaal namen. Om 8:15 de tocht aangevat. We hebben alle tijd, is een korte afstand vandaag. Was opnieuw mooie tocht met veel leuke bospaadjes en boerenwegels. Het was warmer dan gisteren, maar de zon moest wel een serieus efforke doen om door te breken of om de temperaturen te doen stijgen.

Waren vroeg (om 12:45) in Sarría. Ingechecked in Albergue Casino met zicht op de kerk. We betalen vandaag 9€ per persoon. Liggen op zaal met 8 bedden, boven is er nog een zaal met 12 bedden. Hopelijk blijven we de enige snurkers op zaal vannacht. De zaal zelf stelt niet veel voor, maar het sanitair is wel in orde.

Na een douche het stadje ingetrokken, stadje stelt minder voor dan we hoopten. Konden evengoed verder getrokken hebben naar volgende stadje, maar een beetje rust kan geen kwaad. Tenslotte is’t zondag. ?

De avond spendeerden we bij Méson de Tapaz, waar we een pelgrimsmenu aan 8,5€ namen; nadien bleven we plakken bij een flesje wijn en iets later krijgen we gezelschap van  een bejaard Iers koppel – dat we onderweg al een paar keer tegenkwamen en vandaag hun camino beëindigen te Sarría – voor een leuke babbel.

Nu we er aan denken… de Zweedse dame hebben we al een paar dagen niet meer gezien, evenals de Duitse deerne met haar Popeye. Anderzijds kom je dan weer andere pelgrims tegen waarmee het klikt, die je dan na een paar dagen nergens nog tegenkomt, om dan opeens terug voor je staat. Ook dát is de camino.