Nog voor het krieken van de dag liep de wekker af. Ik was, wegens slechte nacht, al wakker. Na een snelle douche en andere ochtendrituelen begaven we ons naar de ontbijtruimte.

Volgens de planning van Travelbird ging men ons om 8h00 aan het hotel komen oppikken in een oud busje. Om 8h00 geen busje te zien. De dame aan de receptie bracht ons op de hoogte dat we met onze eigen wagen naar het ‘Domain Rieflé-Landmann’ moesten rijden. We kregen van haar het adres waar we verwacht werden. Het was de eerste keer dat we, in een aanbieding van Travelbird verkeerde info gekregen hadden. Den onze kennende zou dit nog een staartje krijgen.

Met slechts 5 minuten vertraging arriveerden we op het domain. Wij waren nog bij de eersten. We werden hartelijk ontvangen door de ‘oude’ mijnheer Rieflé.

We vonden er een foldertje met de dagindeling :

Programme de la journée : Vendages d’un jour chez le Vigneron.

8h30 : RDV au Domaine Rieflé-Landmann.
9h00 : départ du bus ancien qui vous conduira dans le vignoble à proximité de la parcelle à vendanger.
9h30 : remise des outils du vendangeur : seau, sécateur de vendange en gants jetables. Explication sur l’art de la vendange.
10h15 : pause agrémentée de café, schnaps, kougelhopf, eau et jus de raisin.
12h00 : repas vigneron accompagné de cuvées Seppi Landmann, vin nouveau, eau, jus de raisin et café.
14h00 : retour au domaine en bus ancien, visite commentée du chasis et des installations.
16h30 : dégustation libre avec accès à tous les vins de la gamme Seppi Landmann et possibilié d’achat au tarif préférentiel de -20%
18h00 : fin de la journéé

Het vervoer met de oude bus was een leuk evenement. De bus dateert van 1951 – 54 jaar oud dus, had reeds 5 versnellingen, maar soms leek het of we zouden moeten uitstappen om te duwen. Al bij al geraakten we ter plaatse.

Rond 9h15 aangekomen op ‘ons’ perceel. We krijgen nog effe uitleg over hoe we moeten plukken…

… en we schieten in actie.

We plukten Gewürztraminer.

We moesten per koppel plukken en bij voorkeur man en vrouw. Koen moest zich stellen langs de kant dat hij de volle manden kon doorgeven aan diegene die deze in de vergaarbak gooide.

Niet alleen in het glas maar ook uit het vuistje keilekker!

Na een korte – maar noeste – arbeid van pakweg een klein uurtje hadden we pauze met koffie, eau de vie, water of druivensap. Niet dat we nu super grote fruitsap-drinkers zijn, maar dit druivensap was toch super lekker. We proefden natuurlijk ook van het vuurwater allez ‘eau de vie’ en aten ook een stukje tulbandcake.

Na de pauze hadden we naar schatting nog een kleine drie kwartier werk. Daarna reden we met de bus door de wijngaarden naar onze picknick plaats. Maar dat bleek ook een groot avontuur. Voor deze gelegenheid was Mevrouw Rieflé ter plaatse gekomen om ons te begeleiden.

Na wat zoekwerk kwamen we eindelijk ter plaatse. Tijdens de lunch mochten we zes soorten wijn proeven. De afsluiter was natuurlijk de lekkerste. Als voorgerecht was er een lekker soepje. De hoofdschotel bestond uit een pasta met blanquette de veau. Het dessert was een stuk Munster kaas. Lunch geslaagd.

Rond 16h00 reden we terug naar de kelders van Rieflé. Daar kregen we een rondleiding in de kelders met een flinke uitleg over de wetenswaardigheden van de ondergrond en het maken van de wijn zelf. Zeer interessant. We hoorden ook dat we met z’n allen 13.802 kg druiven geplukt hebben.

Daarna kwam het plezierigste gedeelte van de dag : de proeverij. We begonnen met een Crémant d’Alsace en achteraf mochten we zelf kiezen wat we nog wensten te proeven. Hierna kregen we de mogelijkheid om wijn te kopen met een korting van 20%.

Iets voor 18h00 keerden we terug naar het hotel. We zochten een restaurantje voor het diner die avond en lieten de keuze vallen op Les trois Colonnes in Rouffach. We reserveerden er tegen 19h30. Het eten was er lekker maar enorm zwaar. Geen plaats meer voor een dessert…

Rond 22h00 kropen we moe maar voldaan in onze nest.

Sloppel.

Vrijdagochtend. De wekker liep zoals gewoonlijk af om 7h00. Misschien nog wat vroeg voor een vrije dag, maar we wilden Nick nog zien voor hij naar de les vertrok. Als de jongen goed en wel vertrokken was steeg ik op om onze bagage voor het weekend klaar te maken. Veel kak hingen we er niet aan en binnen de kortste keren was alles in orde. Valies en bak met schoenen opgeladen, nog langsgaan bij de bakker en tegen 8h50 stonden we voor de overweg van het station van Essene-Lombeek.

Eens dat opstakel voorbij konden we verder. We ondervonden niet te veel opstoppingen onderweg. De rit verliep quasi zonder problemen. In Etalle stopten we voor de broodnodige tankbeurt. Daarna konden we ‘on the road again’.

Rond 12h00 begonnen onze maagjes wat te knorren en besloten we de eerstvolgende ‘Aire’ te stoppen. Deze keer hadden we geluk met het uitzicht.

Doggy-style transport…

We naderen…

Rond 14h40, iets te vroeg volgens de regels van het hotel, arriveerden we ter plaatse. Gelukkig was onze kamer reeds klaar. In tegenstelling tot de moderne kamer van vorige keer kregen we ditmaal een ‘vintage’ slaapkamer. In mensentermen is dit : oude meubels proper opgekalefaterd. Het was weer wat anders, en gezien wij makkelijke logees zijn… 🙂

Na de traditionele foto’s en een klein sanitair stopje, besloten we Colmar te bezoeken. We waren hier al ettelijke keren doorgereden, maar hadden nog nooit de moeite genomen om het te bezoeken. We parkeerden ons in de ondergrondse parking aan Place Rapp. Eens bovengronds, zagen we een stadsplan hangen met een te volgen route.

Omdat we in het bezit wilden komen van zo’n plannetje besloten we op zoek te gaan naar de toeristische dienst. Daar aangekomen gingen we braaf in de rij staan. Er waren twee dames ter beschikking. Beiden hadden elk een koppel waar ze mee bezig waren. Dat viel nog mee. Dachten we. Het ene koppel zocht een hotel en wilde dit perse laten boeken in de toeristische dienst Waarom? Ze waren nochtans in het bezit van een smartphone… . Dan, bij de betaling, marcheerde die vent zijn American Express kaart niet. Het andere koppel wenste inlichtingen omtrent het festival van volgend jaar in de maanden juni/juli. Jezus Maria Jozef en maar blijven leuteren en zeveren… Ze vertrokken uiteindelijk met een telefoonnummer via hetwelke ze volgend jaar boekingen konden doen. Konden die dat nu niet opzoeken via onze beste vriend ‘Google’. Alle het was eindelijk aan ons. En zoals gewoonlijk kwamen wij wel onmiddellijk to-the-point. Binnen de minuut stonden wij buiten met de kaart en de te volgen route. We konden eraan beginnen.

De tocht startte bij het Unterlinden Museum. Via smalle straatjes met mooi versierde huizen vorderde onze tocht. We zagen verschillende thema’s van versieringen. Er was zelfs een huisje bij met paasversiering. Ofwel waren ze er hier zeer vroeg bij, ofwel waren ze met Pasen vergeten de versiering te verwijderen. Wie zou het zeggen?

Ook de overdekte markt lag op ons parcours. En dat is nu toch iets waar ik altijd tot aangetrokken ben. Dus wij naar binnen.

Wat mij iets intrigeerde was toch het steeds terugkerende fenomeen van de ooievaar.

Daar moest ik hoognodig mijn licht nog eens over opsteken. Het eerste wat ik tegenkom als ik het aan mijn grote vriend Google vraag is het volgende :

De Elzas staat bekend om zijn ooievaars. Deze vogel is hét symbool van Elzas. Er wordt wel gezegd “De Elzas zonder ooievaars, het is ondenkbaar”. In veel plaatsen, steden en dorpen in de Elzas zijn deze prachtige vogels dan ook aanwezig. Vaak hebben ze hun nesten op het dak van een kerk, op een toren of een andere hoge plek gebouwd. De vogels zijn hier voor de toeristen een graag gefotografeerde attractie. De plaatselijke middenstand maakt dankbaar gebruik van de aanwezigheid van deze vogels want in zo goed als ieder dorpje kom je wel een winkel tegen waar er allerlei ooievaar prullaria en knuffels verkocht worden.

Rond 18h00 waren we terug bij het beginpunt van onze tocht. We passeerden nog even aan het ‘Cour d’Appel’ en het station van Colmar. Daarna keerden we terug naar het hotel.

Na de douche maakten we ons klaar voor het avondeten bij Winestube de la Poterne. Lekker eten van de streek.

Om onze calorieën te verbranden moesten we nog een wandelingetje doen naar het hotel. Alwaar we deze effort opnieuw verbrodden door nog een overheerlijk glaasje Gewürztraminer Vendange Tardif te drinken.

Daarna was het bedtijd. Ik had niet zo’n goede nacht wegens ademhalingsnood – of het snot zoals dat in gewone mensentaal is.