Gisteren bij het diner zagen we voor ’t eerst sinds de 1e avond opnieuw de zon. ’t Was geen spectaculaire zonsondergang, maar we zagen een rode mooie bol piepen door de mist. Een dik uur later was er van mist geen sprake meer. Vanochtend was het terug mistloze volle zon. Net nu we verderreizen… Na het ontbijt nog eens gaan piepen op’t hoogste verdiep van ’t hotel om een glimp op te vangen van de haven. Tegen 10:30 checken we uit en iets voor elven zijn we onderweg voor 309 km naar Asturga.

Onderweg stoppen we voor een snelle hap waar ik het aan de stok krijg met de bediende die ons broodje had klaargemaakt. Ik zie dat ze de bovenkant van een broodje op de grond laat vallen en dat er iemand naast haar (die ik niet kon zien) het broodje opraapt en op het oventje legt. De vrouw van mijn broodje neemt het van de oven en legt het op mijn broodje. Azoo niet he vetzakskes. ik zeg da’k het broodje niet wil, maar ze beweren dat het al vers, ander broodje is. ‘k Zeg dat dat niet kan, en dat ik weiger dat broodje in mijn kas te slagen. Na even aandringen gooit ze dan toch beide broodjes voor mijn ogen in de vuilbak, en laat me enkel onze 2 cola lights betalen. Dan zie ik da ze 2 verse broodjes aan’t maken zijn, en die hebben we dan ook gratis gekregen… 🙂

Iets later dan gepland geraken we dan toch terug onderweg.

Rond 15 landen we in Asturga. Daar pikken we eerst nog een gebouw van Antoni Gaudí mee, je weet wel, die geniale architect die vooral in Barcelona actief was. In Asturga mocht hij het bisschoppelijk paleis bouwen, maar de bisschoppen vonden het maar een lelijk ding en hebben er nooit hun intrek genomen…. Tssss.

Naast het Palacio Episcopal staat de kathedraal!

Een half uurtje later zijn we alweer onderweg naar León. Tegen 16h30 bellen we met het hotel om de boulderkes naar beneden te laten zodat we met de wagen in de verkeersvrije oude stad kunnen om aan het hotel te parkeren.

Ons hotel Real Colegiata San Isidoro is een schitterende locatie voor modellenshoots… Helaas is’t nogal ver. 🙂

De binnenkoer van het hotel.

De sleutel van onze hotelkamer

De kloosterkerk gelijknamig aan ons hotel

Leuke foto van winkeltje.

Catedral de Santa María de Regla de León gezien door de ogen van een vis. De kathedraal was te groot om in één keer op de foto te krijgen.

Plaza Mayor.

Casa de los Botines (nog een werkje van Gaudí)

Hier zitten we op de bank naast Gaudi, die zijn eigen meesterwerk aan het tekenen is.

San Marcos Monastery.

Diane bewerkt de foto’s terwijl ik in de lobby van’t hotel op de iPad de blog voorbereid. Alleen hier is er wifi…

Binnen een uurtje duiken we het restaurant in, en morgen moeten we er weer vroeg uit voor onze trip naar onze laatste bestemming : San Sebastian…

Sloppel iedereen en tot de volgende…

Vandaag werd de blog door ons allebei geschreven. De “gewone” bedenkingen door Koen, de teksten bij de foto’s en over de wandelingen door Diane…

Na een slechte nacht konden we vroeg aan’t ontbijt. We vroegen ons gisteren af of het een gewoonte van de streek was dat de ‘overgordijnen’ achter de ‘witte gordijnen’ worden opgehangen. Vandaag werd ons duidelijk waarom 🙂 Er zitten te veel gaten in de overgordijnen dat men te beschaamd is om ze als ‘overgordijn’ op te hangen…

Het mottenbal-syndroom is hierbij dus ook verklaard…

’t Was amper 10u als de auto ingeladen was en we Hotel Mottenbal konden verlaten. Koen was begonnen aan blog, maar nu neem ik even over. Gisteren beloofde Koen nog zo  dat hij deze nacht twee sterren van het hotel zou gaan afnemen. Groot bakkens ja, zie maar … 🙂

Nog even een korte stop in Santiago om een overzichtsfoto van de stad vanaf Parque de San Domingos de Bonaval te nemen.

Tijd om Santiago achter ons te laten; we kiezen  de ’toeristische’ route op de gps en maken nog een tussenstop in Noia. Volgens de legende werd deze plaats gesticht door de achterkleinzoon van Noach – jaja, den diene met zijn ark – vandaar dat er in het wapenschild van Noa een duif te zien is met een olijventak in zijn bek. In de 15de eeuw was Noia één van de belangrijkste havens van Galicië.

En we treffen er een plaatselijke adonis aan, zou dat ook een afstammeling van Noach zijn? 🙂

Een korte rondwandeling leidt ons naar dit plein, met ja, een kerkje. De Iglesia de San Martino is één van de oudste gebouwen in Noia. Ze werd gebouwd in 1434.

We vervolgen onze weg en de kilometers tot onze volgende bestemming lopen gestaag naar beneden.

Op de snelweg zagen we verschillende keren onderstaande signalisatie en het duurde toch even vooraleer (we denken dat) we doorhadden wat het betekent. Wegens de droogte was er brandgevaar en wie betrapt werd op het werpen van een brandende sigaret in de berm moest dit bekopen met een straf van 4 punten op zijn rijbewijs… Well done Spain. 🙂

Om 14h stipt checkten we bij onze volgende bestemming in.

 We zitten opnieuw in een Carris Hotel, en de gelijkenis tussen de kamers is treffend! Dit hotel is een beetje ouder dan dat in A Coruña, en telt ook veel meer verdiepen. Het zicht vanuit de kamer valt erg tegen… Maar soit! Ik zal dan maar ne keer méér naar mijn echtgenote kijken hé… In de badkamer lijken 2 spots kapot, en ook de kluis werkt niet. Toen ik dat aan de receptie ging melden werd ons direct een andere kamer aangeboden. Daar zag ik dat de lampjes in de badkamer ook niet werken en dat de dubbele schakelaar die daar volgens mij bijhoort ook kapot is… Dan pas gezien dat de schakelaar van die spots in de gang te vinden is. De kluis werkt hier wel. En het zicht is iets beter; maar de kamer is kleiner. Diane had de koffers al helemaal uitgepakt, dus verhuizen deed ze niet met volle goesting. De receptie komt straks eens kijken of het vervangen van de batterijtjes van de kluis het probleem niet oplost… Een dagje zonder kluis is nu ook zo erg niet…

We vangen aan bij het Monumento a los marineros muertos en el mar.

Komen langs het Palaceto Urbano de la Familia Pazos Figueroa. Het is het oudste gebouw van de stad en dateert uit de 16de eeuw.

We kuieren verder en komen bij de Mercado da Pedra.

We op zoek naar onze lunch… Echter, het is al na 16u en de meeste zaken sluiten… Aan een shopping center in de haven vonden we nog een aantal zaken die open bleven en bestelden ons een broodje.

Na het lekkere broodje vervolgen we onze stadswandeling. Het Estacion Maritima is de volgende stopplaats. Het is een blijvende herinnering van een havenactiviteit gekenmerkt door emigratie naar Amerika. Het huivestte de controle van bagage, de politie voor de controle van paspoorten en de imigratiediensten.

Vervolgens komen we aan de eerste van de twee baders ‘El banista’. Deze zwemmers zijn gemaakt van  brons.

Het estatua de Julio Verne is een sculptuur van 17-10-2005. Het bronzen beeld werd gemaakt door José Molares.

Het Edificio Mülder, meer modernistische stijl van Roman Gomez.

Dan kwamen we bij de tweede zwemmer, die zo’n kleine 300 m van zijn broertje ligt.

La Casa de Correos y Telégrafos.

El antiguo Rectorado de la Universidad de Vigo.

El edificio Banco de Vigo.

Fundacion Caixa Galicia, in 1891 door Francisco Solleiro Negrete gebouwd.

El sireno, een kunstwerk van Francisco Leiro op de Porta del Sol, een denkbeeldig personage half mens half vis.

Praza de la Constitucion.

Tegen 19u waren we terug in de buurt van het hotel. Gezien de grootte van de dorst wilden we niet riskeren dat het cafetaria van het hotel gesloten was (we hadden vanmiddag daar ook al geen bedrijvigheid vastgesteld) en dronken we een pintje met zicht op de haven voor…  3,80€ inclusief jamón ibérico met meloen en een portie ongepelde pinda’s… Die gasten zien ons binnenkort terug!