Wij moeten de blog beginnen met een kleine rechtzetting van onze opmerking ivm het ontbijt van onze accomodatie. Vandaag vonden we op onze tafel de boodschap dat we, indien we dit wensten, een eitje konden bestellen. Hadden de heren onze blog gelezen misschien?

Een stevig ontbijt hadden we vandaag zeker nodig, gezien er vijf bestemmingen op het programma stonden. Totale af te leggen afstand : 249 km.

We starten onze toer in Betanzos een stadje dat zich op ongeveer een dikke 25 km van onze slaapplaats bevindt. Vooral het ‘oude’ gedeelte van de stad krijgt onze aandacht. Ik had een kleine wandelroute van 1,9 km uitgestippeld, met de nodige stopplaatsen voor een kiekje, die we perfect konden afwerken. Mooi stadje.

Op Plaza Irmanos staat een standbeeld van mijn naamgenote (foto hieronder)

Eén van de vele Middeleeuwse poorten van de stad.

Ook van Iglesia de Santa Maria do Azogue kon ik mij niet nalaten een kiekje te maken.

Onze tweede stopplaats was Ferrol. Ook voor deze plaats stonden er enkele bezienswaardigheden op de planning. Op de Plaza de Armas stond een gigantisch groot gebouw, dat ik slechts in stukjes kon fotograferen om nadien opnieuw samen te voegen tot een panorama foto. Wat een werkje…

Vervolgens stond Cedeira op de planning. Daar hebben we onze lunch genuttigd. Het was reeds 15h en gezien mijn ventje over niet veel reserves beschikt was dit hoog tijd…

Nadat we een spreekwoordelijke blik op het strand van Magdalena geworpen hadden geworpen, trokken we naar de binnenstad om een klein toerke te doen. Om mijn geweten te sussen brachten we ook een bezoek aan de lokale kerk. Het is te zeggen de buitenkant.

Daarna stond Ortigueira op de planning. Maar verder dan de toeristische dienst zijn we daar niet geraakt. De uren van de dag begonnen op te geraken en we wilden nog één stopplaats doen.

Dit was Viveiro, een mooi oud stadje met verschillende oude poorten die in de Middeleeuwen de toegang tot de stad verleenden. Toeval wilde dat op het ogenblik dat wij arriveerden er in de straten van de stad een avondmarkt gehouden werd. Oude ambachten, Keltische muzikanten en de jeugd gekleed in klederdracht van weleer. Ik zie het onze pubers nog niet dragen, maar soit… Leuk om dit te mogen meemaken.

Keltische muzikanten…

Na een welgevulde dag keerden we huiswaarts terug. Op de terugweg kwamen we terecht in een mistzone met een temperatuur van 16°, een groot verschil met de 28° eerder vandaag. Zoals gewoonlijk wist mijn ventje de prognose van aankomst door de gps te verbeteren, en neen, niet door te snel te rijden…. 🙂

Na een quick doucheke konden we tegen 21h30 onze voeten onder tafel steken bij La Cerbecería voor een schotel met zeevruchten (inktvisjes (mét kop, tentakels van inktvis, langoustinekes, patatjes). Het was het lekkerste avondmaal tot nu die we in Coruna aten.

Na het avondeten de obligatoire blog nog even bijwerken. Sorry, maar ik ben daar niet zo goed in als de Koen zenne.

Onze kamer ligt aan de straatkant én praktisch de ganse namiddag tot zonsondergang hebben we ook de zonnekant. De kamer wordt dan herschapen in een sauna. De airco is er niet op voorzien om onze kamer efficiënt af te koelen. Dat staat van pure miserie op 5° maar blijft lucht van 20 à 25° de kamer injagen. Vannacht werden we wakker van de warmte en grote (na?)dorst. De temperatuur in de kamer bereikte opnieuw stilaan de temperatuur van een tropisch zwembad. De airco maakt te veel lawaai en laten we ’s nachts uit. Dan maar het raam openzetten… Ook geen goed idee. De kamer geeft uit op een groot plein van de Ikea (rechtover ons) en het winkelcentrum Marineda, waarvan het hotel eigenlijk deel uitmaakt.

Dat plein wordt ook ’s nachts van muziek voorzien, al ontgaat me hiervan het nut. Ook op het dak van Ikea is ook nog heel wat bedrijvigheid in de vorm van ronkende motoren van airco’s vermoed ik. Raam terug dicht en dan toch maar de airco op. Gelukkig waren we zo moe dat het geluid van de airco ons niet uit onze slaap kon houden. ’t Was 9u eer we – wederom wekkerloos – wakker werden.

Het ontbijtbuffet kon ons niet echt bekoren. Veel keuze van brood was er niet, geen eitjes te bespeuren, geen spek te bespeuren… Je kon kiezen uit een schel kaas en een schel hesp, een beetje cornflakes en vreemd gesneden ‘vers’ fruit. Ook de fruitsappen waren punt van ergernis. Om dan nog van de koffie te zwijgen; deze werd aangevoerd in van die mini-thermoskes die blijkbaar – aan de sterkte en de temperatuur van de koffie te merken – de avond voordien al verdeeld werd… Allee, ik voelde me na m’n ontbijt niet fit om aan de zware dag te beginnen.

Diane had een wandeling in A Coruña voorbereid en alle bezienswaardigheden netjes opgelijst in op een google-maps plannetje aangeduid. De afstand naar die bezienswaardigheden werd op een 5-tal kilometer geschat, maar ik had geen zin om hiervoor de auto van stal te halen, om dan terplekke veel te lang naar parkeerplaats te moeten zoeken. Te voet was een optie, maar dan waren we al 2 uur extra onderweg. Voor het eerst in jaren namen we nog eens de bus. De Lijn kan nog iets leren van het Spaanse Openbaar Vervoer… Ticketje kost 1,27€, er is muziek op de bus, en we kunnen op een scherm volgen wat de volgende halte is… Een dik kwartier later waren we op onze bestemming. Na een korte wandeling in de wirwar van straatjes in de oude stad trokken we richting kust. Na een kort bezoek aan het Castillo de San Juan (archeologisch museum) waar oorlogstuig uit de jaren stillekens, een rieten schip waterdicht gemaakt met rundervellen en zelfs een ondergronds stuwbekken te bezien was volgden we een mooie promenade langs de kust…

… tot aan de vuurtoren – Torre de Hercules – die z’n oorsprong vond ten tijde van de Romeinen.

Nadien vervolgenden we de promenade naar de bushalte. Rond 19h15 waren we terug thuis. Diane deed snel de inkopen voor morgen, want dan trekken we er weer op uit met de auto.

Nu is’t tijd om een stukske te gaan eten. Tot morgen en slaapwel.