Vandaag werd de blog door ons allebei geschreven. De “gewone” bedenkingen door Koen, de teksten bij de foto’s en over de wandelingen door Diane…

Na een slechte nacht konden we vroeg aan’t ontbijt. We vroegen ons gisteren af of het een gewoonte van de streek was dat de ‘overgordijnen’ achter de ‘witte gordijnen’ worden opgehangen. Vandaag werd ons duidelijk waarom 🙂 Er zitten te veel gaten in de overgordijnen dat men te beschaamd is om ze als ‘overgordijn’ op te hangen…

Het mottenbal-syndroom is hierbij dus ook verklaard…

’t Was amper 10u als de auto ingeladen was en we Hotel Mottenbal konden verlaten. Koen was begonnen aan blog, maar nu neem ik even over. Gisteren beloofde Koen nog zo  dat hij deze nacht twee sterren van het hotel zou gaan afnemen. Groot bakkens ja, zie maar … 🙂

Nog even een korte stop in Santiago om een overzichtsfoto van de stad vanaf Parque de San Domingos de Bonaval te nemen.

Tijd om Santiago achter ons te laten; we kiezen  de ’toeristische’ route op de gps en maken nog een tussenstop in Noia. Volgens de legende werd deze plaats gesticht door de achterkleinzoon van Noach – jaja, den diene met zijn ark – vandaar dat er in het wapenschild van Noa een duif te zien is met een olijventak in zijn bek. In de 15de eeuw was Noia één van de belangrijkste havens van Galicië.

En we treffen er een plaatselijke adonis aan, zou dat ook een afstammeling van Noach zijn? 🙂

Een korte rondwandeling leidt ons naar dit plein, met ja, een kerkje. De Iglesia de San Martino is één van de oudste gebouwen in Noia. Ze werd gebouwd in 1434.

We vervolgen onze weg en de kilometers tot onze volgende bestemming lopen gestaag naar beneden.

Op de snelweg zagen we verschillende keren onderstaande signalisatie en het duurde toch even vooraleer (we denken dat) we doorhadden wat het betekent. Wegens de droogte was er brandgevaar en wie betrapt werd op het werpen van een brandende sigaret in de berm moest dit bekopen met een straf van 4 punten op zijn rijbewijs… Well done Spain. 🙂

Om 14h stipt checkten we bij onze volgende bestemming in.

 We zitten opnieuw in een Carris Hotel, en de gelijkenis tussen de kamers is treffend! Dit hotel is een beetje ouder dan dat in A Coruña, en telt ook veel meer verdiepen. Het zicht vanuit de kamer valt erg tegen… Maar soit! Ik zal dan maar ne keer méér naar mijn echtgenote kijken hé… In de badkamer lijken 2 spots kapot, en ook de kluis werkt niet. Toen ik dat aan de receptie ging melden werd ons direct een andere kamer aangeboden. Daar zag ik dat de lampjes in de badkamer ook niet werken en dat de dubbele schakelaar die daar volgens mij bijhoort ook kapot is… Dan pas gezien dat de schakelaar van die spots in de gang te vinden is. De kluis werkt hier wel. En het zicht is iets beter; maar de kamer is kleiner. Diane had de koffers al helemaal uitgepakt, dus verhuizen deed ze niet met volle goesting. De receptie komt straks eens kijken of het vervangen van de batterijtjes van de kluis het probleem niet oplost… Een dagje zonder kluis is nu ook zo erg niet…

We vangen aan bij het Monumento a los marineros muertos en el mar.

Komen langs het Palaceto Urbano de la Familia Pazos Figueroa. Het is het oudste gebouw van de stad en dateert uit de 16de eeuw.

We kuieren verder en komen bij de Mercado da Pedra.

We op zoek naar onze lunch… Echter, het is al na 16u en de meeste zaken sluiten… Aan een shopping center in de haven vonden we nog een aantal zaken die open bleven en bestelden ons een broodje.

Na het lekkere broodje vervolgen we onze stadswandeling. Het Estacion Maritima is de volgende stopplaats. Het is een blijvende herinnering van een havenactiviteit gekenmerkt door emigratie naar Amerika. Het huivestte de controle van bagage, de politie voor de controle van paspoorten en de imigratiediensten.

Vervolgens komen we aan de eerste van de twee baders ‘El banista’. Deze zwemmers zijn gemaakt van  brons.

Het estatua de Julio Verne is een sculptuur van 17-10-2005. Het bronzen beeld werd gemaakt door José Molares.

Het Edificio Mülder, meer modernistische stijl van Roman Gomez.

Dan kwamen we bij de tweede zwemmer, die zo’n kleine 300 m van zijn broertje ligt.

La Casa de Correos y Telégrafos.

El antiguo Rectorado de la Universidad de Vigo.

El edificio Banco de Vigo.

Fundacion Caixa Galicia, in 1891 door Francisco Solleiro Negrete gebouwd.

El sireno, een kunstwerk van Francisco Leiro op de Porta del Sol, een denkbeeldig personage half mens half vis.

Praza de la Constitucion.

Tegen 19u waren we terug in de buurt van het hotel. Gezien de grootte van de dorst wilden we niet riskeren dat het cafetaria van het hotel gesloten was (we hadden vanmiddag daar ook al geen bedrijvigheid vastgesteld) en dronken we een pintje met zicht op de haven voor…  3,80€ inclusief jamón ibérico met meloen en een portie ongepelde pinda’s… Die gasten zien ons binnenkort terug!