Vandaag vroeg uit de veren. We ontwaakten rond 7:00, na niet zo’n goeie nacht. De kaasschotel van gisterenavond had samen met de Calvados gezorgd voor wat gevechten rond de maagstreek.
We waren bij de eersten die aanschoven aan de ontbijtdis. Ook hier serveerden ze voor Franse normen een royaal ontbijt. Met eitjes klaargemaakt naar eigen keuze en pannekoeken om U tegen te zeggen. Dit allemaal klaargemaakt on-the-fly. Voor Koen een omeletje met bacon en kaas en voor mij een spiegeleitje. Toegegeven, de chef kok was precies niet van de rapste, maar het resultaat was lekker.
Na het ontbijt maakten we ons klaar voor onze eerste wandeling op het eiland. We zouden vandaag het eerste stuk van de GR340 gaan doen : Sauzon – Bangor. 
De weersvoorspelling waren niet supergoed, maar die zouden onze plannen niet dwarsbomen. Na ons eerst te voorzien van een belegd stokbroodje van de lokale bakker startten we onze wandeling.
We volgen de typische GR-aanduidingen : twee horizontale lijnen rood en wit. Als er moest afgeslagen worden kwam er onderaan nog een witte lijn bij die de richting weergaf. Een witte lijn met een doorkruiste rode lijn gaf aan dat dit niet de richting was.
We ondervonden al zeer snel dat het een zware tocht zou worden. Heel veel hoogteverschil, met toch hier en daar serieus wat klefferwerk.
Ongeveer een uur na onze start bereikten we de vuurtoren aan de ‘Pointe des Poulains’. Volgens het boekje zouden we daar 4,5 km verder zijn, volgens de gps hadden we bijna 6 km in de benen toen we het schiereilandje verlieten.
Prachtige natuur. Onze eerste kennismaking met Belle-Ile was dik OK.
Na twee uur stappen moest ik mijn steunzolen verwisselen voor de zooltjes die meegeleverd waren met mijn schoenen. Dit omdat ik mijn steunzolen nog gewoon moest worden. Vaneigens had ik de tijd uit het oog verloren en waren het bijna drie uur geworden. Soit ik had er geen last van gehad.
Daarna ging de tocht verder langs talloze mooie baaien. Telkens we een landtong over moesten, ging de baan redelijk steil naar beneden om vervolgens even steil terug te klimmen.
Bij een mooi ruïneke besloten we te lunchen. Het was intussen al na 13:00 en we hadden bijna 13 km gestapt. Volgens de planning nog 17 te gaan. Koen at met lange tanden. Tegen zijn gewoonte in had hij helemaal geen honger.
Ik daarentegen liet het mij smaken, doch ook ik kreeg mijn broodje niet op. Ik spaarde het maar voor later op de dag.
Hierbij de signalisering van het wandelpad.
Ik in actie.
Onder de baan stonden er regelmatig bordjes die de richting aanduidden en ook info gaven van het aantal km dat we verwijderd waren van de aangeduide locatie.
Koen in actie.
Enkele kilometers voor het eindpunt besloten we, wegens watertekort (we hadden beiden bijna onze kruiken volledig leeggezopen) onze tocht wat in te krimpen. We trokken landinwaarts zodat we iets vroeger dan voorzien bij de vuurtoren van Kervilahouen aankwamen. De 247 trappen bestijgen zit er voor vandaag niet meer in, helaas… Enkele 100 meters verder ploften we ons neer bij de enige bar in de omtrek en dronken er een lekkere ‘veel-te-dure’ pint.
Om thuis te geraken namen we de Belle-île bus. € 2,50 per ritje. Met lijn 4 reden we tot in Le Palais en met lijn 1 tot aan ons hotel.
Toen we van de bus stapten dachten we dat al deze lekkernijen voor ons waren. Spijtig genoeg was dit niet zo. Er was blijkbaar een huwelijksfeest met zeer kleurrijke mensen met nog kleurrijkere kledij aan de gang. Dat beloofde voor de nacht.
Omdat het ‘oude wijven’ regende besloten we om ook vandaag in het hotel te eten. Eigenlijk waren het de mosseltjes die ons over de streep trokken.
Ook vandaag weer een lekker dessertje..
Hierna kapten we ons af in bed. En zoals we dachten, we konden nog tot een kot in de nacht meegenieten van de muziek op het huwelijksfeest.
Eens aan het strand hebben we een stukje gelopen langsheen de kust van Port Coton.
Slaapwel
