De dag startte niet zo goed voor Koen. Hij was bij het opstaan wat draaierig. Neen, hij had geen kater… ik denk dat ik hem een beetje te hard vermoeid heb de laatste dagen. Hij heeft bij het ontbijt vooral geroosterd brood gegeten, dat smaakte hem het meest. Ik heb hem na het ontbijt terug in bed gestoken om een ochtendslaapje te doen. Onze activiteiten zijn pas tegen de middag gestart.

De bedoeling was dat Tui, een stadje aan de grens met Portugal, onze eerste stopplaats zou zijn. Eens we in de omgeving komen merken we dat we vlakbij de grens met Portugal komen, enkel een metalen brug ontworpen door Eiffel scheidt ons ervan.

Ja we zijn in Portugal.

Boven ons zien we een fort. Nieuwsgierig als we zijn willen we daarbinnen geraken. We denken van hieruit een mooier overzicht te krijgen van de natuurlijke grens tussen Spanje en Portugal en de brug die beide landen met elkaar verbindt. Blijkt dat het fort niets minder is dan het Portugese Valença een ommuurde stad. Wat een superleuke verrassing. Dit was voor Koen dé verrassing van de dag. En hij was blij om nog eens Portugees te horen, de taal die op z’n avondschoollijstje staat voor na z’n opleiding fotografie, samen met bass-gitaar… Midlife crisis zeker?!

En ook hier hebben ze mooie kerkjes.

Zicht van het fort op de brug die de grens maakt tussen Portugal en Spanje. Het dorpje in de verte is Tui.

We krijgen toch een klein hongertje en hebben wel zin in een lekker broodje.

Na tweeën verlaten we het mooie Portugese dorpje en trekken terug de grens over naar Spanje.

In Tui staan er enkele gebouwen op de planning. We beginnen bij de Iglesia de San Francisco, deze was ooit onderdeel van een Franciscaner klooster.

Hetgeen we zeker niet mochten missen was de Basiliek. Deze maakte dat Tui aanspraak kon maken op de titel van stad. Het lijkt op een versterkt kasteel. Jammer genoeg kunnen we ze niet aan de binnenkant bezoeken.

Van Tui gaat het via de toeristische baan verder naar A Guarda. Hier een standbeeld vlakbij de baai.

Dan, opnieuw langs de toeristische weg en met dikwijls zeezicht vervolgen we de weg naar onze laatste stopplaats Baiona. We startten bij het kasteel.

Omdat we het wat rustig willen houden zullen we niet de ganse planning volgen. De planning is een leidraad die niet verplicht gevolgd moet worden, en eerlijk we waren beiden een beetje moe.

Tegen 20h arriveren we bij het hotel. Snel de foto’s afladen en daarna aan de blog beginnen.

Deze avond is het in dit hotel onze laatste avondmaal. Dineren doen we dus in stijl… Koen doet z’n trouwkostuum nog eens aan, euhm… ‘Wil zijn trouwkostuum nog eens aandoen’, maar we zijn het blijkbaar thuis vergeten in de garage… ‘Koen had het netjes aan het wasrekje gehangen bij de schoenenkast om het zéker te zien hangen als we vertrekken… Tsja. Pech onderweg…